อาการคนจะคลั่งรัก

ตอนที่5

อาการคนจะคลั่งรัก

Writer : Aile'N

ตอนที่ 5

ร่างบางยกยิ้มอ่อน รู้สึกอิจฉาตัวเองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก คนอะไรมันจะดูดีได้ขนาดนั้น เดินหรือลอยพ่อคุณ นี่มันลูกรักพระเจ้าชัดๆ

"วี๊ดวิ้ววว~ น้องพรีนมองอะไรเหรอคะ แฟนคลับอยู่ทางนี้ค่าาา" เสียงแฟนๆ โห่แซวขึ้นมาคล้ายว่าจับสังเกตได้ว่าเธอกับผู้ชายหล่อๆ คนนั้นมีซัมติงกันแน่นอน เดาเอาจากโพสต์ในไอจีล่าสุด

"อุ๊ย ไอ้เราก็นึกว่าเนียน ไม่เนียนเหรอคะ"

"ไม่เนียนค่าาา"

ร่างบางรับตบมุกแฟนคลับอย่างอารมณ์ดี ก็แหม มีผู้ชายหล่อๆ มายืนรอพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่มันก็อดภูมิใจไม่ได้นี่นา อิจฉาตัวเองรอบที่ล้านแล้วเนี่ย

"ให้อีก 10 นาทีนะคะ ไม่อยากให้เขารอนาน" เธอบอกแฟนๆ อย่างมีจริต ยอมรับว่าอีกฝ่ายมารอเธอจริงๆ ทำเอาสาวๆ ต่างพากันแอบอิจฉาตาร้อนทั้งหมั่นไส้ไม่น้อย แต่สุดท้ายก็ร่วมยินดีเพราะทั้งคู่นั้นเหมาะสมกันอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

เมื่อครบสิบนาทีพรีนรินทร์ก็โบกมือลาแฟนคลับแล้วเดินไปหาร่างสูง รับดอกไม้ช่อที่สองของวันนี้มากอดไว้ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งก็ถูกแฟนคลับที่ยังไม่ได้ไปไหนลั่นชัตเตอร์แชร์ลงในบัญชีโซเชียลอย่างรวดเร็ว เจ้าของช่อดอกไม้ปริศนาเมื่อตอนกลางวันเลยไม่ใช่ความลับอีกต่อไป

"เหนื่อยมั้ยครับ" เสียงทุ้มเอ่ยถาม ปอยผมที่ถูกเซ็ตไว้อย่างดีถูกนิ้วเรียวยาวเกลี่ยออกไปจากใบหน้าสวย

"นิดหน่อยค่ะ" พรีนแทบจะละลายกับความอบอุ่นเหมือนไมโครเวฟของอีกฝ่าย ทั้งๆ ที่รอบข้างมีผู้คนมากมาย เขากลับไม่สงวนท่าทีเลยสักนิด

"ไปกันเถอะ ผมจองร้านอาหารไว้แล้ว"

ร่างบางพยักหน้ารับก่อนส่งช่อดอกไม้ให้ชนินเอาไปเก็บให้ท่ามกลางสายตาล้อเลียนของอีกฝ่าย ก่อนจะร่ำลาเพื่อนแล้วเดินตามราเชนทร์มาที่รถของเขาเพื่อไปทานข้าว

เฮ้อ วันนี้จะได้กลับห้องมั้ยนะ...เป็นคนสวยนี่มันลำบากจริงๆ

"รู้ได้ยังไงคะว่าพรีนชอบทานร้านนี้" เสียงหวานเอ่ยถามอย่างใคร่รู้หลังหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ของโต๊ะวีไอพีในร้านอาหารกึ่งบาร์ร้านประจำที่เธอชอบมา

"ผมมีสาย" เขาตอบยิ้มๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสายของเขาคือชนินแน่นอน โดนซื้อตัวไปแล้วสินะ

"ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร" ร่างบางพึมพำอย่างไม่ถือสา ชอบเสียอีก...ผู้ชายใส่ใจ

ทั้งสองคนเริ่มสั่งอาหารและไวน์ ระหว่างรอก็นั่งซึมซับบรรยากาศชิลๆ รอบข้างอย่างผ่อนคลาย พรีนรินทร์ที่เหนื่อยมาทั้งวันแอบถอดรองเท้าไว้ใต้โต๊ะที่ถูกบดบังด้วยผ้าปู ก่อนเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า เพราะใส่รองเท้าส้นสูงเป็นเวลานาน ตอนนี้จึงปวดเท้าอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ไม่ว่าจะเหนื่อยขนาดไหนเธอก็ยังคงมีความเป็นมืออาชีพ ท่านั่งสบายๆ แต่ยังคงไว้ซึ่งความสง่างาม ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนต่อหน้าผู้ชายก็ไม่ปริปากบ่นเลยสักคำ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนก็อีกเรื่อง...

