WHO THE HELL KNOWS (BOOK II)

CHAPTER 13

Chapter 13

** Jilton POV **

"Dee! It's not my fault! She kissed me! So, anong gusto mung gawin ko?! Di ko rin alam na buntis pala siya!" kanina ko pa kinakausap si Dee pero hindi niya pa rin ako sinasagot. Tinatawagan ko siya sa phone pero di niya rin sinasagot kaya naman pinuntahan ko nalang siya dito sa condo niya na parang – weird! It’s all red and black, ano ba? Nasa imperno na ba ako?

 Nang araw na ‘yun nainis lang talaga ako sa pangungulit at ka dramahan ni Nicolle. Iyak siya nang iyak para bumalik ako sa kaniya. Di ako pumayag kaya hinalikan niya ako. Nagulat ako kaya natulak ko siya. Di ko ‘yun sinasadya. Di ko naman alam na buntis siya at isa pa di ko kayang manatili sa tabi niya. Ayoko sa kaniya! Kaming mga lalaki, mahilig kami sa babae pero pag sinabing ayaw namin sa isang babae ay talagang totoo ito at kahit ipilit niya pa ay talagang aayaw ako.

"Dee." paulit ulit kong sinusundan si Dee kahit sa kusina sa kwarto, kung pwede nga kahit sa C.R para lang kausapin niya ako. Hindi niya na kasi ako kinakausap. Sinundan ko siya sa sala at umupo sa sofa. Umupo rin ako at tinitigan siya.

Kahit na nagkaanak na tong babaeng to mahal na mahal ko pa rin to eh. Kahit ano siya ngayon mahal ko siya. Dati pa lang alam ko na na siya lang talaga ang babaeng kaya kong mahalin ng ganito. Tinitigan ko siya at nakangiti habang pinagpapantasiyahan ang kanya mukha.

"Dee." tiningnan niya ako ng blanko ang mukha. Tss. Oo na! Kailangan walang emosyon pero hindi naman kailangan na palagi na lang walang emosyon ang lahat ng bagay.

"Ba’t ang tahimik mo? Are you still mad, ha? Sorry na! Di ko nga ‘yun sinasadya eh." I pouted. Binalik niya ang tingin niya sa pinapanuod niya.

"Jilton, just because I'm being quiet, that doesn't mean I'm mad. Sometimes I'm just not in the mood to talk." bored na sabi niya. Oo na, ako ng makulit. Ayaw ko kasi na ma inis siya sa akin kahit konti. Di ‘yun kakayanin pag nagalit siya sa ‘kin! Mahal ko siya kaya hindi ako papayag na makakita siya ng butas para lumayo sa akin. Di ko kakayanin ‘yun. Hindi ko kayang mawala pa siya sa akin.

Lumapit ako at tinusok tusok ko ‘yung bewang niya para kilitiin siya. Sinamaan niya lang ako ng tingin. Napangiti ako ng sobrang lapad! Ayaw na ayaw niya talaga ang kinikiliti siya. Di niya natatago ang emosyon niya. Kiniliti ko siya ng kiniliti, bigla niya namang kinuha ang paa ko at kiniliti ang talampakan ko. Ang dami ng tawa ko sa ginawa niya. Dun kasi ang kiliti ko. Nag kulitan lang kami ng kulitan habang tumatawa. Naalala ko pa noon dahil ganitong-ganito rin kami kung magkulitan.

"Hahahahaha.. Jil-Jilton.. Tama n-na kasi.. Waaaaaaaaaaaahhhh.." tumakbo naman siya na parang bata sa kusina. Gusto mo ng habolan ha?! Agad ko naman siyang sinundan at hinabol.

"Waaaaaaaaaaaaaaaaahhhh..." sigaw niya. “Waaaaah! Me and my jowa!” bigla siyang tumawa ng maalala ang isa sa mga viral na memes sa f*******:.

"Dee~ ‘wag kang tumakbo.. Andyan na ako~" parang tangang sabi ko sa kaniya. Takbo naman siya ng takbo, paikot ikot lang kami sa lamesa ng condo niya at para kaming mga bata.

"Waaaaaahhh! Jilton naman eh! Tama na kasi—Waaaaaaaaahhh." nahuli ko siya tapos kiniliti. Nakayakap ako sa bewang niya habang kinikiliti siya. Napatigil ako. Sobrang ganda niya habang nakatawa. ‘yung tawa na totoo. Ang ngiti na totoo. Ngayon, ako nalang ang nakakakita pag tumatawa siya. At masaya ako dun. Nakangiti lang ako sa kaniya. Bigla namang kumunot ang noo niya at pinitik ang ilong ko.

"Aray Dee!" sabi ko habang hinawakan ang ilong ko na pinitik niya habang ‘yung isang braso ko nakayakap pa rin sa bewang niya.

