THE YAKUZAʼS HIDDEN HEIR (SPG)

"Good morning, people!" malakas kong sabi nang maaga akong nagising, na walang tulog ni ate Grace and ng alarm clock ko. I feel so relief. Bumaba na ako sa bed ko at nag—unat—unat ng aking katawan. Sobrang light ko ngayon dahil ang saya ng aking panaginip, nakita ko sa panaginip ko si Kiran, ang crush ko simula nitong college. Nakita ko siya sa isang business party ng family namin, and nagka—crush na ako sa kanya. But, hindi niya alam na crush ko siya, nahihiya ako. Pero, alam kong sa akin pa rin ang bagsak niya! Iʼm Poppy Leta Everglow, ang nag—iisang anak na babae ng mga Everglow at kilala ako sa, I can get what I want! Kaya secured ang future ko at ang future ni Kiran sa akin. May twin brothers ako, si kuya Sunniva and kuya Zyran Junior, yes, nakuha iyong name niya kay dad. Siya raw ang magiging next President and kuya Sunniva ay next Vice—President. Me, of course, CEO! Mas mataas ako sa kanila dahil ako ang love ni grandpa sa aming tatlo, even sa ibang cousin ko. May three cousins lamang ako sa side ni dad, two boys and one girl at kay mom ay may two cousins, both of them ay boy. "Miss Poppy, gising na po ba kayo? May class pa po kayo today!" Napangiti ako nang marinig ang boses ni ate Grace, naglakad ako palapit sa door habang nagkakandirit ako. Binuksan ko na ang pinto at malakas na binati si ate Grace, "good morning, ate Grace! Maaga akong nagising!" Pagmamalaki ko sa kanya. Iʼm spoiled brat, but hindi ako katulad ng iba na nang—aaway ng mga maid. Hello, sila na nga ang tumutulong para mapadali ang work natin sa house kaya bakit natin sila sasaktan. "Really, Miss Poppy? Hindi po ba kayo nandaya?" Umiling ako sa kanya. "Hindi po, ate Grace! Oh, siya po, maliligo na ako! Excited na akong pumasok today dahil same time ang first class namin ni Kiran po," sabi ko sa kanya at piniling hindi kiligin. Every Monday, Wednesday and Friday, may class at nag—i—start sa 10AM to 5PM. Then, kapag Tuesday and Thursday naman ay start ng 8:30AM to 4PM. Iyon ang araw na sabay ang class namin at lunch break namin. Today is the best day for me, two days in a week. "Sana makita niyo ulit siya, Miss Poppy. Bakit hindi pa po kayo umamin?" Narinig ko ang sinabi niya kaya nilingon ko siya, pinagpagan niya ang aking bed. "Nahihiya ako, ate Grace! But, give me strength pa, aamin na rin ako. And, nanghihingi lang ako ng signs pa po!" "Do you best, Miss Poppy! Ikaw ang pinaka—maganda at pinaka—mabait na babaeng nakilala naming lahat! Kaya fighting, Miss Poppy!" I giggles nang marinig ang sinabi ni ate Grace. "I will po, ate! I take a bath na po!" Pumasok na ako sa bathroom ko. Iniisip ko na kung anong ibibigay kong food kay Kiran, dapat ang kainin niya ay good for health and for stamina. Heʼs a basketball captain after all. Kaya lahat ng girls sa Maravilla University ay nakatingin sa kanya, iba ay may gusto sa kanya pero wala pa naman akong nababalitaan na may naging girlfriend na siya. I have source... Kay kuya Benjamin, ang loyal kong driver and bodyguard. "Iʼm done! Maging ang light makeup ko ay bumagay sa akin ngayong araw. Simple lamang palagi dahil iyon ang gusto ni Kiran." Umikot pa ako sa full mirror ko at lumabas na rin. Nakita ko ang buong kʼwarto ko na sobrang linis na, iba talaga maglinis si ate Grace. Perfect! "Miss Poppy, good morning!" "Good morning po!" Binigyan ko sila nang malaking ngiti at bumaba na. "Miss Poppy, handa na po ang breakfast niyo," saad ni ate Grace. "Thanks po! Kumain na rin po kayo?" I asked her at naupo sa dining table namin. "Tapos na po kami, Miss Poppy. May binilin po sina Mr. Zyran and Mrs. Shirley, na be happy po ngayong araw... Sina Young Master Sunniva and Young Master Zyran naman po, tawagan niyo na lang po sila kapag may kailangan kayo." Tinignan ko siya. "Okay po! Thanks!" aniya ko at kumain na rin ako. Always nilang sinasabi iyon akin para sabihin nilang kahit anong gawin ko ay ayos lamang. Spoiled ako sa parents and twin older brothers ko. "Kuya Benjamin, I need to go na po! See you later!" Kumaway ako sa kanya, nang maihatid na niya ako sa Maravilla University. I'm looking around like a model, maybe I'll see Kiran, my one and only! "Hi, Miss Poppy!" "Youʼre so pretty!" "Thanks! Kayo rin! Lahat tayo ay magaganda! Bliness tayo ni God!" nakangiting sabi ko sa kanila at kinawayan sila. Yes, naniniwala akong lahat ng tao ay magaganda, pʼwera na lang kung basher siya. Keber ko naman sa basher. "Next week na ang foundation day ng campus?" "Marami na namang pagkain at activities!" "Walang class ng dalawang araw!" Lumaki ang aking tenga nang marinig ang sinabi ng dalawang lalaking dumaan sa gilid. I suddenly remembered the foundation day we were told yesterday. I forgot about that. Ano kaya ang booth namin? Alam na kaya ni Milliscent ang tungkol sa booth namin? Siya kaya Mayor sa class namin. Kumukuha pa ako ng Elementary Education. Gusto kong maging teacher kahit medyo may pagka—maarte ako, and I love kids. Same kami ni Milliscent ng course, except sa nag—iisang pinsan ko, si Selena, Tourism ang course niya. "Hey, Milliscent! Narinig mo na ba iyong announcement yesterday?" I ask my best friend, Milliscent, about sa announcement kahapon, tungkol sa campus foundation. Binaba niya ang kanyang eyeglasses sa desk niya, kinuha ko iyon at sinukat, halos malula ako dahil sobrang labo sa mata ko. "Hey, huwag mo ngang isuot niyan! Gusto mong lumabo ang paningin mo, ha?" Inagaw niya iyon sa akin kaya napanguso ako. "Matagal naman ng malabo ang pagtingin niya sa akin." Napanguso ako sa kanya at napanglumbaba sa desk ko. Nakita ko ang pag—iling niya. "Umagang—umaga nagda—drama ka na agad, Poppy. I know, narinig ko at sinabi na sa amin ang tungkol doon. Bakit mo naman na itanong? Gusto mong mag—suggest sa magiging booth natin?" Tinignan niya ako at nakita ko ang kulay hazelnut niyang mga mata. "Um, can I? Or, mayroʼn na kayong naisip?" Inikot ko ang seat ng classmate kong si Given, babae sya. "Wala pa naman akong naiisip. Pag—uusapan din naman natin ang tungkol doon before the lunch break. So, you have a suggestion, Poppy?" "Nothing pa! But, can we have a church booth?" Gusto kong magpakasal kay Kiran kahit hindi talaga siya vested ni God. "Church booth? Baka wedding booth, Poppy?" "Ah! Yes! I mean, wedding booth! Same lang naman iyon, saan ba nagpapakasal ang mga tao? Sa church, right?" Tama naman ako, ʼdi ba? "So, can we do that? Or, mayroʼn na sa ibang section or sa ibang course?" tanong ko sa kanya. "May nagpapakasal din siya beach or garden, Poppy. Mas tamang word ay wedding booth talaga. Huwag mo ng ipagpilitan pa." Napanguso ako sa kanyang sinabi. "What so ever! Basta iyong kasal—kasalan! Letʼs do that, Milliscent!" sabi ko