@เพนต์เฮาส์แม็กซ์เวล
“เค้กนอนห้องนั้นนะ แม่บ้านจัดของให้เสร็จเรียบร้อยแล้วเข้าไปดูสิ พอจะอยู่ได้ไหมห้องคับแคบไปรึเปล่า”
“ค่ะ” คนตัวเล็กเดินเข้าไปในห้องนอนที่เขาบอกว่าให้เธอนอน คัพเค้กยิ้มออกมาได้ห้องสวยมากอย่างน้อยก็ยังดีที่ไม่ให้ฉันนอนห้องเดียวกับเขา ไม่งั้นได้อึดอัดแย่เลย
“เป็นไงชอบไหม?”
“ค่ะห้องสวยมากค่ะ”
“ห้องนี้ไม่มีเคยมีใครมานอนหรอก เพื่อนๆ ถ้ามานอนพี่จะให้นอนอีกห้อง”
“ค่ะ”
“แต่ถ้าเรากลัวไม่กล้านอนคนเดียว รึรู้สึกหนาวๆ แปลกๆ ตรงนั้นห้องพี่ ไปนอนข้างเตียงได้นะ”
ใช่เธอจำได้อยู่แล้วว่านั้นห้องเขา เพราะเขาทำอะไรเธอในห้องนั้นใครจะไปลืม แต่เมื่อกี้เขาบอกว่า อะไรแปลกๆ ที่นี่งั้นเหรอ
คนตัวเล็กถึงกับทำหน้าเลิกลักมองซ้ายมองขวา หน้าตาตื่นๆ “พี่จะบอกว่าที่นี่มีผีเหรอคะ”
แม็กซ์เวลเกือบหลุดขำ ยัยคัพเค้กแป้งนุ่มหลอกง่ายยังกับเด็กน้อย
“ไม่รู้สิแต่ช่วงนี้พี่รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองตลอดเวลา
