อาการคนจะคลั่งรัก

อาการคนจะคลั่งรัก Writer : Aile'N บทนำ "เอ้า ชนนน!!" "เฮ้ยๆ เบาหน่อยอีเจ๊ พรุ่งนี้นัดดูตัวไม่ใช่หรือไง" แก้วของเหลวสีอำพันถูกคว้าไว้ได้แค่แก้วเปล่าที่หลงเหลือเพียงน้ำแข็งก้อนเล็ก เพราะถูกหญิงสาวร่างเพรียวบางกระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว 'พรีน' หรือ 'พรีนรินทร์' นางแบบเซ็กซี่สตาร์เบอร์ต้นของวงการที่ถูกคนเป็นผู้จัดการพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทเรียกว่า 'เจ๊' ยักไหล่อย่างไม่แยแส แม้จะดื่มหนักจนเริ่มเมาได้ที่ เพราะอายุใกล้จะเลขสามในปีหน้าแล้วแต่พรีนยังครองตัวโสดและใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย กลางวันทำงาน กลางคืนสังสรรค์แทบจะทุกวัน ทั้งที่เพื่อนๆ ที่อายุเท่ากันหลายคนต่างเริ่มสร้างครอบครัวมีลูกมีสามีกันหมดแล้ว แต่เธอยังคงใช้ชีวิตสุดโต่งแบบนี้ไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย เพราะเหตุนี้เองพ่อกับแม่ของเธอถึงกลุ้มใจเป็นอย่างมาก ลูกสาวคนเดียวที่อายุกำลังจะแตะเลขสามในอีกหนึ่งปียังไม่มีวี่แววว่าจะคบใครจริงจัง ไม่ต้องนึกถึงเรื่องแต่งงานเลยในเมื่อแฟนยังไม่มี แล้วเมื่อไรพวกท่านจะได้อุ้มหลาน ด้วยทนให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ไหว คนเป็นแม่จึงตั้งตัวเป็นผู้สืบเสาะหาลูกเขยมาให้ลูกสาวเอง เรื่องฐานะชาติตระกูลนั้นพวกท่านไม่สนใจ ขอเพียงดุดันเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะกำราบเจ้าพรีนได้แค่นี้เป็นพอ! ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่พรีนรินทร์ผ่านการดูตัวมาแล้วถึงสี่ครั้ง ผู้ชายที่แม่พามาส่วนใหญ่ก็เป็นญาติไม่ก็คนรู้จักของเพื่อนๆ แม่ เธอก็แค่ไปให้มันจบ แต่ไม่คิดสานต่อความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน เหตุผลหลักมีเพียงสองข้อคือหนึ่งผู้ชายที่แม่หามาล้วนไม่ตรงสเปกของเธอเลยสักคน และเหตุผลที่สองคือเธอยังหวงความโสด หวงชีวิตอิสระของตัวเองอยู่ และก็คิดไว้แล้วว่าผู้ชายคนใหม่ที่แม่นัดให้เธอไปเจอในวันพรุ่งนี้ก็คงจะไม่ต่างจากคนที่ผ่านๆ มา "ไม่ว่าคนไหนมันก็ไม่ต่างกันหรอก ที่กูไปก็เพื่อให้แม่สบายใจเท่านั้นแหละ" ร่างบางถอนหายใจหน่ายๆ มือคว้าเอาแก้วของตัวเองจาก 'ชนิน' หนุ่มหล่อใจสาวที่เป็นผู้จัดการพ่วงตำแหน่งเพื่อนรักกลับมาเพื่อชงดื่มต่อ "ไม่แน่ คนนี้อาจจะไม่เหมือนคนอื่นก็ได้นะ" ชนินยักคิ้วท้าทาย เขาเชื่อว่าในบรรดาหนุ่มๆ ที่ผู้ใหญ่หามาให้ มันต้องมีสักคนที่ถูกตาต้องใจเพื่อนบ้างแหละน่า "เหมือนหรือไม่เหมือนกูก็ไม่ชอบ คู่ชีวิตที่มาจากการที่ผู้ใหญ่จับคู่ให้ ร้อยทั้งร้อยไม่มีทางที่จะรักกันได้จริงๆ หรอก" พรีนพูดกับเพื่อนอย่างมั่นอกมั่นใจ การแต่งงานของคนสองคนที่มาจากการดูตัวมันเป็นเรื่องธุรกิจและความเหมาะสมในสายตาคนอื่น เรื่องความรักมันไม่มีทางจะเกิดขึ้นในเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ได้เลือกคู่ครองด้วยตัวเอง ก็เหมือนของแจกฟรีที่เขาให้อะไรมาก็ต้องเอา ไม่เหมือนกับการไปซื้อที่ห้างฯ ที่อยากได้อะไรก็แค่ไปเลือกเองตามความพอใจ "งั้นกูขอให้ครั้งนี้มึงเจอผู้ชายที่มาดแมนแฮนด์ซั่ม หล่อ รวย กล้วยใหญ่จนมึงหลงหัวปักหัวปำเลย สาธุ!" ชนินจีบปากจีบคอพูด พลางยกมือท่วมหัวปลกๆ ถ้อยคำเพ้อฝันทำคนฟังส่ายหน้าขำอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก็พูดไปเรื่อย คนแบบนั้นถึงจะมีอยู่จริงแต่ก็ไม่ได้จะโคจรมาเจอกันได้ง่ายๆ ไหม วัดจากคนก่อนๆ ที่แม่หามาแล้วห่างไกลสุดขอบฟ้าเลยบอกตรงๆ! แต่...ใครจะคิดว่าสิ่งที่ชนินพูดไว้มันจะเป็นเรื่องจริง!! พรีนรินทร์มองผู้ชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าที่แม่แนะนำว่าชื่อคุณ 'ราเชนทร์' อย่างตื่นตะลึง ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ตาคมสีดาร์กช็อกโกแลต คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูปสวยระเรื่อน่าจูบ...เอ้ย! นั่นแหละ โดยรวมแล้วคือหล่อวัวตายควายล้มของจริง! อีกฝ่ายอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมสองเม็ดทับด้วยสูทตัวนอกสีเทา ผมสีดำสนิทถูกเซตเปิดหน้าผากเกลี้ยงเกลา สันกรามมีไรหนวดประปรายขับเสริมลุค ' Daddy ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ' ให้ยิ่งมีเสน่ห์น่าหลงใหล วัดได้จากสายตาของร่างบางที่ยังไม่ละไปจากใบหน้าของเขาเลยตั้งแต่มาถึง "พรีน...ทักทายพี่เขาสิลูก" ผู้เป็นแม่สะกิดแขนกระซิบบอก เมื่อเห็นลูกสาวเอาแต่นั่งมองหน้าคู่ดูตัวนิ่งจนดูเป็นการเสียมารยาท "อะ เอ่อ ค่ะ พรีนนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ร่างบางได้สติ ด้วยความที่ถูกใจคู่ดูตัวมากเธอเลยงัดรอยยิ้มหวานกระชากใจออกมาหว่านเสน่ห์ ทั้งที่จริงแอบรู้สึกอายนิดหน่อยที่เผลอตื่นตะลึงในความหล่อของเขาจนทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ "ราเชนทร์ครับ" อีกฝ่ายแนะนำตัวสั้นๆ พร้อมยกยิ้มมุมปาก เสียงทุ้มต่ำติดแหบทำคนฟังใจสั่น เสียววูบในช่องท้องเพราะเผลอจินตนาการไปถึงตอนอยู่บนเตียง ยามถูกน้ำเสียงแหบพร่านั้นครวญครางอยู่ข้างหู ซวยละ...