Natulala ang inay sa pagkarinig niya sa aking sinabi. Hindi siya nakapagsalita at tiningnan na lang ako. “Ma... nakinig ka ba? Bakla ako ma. Bakla ang anak mo. Isang bakla na umiibig sa isang lalaki na hindi maaaring magmahal sa isang katulad ko.”
Hindi pa rin siya umimik.
“Maaaaa!” ang sigaw ko
“Nasaan doon ang kasalanan mo?” ang tanong niya. “Naghintay akong sabihin mo ang kasalanan mo?”
“Bakla ako ma.”
“Iyan lang?”
Tumango ako.
“Julyo... di ba sabi ko sa iyo, kilala kita. Matagal ko nang alam na bakla ka, ngunit hindi ko lang na-confirm dahil iniisip ko na baka confused ka pa, o baka mali rin ako. Ngunit noong una pa lang nating isinama si Jerome na kumain. Alam ko na. Kilala ko ang kilos ng isang taong umiibig at naglalandi. Malandi ako kaya alam ko, iyan. Baka akala mo ay hindi