เวลาผ่านไปหลังจากทานข้าวอิ่มทั้งสองคนก็นั่งพูดคุยไปพร้อมกับดื่มไวน์ใต้แสงเทียนกันต่อ จนเริ่มกรึ่มๆ และบทสนทนาหมดลง ไม่มีใครพูดอะไร เพียงนั่งมองหน้ากันเงียบๆ

ตาคมจ้องมองคนสวยที่นั่งเท้าคางส่งยิ้มหวานมาให้ ดวงตากลมสวยฉ่ำวาวปรือปรอยลงเล็กน้อยเพราะดื่มไวน์เข้าไปหลายแก้วมองสบตาเขาอย่าง...เชิญชวน ถ้าตีความไม่ผิดน่ะนะ...อันตรายจริงๆ

"พรุ่งนี้มีงานมั้ยครับ" ถูกมองมากๆ ราเชนทร์ก็หาเรื่องคุย เพราะถ้าปล่อยไว้แบบนั้นกลัวจะอดใจไม่ไหว ปล้นจูบคนสวยกลางร้านอาหารขึ้นมา คงไม่ดีแน่

"ไม่มีค่ะ ไม่งั้นพรีนคงไม่ดื่มเยอะขนาดนี้" ร่างบางตอบยิ้มๆ ไม่ได้ระแวดระวังตัวเลยสักนิดว่าเมาต่อหน้าผู้ชายสองต่อสองแล้วจะเกิดอะไรขึ้น หรือไม่ก็รู้และตั้งใจ...

"แล้วคืนนี้...จะนอนไหนเหรอครับ" ร่างสูงเอ่ยถามอย่างคาดหวัง

"หึหึ ก็นอนที่ห้องพรีนสิคะ หรือว่า...คุณอยากให้พรีนไปนอนด้วยอีกแล้ว?" ร่างบางยิ้มและถามกลับอย่างรู้ทัน

"ครับ" ราเชนทร์ยอมรับออกไปตรงๆ เพราะคิดแบบนั้นจริงๆ ทำไมจะต้องปฏิเสธ

"ไม่ดีมั้งคะ เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ไปค้างห้องคุณบ่อยๆ มันค่อนข้างจะดูไม่ดีเท่าไร" ร่างบางเอ่ยยิ้มๆ ทีเล่นทีจริง ทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่แคร์เรื่องที่ว่ามาเลยสักนิด จะแฟนหรือไม่ใช่แฟนถ้าอยากค้างก็ค้างได้ทั้งนั้น

"ก็ถ้าผมขอ พรีนจะยอมคบกับผมมั้ยล่ะครับ" พอคนสวยเปิดทางราเชนทร์ก็โพล่งออกไปตรงๆ ทันทีราวกับคนใจร้อน...อืม ก็ใจร้อนจริงๆ นั่นแหละ

"หึหึ รู้จักกันสองวันเองนะคะ" ร่างบางเอ่ยเย้าอย่างขบขัน นี่มันไวไฟกว่าความรักสมัยวัยรุ่นเสียอีก มีใครให้ไวกว่านี้ไหม

"สำคัญด้วยเหรอครับ" เขาถามกลับนิ่งๆ จะอายุหรือเวลาล้วนไม่สำคัญสำหรับเขาเลยสักนิด ถ้าชอบหรือถูกใจอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น

"งั้น...ก็ขอสักทีสิคะ" เมื่อผู้ชายรุกแรงมีหรือที่พรีนจะยอมแพ้ เผลอๆ คนที่ใจร้อนกว่าอาจเป็นเธอก็ได้ เพราะเธอพูดเปิดทางก่อน ทำให้เขาต้องพูดสิ่งเหล่านั้นออกมา

"เป็นแฟนกันนะครับ" ราเชนทร์เอ่ยขออย่างจริงจัง แม้ไม่มีโอกาสได้สร้างสถานการณ์ดีๆ แต่บรรยากาศตอนนี้ก็ไม่ได้แย่

"หึหึ คุณก็ตรงเกิ๊น.." ร่างบางหลุดขำอย่างเอ็นดู ไม่ว่าเธอจะบอกอะไรเขาก็ทำตามหมด ซื่อตรงเสียยิ่งกว่าไม้บรรทัด

