Gecelerin Hakimi

“Benimle uğraşma komiser! Sen zararlı çıkarsın!” Buz gibi sesi sorgu odasının duvarlarında yankılandı. “Bir de tehdit! Başka ne yapacaksın merak ediyorum Hakim!” “Oflaz,” dedi kelepçeli ellerini masaya vurarak. Benim adım Oflaz! Oflaz Dağtekin!” “Herkes Gecelerin Hakimi diyor ya. Mekanın adı Hakim, lakabın Hakim! Ben Hakim deyince mi zoruna gitti kardeş!” “Kardeş deme lazım olur.” Lazım olmazdı da neyse! Belaltı vurmasını görmezden gelerek gözlerimi doğrudan gözlerine diktim. “Cinayet silahında senden başka parmak izi çıkmadı. Buna ne diyorsun?” “Ben öldürmedim. Suçsuz birini öldürecek birine mi benziyorum?” “Sabıkan öyle demiyor Hakim. İki cinayet! Önce işkence, ardından alından birer kurşun!” “Suçsuz birini dedim komiser. Suçsuz birini öldürmedim.” “Sen kimsin?” dedim ellerimi masaya koyup üzerine doğru eğilirken. “Adalet sen misin? Nereden biliyorsun suçlu olduklarını?” “Bir yerde adalet yoksa, evet adalet benim!” “Bu işten sıyrılmana izin vermeyeceğim. Ortaya çıkaracağım göreceksin.” “Bana ilk görüşte aşık olduğunu bu kadar belli etme. Dibinde kalayım diye uğraşıp duruyorsun,” dedi alaycı bir sesle. "Sen kendini her şeye hakim sanıyorsun herhalde. Sen anca mekanına hakim olabilirsin." "Konuş komiser. Sözlerin baştan çıkarıyor. Bakarsın bedenine de hakim olurum.”