"Kasi naman po, ang kulit-kulit mo tapos titigil ka bigla at tititigan mo ako at ngingiti! Lagi nalang ‘yan nangyayari Jilton ah! Para kang tanga!" tatawa tawa niyang sabi. Totoo naman kasi. Sa tuwing nag kukulitan kami, hihinto lang ako bigla para titigan siya tapos ngingiti. Ganito ako kabaliw kay Dee. Sa babaeng mahal na mahal ko, sa kaisa-isang babaeng nagpatibok nang puso ko. Sabihin niya mang hindi na siya ang dating Dee na nakilala ko, siya pa rin ang babaeng minahal ko.

Tinanggal niya naman ‘yung pagkakayakap ko sa bewang niya at kumuha ng tubig. Tiningnan ko lang siya habang umiinom ng tubig. Buti nalang talaga at linggo ngayon at wala kaming trabaho at may oras kaming mag harutan. Kahit lalaki pala kinikilig din. ( ~"w")

"Hmp, Dee si Kenji at Nicolle umalis daw." Pag-iiba ko ng usapan. Nalaman ko kasi na pagkalabas ni Nicolle sa hospital ay nag leave sila sa trabaho. Hindi ko alam kung saan sila pumunta, ang alam ko lang ay mag kasama ang dalawa.

She looked at me blankly. I hate to say this but I know what she really felt for him. Alam ko may pinipigilan siya. May pinoprotektahan siya. Sa panahon na nagkasama kami mas nakilala ko siya, mas napamahal siya sa akin, at.... mas hinangaan ko siya.

"So?" walang ka emo-emosyon niyang sagot. Umiling lang ako at sinabi sa kaniya na may pupuntahan kami mamaya. She smiled evily. I knew it! I know how excited she will be.

** DEE POV **

I got dressed in a black pencil skirt and light blue skirt, and black heels. I decided to let my hair down, and pin up the bangs. I did my make up lightly. We are going to Pyramid. One of the well-known bar here. We have an assignment. Dapat walang palya. We went to the bar counter and ordered drinks.

"Go on! Do the plan." I murmured to Jilton. He just ‘waggled and went to the V.I.P room. Napalingalinga ako. It's sunday night kaya konte lang ang tao dito ngayon. Nakita ko na bumaba si Jilton. Our eyes met then he signal me. I stood up and went to the parking lot.

The hell? Anong gagawin nila sa parking lot? Bago ang transaction na ito ay may duda na talaga ako. Sana nga lang at nagkakamali ako. I looked at my watch saka ko nilinga sa paligid ang paningin ko.

"So, what's the deal?" I asked nang makita ko si Jilton sa may elevator.

"Tss. They want to see the heiress of the sss! They knew about the Mafia thingy Dee and it's better to quit this mission or else!" he uttered.

"No, Jilton." I looked at him. Marami na ang ginawa namin para umurong. Nakikipag sugal na kami para mahanap ang former-president ng organisasyon  na ‘yun. We need to know every details of that organization before we trade. Baka nagbebenta lang kami ng mga armas sa mga taong kalaban pala namin.

"Yes, Dee!" he looked at me directly. "Hindi sila ang hinahanap natin." napabuntong hininga ako. We failed. Arrrrgggg! Kailan ko ba mahahanap ang bumuo nang organisasyon  na ‘yun?! Damn! Siya lang ang natitira sa listahan ko. Para akong nakipaglalaro sa hangin. Di ko alam paano ko siya matatamaan. Para akong nag hahanap sa wala. Ito na lang eh! This is the last mission! After this, I'm free! Damn!

"Let's continue Jilton. It wont harmed us. Isa pa, ikaw na nga ang may sabi na hindi sila ‘yun. Let's continue the deal then, the end!" I said. Hindi baling hindi pala sila ang hinahanap namin, at least man lang hindi rin masayang ang pinunta namin rito. So, we will do the deal.

Pagkatapos naming mag-usap ni Jilton ay pumasok na ako sa elevator kasama ang mga body guards ko. Sinabi ko kay Jilton na manatili siya sa itaas para if something went wrong at least malalaman niya agad-agad.

"So, where is the drugs that would give me billions of dollars? I'm interested of your proposal." Tumawa naman ang lalaki sa harap ko. Napakunot ang noo ko sa inasta niya.

"Who the hell could thought that behind that innocent masked was a Mafia princess?" sabi ng parang boss sa kanila. I looked at him as if I'm killing him in my mind. Crap! I have 5 or more body guards who had masked in their face. Ako lang ang hindi nakamaskara. How could I do business without puting protection! Damn, Dee! You're not thinking!

Parang nabasa niya naman ang iniisip ko kaya mas tumawa siya ng malakas at nag signal sa mga kasama niya. Lumapit ang tatlong lalaki kay Jilton at sinuntok siya sa sikmura. Sobrang bilis nila. Damn! We're trapped! Isa rin ang lalaking ‘to sa hindi nag-iisip. Paniguradong sinundan niya kami rito sa ibaba, trying to save us but apparently he can’t do that anymore. Special thanks to his brain cell, by the way. *Rolled eyes*

"WTH!" wika ni Jilton.

"Relax. Hintayin lang natin si boss." sabi ng akala mo sinong boss nila. I turned off my emotion and remained blank. Predators hate seeing their prey watching them blankly as if nothings gonna happen.

"Don't be confident, Dee!" maanghang niyang sabi. He grinned. "Dee..Dee..Dee.." parang kinakanta niya ang pangalan ko but I don’t give a damn. "Dee, It stands for DEATH!" Napatingin ako sa direksyon niya. May alam ang taong to. Crap! How could I be so stupid!? He knew the people he was dealing with.

Tumawa siya ng makitang nag iba ang emosyon ko. He’s not gonna used what he knew against me. Paniguradong may nalaman na naman siya sa sa ‘kin but only the half of it and nothing more.

"Why? May sinabi ba akong mali?!" inosenteng tanong nito but I didn’t reply, "You know DEATH, I envy you! Kalat na kalat ang kataniyagan mo sa Japan! The Famous DEATH of Yamashita Mafia was here, infront of me. It's my pleasure to finally met you, Death!" sabi nito ng nakangisi. I just rolled my eyes. This is troubled! Crap.

I looked at Jilton. Nakatingin din lang siya sa akin na para bang hinhintay kung anong gagawin ko. Ano ba ang dapat gawin ko? Do I have to explain my self to him? I just rolled my eyes. Why do I have to?

"What do you want?" I asked to this ugly-bossy infront of me. Hindi naman pwedeng magpakilala na rin ako sa harapan niya porket may alam siya sa ‘kin. Kung ilalatag ko sa harapan niya ang pagkatao ko ay baka kulangan ang isang gabi lang.

Nag labas ng isang attache case ang isang miyembro ng kasama niya. Kinuha naman ‘yun ni ugly bossy sa harapan ko. So, maglalaro ba kami ngayon ng Show-and-Tell? Really, Dee?

"These drugs.." habang hawak ang drugs sa kamay niya. "-- this is considered as the most expensive and powerful project of the former-president of Green Palace. This was his last project and I'm telling you, it is effective! You can use it for pleasure of killing and forgetting!" well, I’m familiar with that oh-so-powerful-drugs because I met it once. Err, not totally the same one but almost the same drug that I used.

Ang tanong ko lang ay sino ang Green Palace na sinasabi niya? Ito ba ang may ari ng sinasabi niyang organisasyon? Pakiramdam ko ay nandito na ako, malapit na ako sa hinahanap ko. What I need now is an information that can feed my curiousity.

"Tell me, who is your boss? Who's the former-president of that organization?" tanong ko. Damn! Kilala nga nila ang hinahanap ko. Kailangan ko nang sagot.

Tumawa naman siya. What the hell?

"We had a deal with the Green Palace last week for this drugs. We double the price to you because we knew that you're one of those elites and the one and only heiress of Amazons. Alam ko ring mas mayaman ka pa sa inaakala namin! Isa lang ‘yang Amazons sa pag-aari niyo." I just smirked. Alam kong alam niya na nagkalat na ang Mafia Family sa halos buong bansa sa Japan. Hawak namin ito, hawak ng pamilya ko.

"Yeah! I know na di mo ako kayang patayin! Coward!" para naman siyang sinindihan sa sinabi ko at sinakal ako. Lalabanan ko sana siya ng naramdaman kong may humawak sa akin. Tumawa siya habang sinasakal ako, para siyang baliw habang nakatitig sa ‘kin. I can see the blood lust in his eyes.

"Ano kaya ang mararamdaman ng buong angkan niyo pag nalaman nila na ang natitirang babae sa Mafia Family ay isa nang malamig na bangkay?! Ha! Siguradong guguho lahat ng pinaghirapan niyo!" Marahas niya akong binitawan but I don’t give a damn.

"Damn you!" sigaw ni Jilton. Sinuntok naman ng kasama niya si Jilton. Darn! Think Dee! Think! We have to scape. Kahit hindi ko pinapakita na nag-aalala ako ay nag-iisip rin naman ako kung papaano kami makakatakas lalo pa at alam kong huli na nila kami.

"Umayos ka kung gusto mo pang mabuhay!" sabi niya. Tiningnan ko lang siya ng masama. Bakit nga ba ako nandito? Arrgg. Dahil sa katangahan! Hindi ako nag iisip! Di nga ito ang organisasyon  na hinahanap ko pero paniguradong kilala nila ang hinahanap ko.

I shot him death glares that he returned with smiles. Arrrgg! His pissing me off! Nalipat ang atensyon namin sa pintuan na bumukas at nilabas ang lalaking hindi ko inaasahan na makikita ko rito ngayon.

Nakatitig lang ako sa mga mata niya habang siya ay nakangisi habang nakatitig sa ‘kin. Ilang taon na ba ang nagdaan? Muli kong naalala ang mga panahon na nakasama ko siya, mga panahon na siya pa ang mahal ko. Napangiti ako nang makita ko ang lalaking kararating lang ngayon.

"Raul..." I muttered.