"เป็นนะครับ" ร่างสูงถามย้ำอย่างจริงจัง ตาคมมองจ้องคนสวยอย่างคาดหวัง เหมือนสุนัขตัวใหญ่เฝ้ารอเจ้านายเทอาหารให้ไม่ผิดเพี้ยน น่ารักจริงๆ

"เป็นสิคะ" พอเห็นราเชนทร์จริงจัง พรีนรินทร์ก็หยุดเย้าแหย่ เธอตอบรับคำขออย่างไม่ลังเลเพราะไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องปฏิเสธ รู้จักสองวันแล้วยังไง เวลาไม่สามารถการันตีได้ว่าจะคบกันได้นานหรือเปล่า มันอยู่ที่เราสองคนล้วนๆ

"งั้นคืนนี้..." เขาพูดขึ้นมาอีก ดูท่าจะอยากให้เธอไปค้างด้วยกันให้ได้

"ไปส่งพรีนที่ห้องนะคะ..."

"...."

"พรีนไปจะเก็บเสื้อผ้ามาค้างด้วย"

"หึ..." ร่างสูงยกยิ้มอย่างคาดโทษ หลังแอบใจแป้วไปในตอนแรกที่คิดว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธ คนสวยนี่ช่างเล่นกับใจคนเก่งจริงๆ...

.

.

พรีนรินทร์ไม่ได้พูดเล่น เธอให้ราเชนทร์แวะส่งเธอที่คอนโดเพื่อเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นเพื่อไปค้างกับเขาจริงๆ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหนเลยเอาไปแค่ไม่กี่ชุด ถ้าไม่พอค่อยซื้อใหม่หรือกลับมาเอาที่ห้องวันหลัง

เมื่อมาถึงเพนเฮ้าส์สุดหรูของชายหนุ่มที่เพิ่งเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนหมาดๆ ร่างบางที่ทำงานมาทั้งวันก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเหนื่อยๆ คิดว่าจะนั่งพักให้หายเหนื่อยหายมึนสักหน่อยค่อยไปอาบน้ำ ไอ้เราก็ชิลเก่งซะด้วย ทั้งที่เพิ่งเข้าห้องคนอื่นมาเป็นครั้งที่สองเองแท้ๆ

"เจ็บเท้าเหรอครับ ผมดูหน่อยนะ" ร่างสูงของราเชนทร์ที่เดินตามเข้ามาวางกระเป๋าสัมภาระของเธอที่อาสาถือให้ลงบนโต๊ะหน้าโซฟา ก่อนนั่งลงบนพรมตรงหน้า จับข้อเท้าสวยที่เริ่มบวมแดงไปวางบนหน้าขาตัวเองและพินิจมองอย่างสำรวจ

"อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้อง!" นาทีนั้นร่างบางสะดุ้งตกใจเตรียมจะชักขากลับ เพราะถึงเธอจะทำตัวสบายในห้องเขาแค่ไหน เธอก็ไม่คิดจะให้เขามาทำอะไรแบบนี้ให้ นี่มันมากเกินไป ไม่คิดเลยว่าเขาจะสังเกตเห็นด้วย ซ้ำยังไม่ยอมให้เธอชักขากลับอีกต่างหาก

"อย่าดื้อครับ ผมดูหน่อย" เสียงทุ้มคล้ายจะดุอยู่ในที ทำเอาคนฟังไม่กล้าขัดขืน เธอจึงปล่อยให้เขาได้ทำตามใจ

"บวมแดงนิดหน่อย ปวดมั้ยครับ" เขาเอ่ยถามหลังสำรวจเท้าของเธอจนพอใจ

"นิดหน่อยค่ะ วันนี้พรีนใส่ส้นสูงเดินทั้งวันเลย" ร่างบางบอกเสียงเบา อดรู้สึกเคอะเขินไม่ได้เพราะไม่เคยถูกดูแลดีถึงขนาดนี้ เท้าเป็นอวัยวะที่อยู่ต่ำที่สุด ขนาดเธอยังไม่ค่อยอยากจะดูแลดีๆ เลย แล้วดูเขาทำสิ...

"รอตรงนี้นะ เดี๋ยวผมมา" ราเชนทร์บอกก่อนจะลุกเดินหายไป มองตามก็เห็นว่าเข้าไปในครัว ไม่รู้คิดจะทำอะไรแต่พรีนรินทร์ก็ไม่ได้จดจ่ออยู่กับเขานัก เพียงนั่งไถโซเชียลรออย่างว่าง่าย

..

..

..

..

มีอี บุ๊ก วางขายที่เมพ เพิ่มตอนพิเศษ ค้นหานามปากกา Aile'N ได้เลยค่ะ