sa kanya. "Alam ko na ang dahilan mo kung wedding booth ang gusto mo... Para kay Kiran na naman, ano?" Napaiwas ako ng tingin sa kanya. "Um, nope! Napapanood ko sa English movie and series, mostly, kapag foundation day sa school, may wedding booth! May jail booth pa nga, Milliscent! Naisip ko lang na cool kapag may ganoʼn next week. Next week na, ʼdi ba?" Actually, napapanood ko talaga iyon sa mga movies and series. "Kung iyon ang sinabi mo, Poppy. Sasabihin natin niyan mamaya sa iba nating classmate kapag sumang—ayon sila, iyon ang ipo—propose ko sa President later," sagot niya at tinignan ang book namin sa major. "Thanks, Millie! Sana pumayag sila! For sure, papayag sila dahil may mga motibo rin ang mga iyon, lalo na ang ibang classmate nating girls... Oh, hello, Given, boto ka sa wedding booth, right?" Nakita ko agad ang unang classmate namin. Umalis ako sa upuan niya at binalik iyon sa kanya. "Wedding booth for our Foundation Day?" "Yes, definitely! By next week!" mabilis kong sabi sa kanya. "Cool! Sure, Iʼm in!" Tinanguan niya ako. "Really? Hindi ka napipilitan?" I want to be sure, baka napilitan siya dahil nasa tabi niya ako. Lunch break has come. Tumayo na nga si Millie sa harap ng class namin, sinabi niya ang tungkol sa foundation day next week, and we need to have a booth. "Poppy has suggestion sa booth natin, Itʼs wedding booth. Sang—ayon ba kayo sa gusto niya?" Tumayo ako at hinarap sila. "Suggestion ko lang iyon, guys, ha? But, if you have any suggestion na mas better is okay for me. Gusto ko lang magpakasal sa crush natin kahit kasal—kasalan lang, right? Lahat naman tayo ay may crush sa campus, ʼdi ba? And, sa loob ng apat na taon natin dito, konti lang ang nagiging successful na wedding booth, iyong iba kasi ay hanggang first day lamang, tapos sa second day ay wala na. Zero budget na sila! So, we should try na umabot hanggang second day ng foundation day. And, bonggahan natin ang ating booth na parang nasa church, or, beach, or garden wedding ang dalawang tao, ʼdi ba? Bongga iyon! What do you think?" Nilatag ko na ang aking propaganda para pumayag na rin sila. "Count me in! Last year hindi ko nakita crush ko dahil iyong wedding booth ay ang panget! Nanghihila lamang sila, tapos hindi naman correct combination! Hindi lang iyon, hindi na susunod request ng bride kung sino ang groom niya!" "Tumpak! Kaya dapat sa manghuhuli ng groom ba request ng bride ay ipaglaban niyo, but we should catch iyong single para walang away na mangyayari sa booth natin!" "Wedding booth na tayo this foundation day!" "Ako na sa mga bulaklak!" "Ako sa wedding dress! Three sizes ang kukunin ko, we have a boutique! And, also sa formal attire for groom!" "Kami naman bahala sa background ng ating wedding booth! Letʼs go sa garden wedding!" "Ako ang Pari sa kasal natin!" Napangiti ako nang marinig ang maingay na classroom namin, nagkatinginan kami ni Millie. "Wedding booth na tayo this foundation day. May ilang araw na lamang tayo, anim na araw to be exact, kasama ang weekends. Kaya dapat planuhin na ang mga dadalhin. Sa ngayon, kumain na muna tayo, then, mag—usap muli tayo for design ng ating booth!" malakas na sabi ni Millie. "Copy, Millie!" "Excited na ako sa booth natin." "For sure best booth na naman tayo!" Okay, planado na ang booth namin next week, wedding booth. Kaya be ready to my groom, Kiran!