หัวใจกระชากรัก...วิศวะร้าย

ฟาโรห์ & ชะเอม – 6 อันตราย

ฟาโรห์ & ชะเอม – 6 อันตราย

ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าตัวเองคิดผิดและเชื่อคนง่ายมากเกินไป ก็ตอนที่พี่เตเริ่มก้าวเข้ามาพลางใช้สายตาคู่นั้นลอบมองฉันอย่างคุกคาม อย่าบอกนะ เขากล้าคิดจะทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน ฝันไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่มีทางยอมพี่เตแน่

“หมายความว่ายังไงคะ ไหนว่าจะไม่ทำอีก แล้วนี่พี่จะทำอะไร รอบนี้เอมไม่ยอมจริงๆ นะคะ” ฉันเอ่ยบอกเขาขณะที่เดินถอยหลังออกมา เว้นระยะห่างให้ได้มากที่สุด รับรู้ได้ถึงสัญญาณอันตราย ไม่คิดเลยว่าคนอย่างพี่เตจะกล้าทำนิสัยเลว ๆ ออกมาได้ถึงขนาดนี้

“พี่โคตรชอบเอมเลย รู้หรือเปล่า ตัวเล็กนมใหญ่ผิวก็ขาวโคตรน่าเย็X”

เขาเอ่ยถ้อยคำหยาบคาย เป็นคำพูดที่ไม่น่าฟังและน่าขยะแขยงมากที่สุด เสี้ยววินาทีพี่เตก็เร่งฝีท้าวก้าวมาหาหวังจะคว้าตัวฉันเอาไว้ ทำเอาฉันแทบช็อกแต่อาศัยความที่ตัวเล็กกว่า พอฝ่ายตรงข้ามเข้ามาในระยะประชิด ฉันก็เบี่ยงหลบก่อนจะวิ่งหนีออกไปทางริมระเบียง หวังส่งเสียงร้องเรียกให้ใครสักคนที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงได้ยินและให้ความช่วยเหลือแก่ฉัน นาทีนี้ได้แต่สาบานกับตัวเองในใจ ไม่ว่าใครก็ตามที่ช่วยฉันไว้ ฉันไม่ลืมบุญคุณเด็ดขาด

ฉันหายใจหอบ พยายามมองซ้ายมองขวาเพื่อหาคนช่วย แต่ก็เหมือนว่าโชคชะตาจะไม่เข้าข้าง ฉันยังไม่ได้ทันได้เอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากใคร พี่เตก็เดินตามมาหยุดอยู่ข้างหลังฉันพร้อมปิดปากเอาไว้ ท่อนแขนเขารัดแน่นกลางลำตัวในขณะที่ใช้ฝ่ามืออีกข้างปิดปาก ฉันได้แต่ดิ้นรนพยายามสะบัดตัวเองให้หลุดแต่สู้แรงพี่เขาไม่ได้เลย เสียงอู้อี้ในลำคอ น้ำตาเริ่มไหลออกมาเพราะความกลัว ก่อนจะถูกดึงตัวกลับเข้าไปด้านในและเหวี่ยงฉันลงบนที่นอนจนฉันจุก

“อย่าเข้ามานะพี่เต” ฉันค่อย ๆ หยัดตัวลุกขึ้นหวังจะหนีจากพี่เต ในขณะที่เขาจะหันไปจัดการล็อคประตูและปิดผ้าม่านจนมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายนอก ฉันพยายามหาทางหนีทั้งที่ยังจุกอยู่ แต่ไม่เห็นทางไหนเลยเพราะพี่เตหันกลับมามองฉันที่นั่งผวาถอยหลังจนชิดกับขอบเตียง

ความหวังของฉันเริ่มดูเลือนราง แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่มีทางเสียความบริสุทธิ์ให้กับคนแบบนี้แน่ ๆ ให้ตายยังไงก็ไม่ยอม! ทว่าการที่มีเรี่ยวแรงน้อยกว่าถือว่าเป็นข้อเสียที่ยอมรับไม่ได้เลยจริง ๆ เมื่อมีเตตรงเข้ามาแล้วกระชากสองขาของฉันเข้าหาตัว ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาทาบทับ แล้วบังคับด้วยพละกำลังที่เหนือกว่าผลักฉันให้นอนลง

“ชะเอม...เชื่อพี่สิ ว่ามันสนุกมาก แรกๆ ก็จะตื่นเต้นแบบนี้แหละพี่เข้าใจ แต่เดี๋ยวพอเอมได้ลองก็จะติดใจ จนอยากเอากันต่อซ้ำ ๆ จนนับรอบไม่ได้”

คำพูดที่น่าขยะแขยงส่อสันดานดิบพ่นออกมา ฉันได้แต่กรีดร้องสุดเสียงพร้อมดิ้นรน

“กรี๊ดดด ปล่อยเอมนะไอ้พี่บ้า ปล่อยเอมนะไอ้คนเลว เอมบอกให้ปล่อยยย” ฉันหวีดร้องสุดเสียง ทั้งดิ้นร้นทั้งถีบ ในขณะที่เตพยายามจะจูบปาก แต่ฉันก็เบี่ยงหน้าหลบตลอด สองมือถูกพี่เตคว้าเอาไว้ก่อนจะบีบข้อมือแล้วตรึงเอาไว้เหนือหัว

“น่าแล้วจะติดใจ”

“ติดใจบ้านแกสิ สภาพหน้าแบบนี้ ไม่มีคนถุยน้ำลายใส่เพราะคิดว่าเป็นพื้นฟุตบาทก็ดีเท่าไหร่แล้ว” ฉันกร่นด่าเหมือนคนเสียสติ

“อย่าทำเป็นปากดีไปหน่อยเลย ไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอกนะ ยังไงเธอก็ต้องโดนฉันเอาแน่ คอยดูจะเอาให้หายปากดีไปเลยด้วย”

พี่เตเปลี่ยนมาใช้มือข้างเดียวรวบแขนฉันเอาไว้ ส่วนอีกมือเริ่มขย้ำที่หน้าอกของฉันอย่างแรง จนรู้สึกได้ถึงความเจ็บ ความหวาดกลัวเข้าถาโถม พยายามฮึดรวบรวมเรี่ยวแรงสุดท้ายดิ้นรน แต่ทว่าแรงของพี่เตที่ตัวใหญ่กว่าฉันมากเกินกว่าที่ฉันจะต่อต้านไหว ได้แต่ภาวนาขอให้ใครสักคนเห็นเหตุการณ์ที่ริมระเบียงเมื่อตะกี้ แล้วเข้ามาช่วยให้ฉันหลุดพ้นจากสถานการณ์แบบนี้ที...