Sevmek Çok Zor (1)

Dar,toprak ince yoldan bahçede ilerlerken onu düşündüm.Kırlaşmış beyaz saçları önce iki örgü yapılmış,sonrada bir taç gibi başının çevresine dolanmıştı.Yaşı ilerlese de pembe,parlak yanaklarında hala genç ışıltıları görüyordum.Yıllar çizgi şeklinde hatlar ile yüzüne oturmuş ama o,sanki hep on dört yaşın telaşındaydı.Uzun uzun gözlerini kapatır sakince beklerdi.Neyi beklediğini o küçük yaşımda bir türlü anlayamazdım.Merakla karşısında oturur çok az konuştuğu zamanların tekrarlanan sözlerini büyük bir insan gibi sabırla beklerdim.O,bir süre sonra o dalgın halinden çıkıp ela gözlerini açar,acı ve üzüntü dolu bakışlarıyla:''Sevmek çok zor,çok........''derdi.Ben,dokuz yaşımın kaygısızlığı ile bu ne demek diye düşünürdüm.Ben orada değilmişim gibi:''Ölmeden son bir defa yüzünü görecek miyim?'' diye kendi kendine sayıklar gibi devam ederdi.Hiç sesimi çıkarmadan sokulur,başımı dizine koyar,sadece dinlerdim.Saçlarımı okşarken onun yaşanmamış sevgisinin yasını beraber tutardık.Derin derin içini çekip tespihini alıp bilmediğim dualar ederek beklerdi.Beklediğinin ne ya da kim olduğunu aklım almazdı o vakitler.Hep üzgün,hep dalgın........Çocuk aklımla onun dertlerini paylaştığımı düşünürdüm.Bu,yanında olduğumda her gün yaşadığımız bir seremoni olmuştu.Bıkmadan hep aynı anlıyor gibi halimle yanı başında dinledim.Ve çok uzun zaman sonra dediklerinin ne olduğunu anlamıştım.O'nun beklediği aşkı ve sonrasında ölümdü. Şimdi ise aklımın almadığı şuydu:''İnsan,bir ömrü bir meçhule nasıl bağlardı?''Bilinmeyen,anlayamadığımız eski zamanların sihirli alemi.Yürüdüğüm toprak yol,beni onun yaşamını geçirdiği minik eve ulaştırdı.Tamamen gösterişten uzak,iki odalı ama sevgi dolu....Tabana yakın yerleri beyaz,üst kısmı pembe badanalı,türlü meyve ağaçları içinde,şirin,huzur ve sevgi kokan bir mabet gibi göründü.Son bir defa minik iki odaya ve geniş bahçenin yeşilliğine dalgın dalgın baktım.Bir daha göremeyeceğimi biliyordum,bu huzur ülkesini.Büyük annem yetmiş küsur yaşının renginde,on dört yaş telaşı ile ayrılmıştı bu dünyadan.Aynı hasret ve aşk ile tüy gibi hafif gidivermişti.Yaşlanan insanlar ölür elbet diye,bilindik ve kanıksanmış duygularla uğurlandı.Şimdiyse bu güzel yer,büyük bir şirkete iyi bir para karşılığı satılmıştı.Ve kısa sürede büyük bir alışveriş merkezi onun büyülü dünyasını yıkıp,yerine kurulacaktı.......Aşk ve huzur yerini büyük kazançlara bırakmak zorunda bırakılmıştı.......