“ช่างไม่กลัวตาย” ฟานอวี้ถงต่อว่าขึ้นมาแต่สายตายังคงย้ายไปตรวจดูรายชื่อ
ชิงเซียนหน้ามุ่ย นางรู้ว่าหมอฟานหมายถึงเรื่องใดถ้าไม่ใช่เรื่องที่นางมองเชื้อพระวงศ์อยู่เมื่อครู่ “ก็ข้ายังมิเคยเห็นรัชทายาทนี่เจ้าคะ” มองไปทางศาลาใหญ่ที่มีแต่สตรีงดงามมากกว่ายี่สิบคนรายล้อมบุรุษเพียงหนึ่งเดียว เดาได้ไม่ยากว่าคงเป็นเหล่าสนมนางในของรัชทายาทที่ในสายตาของนางนั้นมิได้เห็นว่าพระองค์จะทรงหล่อเหลามากไปกว่าท่านฟานของนางเลย “ทรงดูเจ้าชู้มากรักยิ่งนัก” กระซิบชิดหน้าอกของบุรุษที่นางพักพิงอยู่ด้วย
ฟึ่บ!! ฟานอวี้ถงปิดปากเล็กๆ ที่ช่างกล้ากล่าวคำมิรู้ความอย่างรวดเร็ว กี่ครั้งแล้วตั้งแต่มาที่นี่แล้วนางสร้างความวุ่นวาย “เจ้านี่มันรนหาที่ตายเสียจริงชิงเซียน” นินทาในพื้นที่ของวังหลวงเช่นนี้ มีรึที่องครักษ์เงานับพันจะไม่รับรู้ เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาจะไม่นำเรื่องเล็กน้อยและมิใช่คอขาดบาดตายไปรายงานก็เท่านั้น แต่ถึงอย่างไรนาง
