GÖKMEN
Bilgisayarı sertçe kapatıp ayaklandım. İçimi kemiren duygular sanki birbirine girmiş de birbirini kemirmeye başlamıştı adeta!
Benimle bu şekilde oynamaya nasıl cesaret ederdi? Benim, konuştuğu kişi olduğumu anladığı anda nasıl söylemezdi? Gözümün içine baka baka oynamaya nasıl devam ederdi?
“Sahiden de muhteşem oyuncuymuş,” diye homurdandım.
Yalanı sevmediğimi biliyordu. Bunun üzerine kaç kez konuşmuş, kaç kez bu konu hakkında uzun uzadıya sohbetler etmiştik.
Hepsini görmezden gelip oynamaya nasıl devam etmişti aklım almıyordu.
Bir yanım öfkeyle git hesap sor derken, diğer yanım acele etme diyordu.
Arabaya bindim. Kontağı çevirip emniyetten ayrılırken o kadar çok şeyi aynı anda düşünüyordum ki, düşüncelerimin hızına yetişemiyordum adeta…
Benimle oyuncu olduğu için mi görüşm
