เฟิงหลี่เฉียงแสยะปาก เขาหันไปพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ก็จริงอยู่ว่า กฎหมายต้าหมิงหลี่ว์มีบทบัญญัติเกี่ยวกับการทำร้ายร่างกายทาสว่า หากถูกทำร้าย ทาสไม่มีสิทธิฟ้องร้องเจ้าของ และเจ้านายยังได้รับโทษน้อยกว่าการทำร้ายบุคคลทั่วไป” ทุกคนในที่นั้นยืนฟังเขาพูดด้วยความสนใจ
แล้วเขาก็มองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยดวงตาดุดัน “แต่กฎหมายต้าหมิงหลี่ว์ก็ยังบัญญัติเอาไว้ด้วยว่า ชาวบ้านทั่วไปที่ทำร้ายข้าราชการ โดยเฉพาะข้า ที่เป็นบัณฑิตขั้น 6 ถือเป็นความผิดร้ายแรง ถึงแม้จะบาดเจ็บเล็กน้อยก็ตาม จะต้องได้รับโทษจำคุกและโทษสถานหนัก ไปจนถึงการประหารชีวิตได้!”
ทุกคนที่ยืนดูส่งเสียงด้วยความตกใจ ในขณะที่ชายวัยกลางคนหน้าซีด อ้าปากค้าง เขามองไปที่ตำรวจจากอำเภอ ที่ยืนนิ่งฟังคำพูดของบัณฑิตหนุ่มโดยไม่คัดค้านอะไร
เมื่อเห็นเช่นนี้ ชายวัยกลางคนรีบคุกเข่าร้องขอความเมตตาเฟิงหลี่เฉียงทันที “ใต้เท้าขอรับ! ใต้เท้า! ข้าผิดไปแล้วขอรับ!