กำเดาจะไหล! ผู้ใหญ่สองฝ่ายแอบส่งสายตาคุยกันเมื่อเห็นหนุ่มสาวทั้งสองตกอยู่ในภวังค์แรกพบสบตา โดยเฉพาะ 'คุณพริมพิรา' ที่ถูกอกถูกใจว่าที่ลูกเขยเป็นอย่างมาก เพราะอีกฝ่ายสามารถทำให้ลูกสาวของตนเสียอาการอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เห็นทีว่านัดดูตัวในครั้งนี้จะมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไปเสียแล้ว "สั่งอาหารกันดีกว่าค่ะ เด็กๆ น่าจะหิวกันแล้ว" เสียงมารดาที่เอ่ยกับแม่ฝ่ายชายทำพรีนรินทร์รู้สึกตัวและถอนสายตาออกจากร่างสูงอย่างเนียนๆ ไม่รู้ว่าเธอมั่นหน้าคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าสายตาที่ราเชนทร์ใช้มองสบกัน มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ชวนใจเต้นแรง ราวกับว่าเราสองคนต่างมองกันด้วยความรู้สึกที่ 'เหมือนกัน' ตลอดมื้ออาหารพรีนไม่ค่อยได้พูดคุยกับคู่ดูตัวนัก ส่วนใหญ่จะเป็นการคุยผ่านผู้ใหญ่เสียมากกว่า เพราะแม่ๆ มีคำถามและเรื่องคุยมากมายเต็มไปหมด พวกเราแลกเปลี่ยนข้อมูลส่วนตัวกันเพียงเล็กน้อยตามความเหมาะสม เช่น เขาอายุสามสิบห้าในขณะที่เธอแค่ยี่สิบเก้าปี เขาเป็นเจ้าของธุรกิจโรงแรม รีสอร์ตที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศ ส่วนเธออาชีพหลักเป็นนางแบบและมีหุ้นส่วนผับบาร์กับคลินิกเสริมความงามที่ไม่ได้ตั้งใจทำอยู่บ้างประปราย เรียกได้ว่าแตกต่างกันมากอยู่พอสมควร ในระหว่างคุยพรีนรินทร์แอบมองราเชนทร์อย่างพึงพอใจอยู่หลายครั้ง และทุกครั้งก็จะพบว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้วเสมอ แบบนี้ใครจะต้านไหวอะถามจริง! "เดี๋ยวแม่กับคุณพริ้งจะไปช็อปปิงกันต่อ เชนทร์ก็พาน้องไปเดทด้วยเลยสิลูก จะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นไง" คุณหญิง 'นรารักษ์' เอ่ยกับผู้เป็นลูกชายด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ความจริงคุณหญิงเธอไม่เคยมีความคิดที่จะพาลูกชายมาดูตัวเลยสักนิดเดียว เพราะราเชนทร์อายุไม่น้อยแล้ว เขามีสิทธิ์ตัดสินใจเลือกคู่ครองด้วยตนเอง ไม่จำเป็นต้องมีใครมาบังคับเหมือนเด็กๆ เพียงแต่อยู่ดีๆ เพื่อนรักสมัยเรียนที่บังเอิญโคจรมาเจอและได้พูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันตามประสาก็ได้เล่าเรื่องหนักใจเกี่ยวกับลูกสาวเพียงคนดียวให้ฟัง ด้วยความเห็นใจและเข้าใจความรู้สึกของผู้เป็นแม่แถมคุณสมบัติว่าที่ลูกเขยที่อีกฝ่ายอยากได้ก็ดันตรงกับลูกชายคนโตของเธอแทบจะทุกอย่าง และเหมือนโชคชะตาจะเป็นใจเพราะราเชนทร์เองก็โสดพอดี เธอเลยลองพูดกับลูกชายดู ไม่เชิงบังคับแค่อยากให้มาดูก่อน ถ้าชอบก็สานต่อ แต่ถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ไม่เสียหายอะไร ในตอนแรกราเชนทร์ก็ดูเหมือนจะไม่สนใจ แต่พอบอกว่าเป็นพรีนรินทร์นางแบบสาวสุดเซ็กซี่ที่เห็นได้ทั่วไปตามนิตยสารเท่านั้นแหละ จากที่ไม่อยากมาเจ้าตัวก็กลับคำเสียอย่างนั้น ก็นะ...นั่นน่ะสเปกลูกชายเธอเลยล่ะ! .. .. .. .. เรื่องสั้นไว้อ่านคลายเครียดค่ะ ฝากด้วยนะคะ อี บุ๊ก ลดราคาอยู่ค่ะ ในเมพ ค้นหานามปากกาได้เลยค่ะ ถึงวันนี้ 3มิ.ย 67