บทที่ 7 เริ่มเรียนรู้งาน
1001 Words
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง
" เรียบร้อยสักทีนึกว่าจะนาน ไม่นานอย่างที่คิดนะเนี่ย" ปุยฝ้ายหันมาพูดกับมัดหมี่ อย่างพอใจ
" จ๊ะแม่คุณ ไอ้เราก็ไม่นานหรอกแต่คนรอในรถนี่เป็นผักแล้วมั้ง" มัดหมี่บอกเพื่อนรักออกมาอย่างเห็นใจคนที่รอ
"แหะ ก็บอกพี่เขาแล้วนี่นาว่าไม่ต้องรอ" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรักออกมาตามความจริง
" งั้นแยกกันตรงนี้นะ ฉันก็จะไปยื่นบริษัทที่ชฉันฝึกงานเหมือนกัน" มัดหมี่บอกเพื่อนรัก
" เอาแบบนั้นหรอ" ปุยฝ้ายถามเพื่อนรักออกมาด้วยความซื่อ
" แบบนี้แหละบ๊ายบาย" มัดหมี่บอกเพื่อนรักออกมาแล้วโบกมือลา
ปุยฝ้ายโบกมือลาเพื่อนรักแล้วเดินกลับมายังรถ
" อุ๊ยนั่นไงนายคุณปุยฝ้ายกำลังเดินมา" เวหามองเห็นผู้หญิงของเจ้านายเดินมาจึงรีบบอกเจ้านาย
" ไปสิลงไปเปิดประตูให้เธออย่าให้เธอรอ" วาโยบอกลูกน้องให้เปิดประตูรถทั้งๆที่ปุยฝ้ายยังเดินไม่ถึงรถด้วยซ้ำ
" ครับจะรีบลงไปเดี๋ยวนี้แหละ" เวหารับคำเจ้านายแล้วรีบลงมาเปิดประตูรถรอผู้หญิงของเจ้านาย พร้อมกับความคิดของเขาที่ว่า คนนี้น่าจะของจริง
" รอนานไหมคะ" ปุยฝ้ายถามออกมาอย่างเกรงใจเมื่อก้าวขึ้นรถ
" ก็ไม่เท่าไหร่ แล้วเพื่อนเธอล่ะ" วาโยตอบคำถามแล้วก็ถามคำถามออกมา
" อ๋อมัดหมี่ขอแยกไปบริษัทที่ฝึกงานเลยค่ะจะไปยื่นเอกสาร"
"อืม งั้นเราก็ไปบริษัทกัน"
บริษัทวาโยสตูดิโอ
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ถึงบริษัท วาโยเดินนำปุยฝ้ายเข้ามาในบริษัท มีสายตาหลายคู่คอยจับจ้อง
" สวัสดีค่ะพี่เชอร์รีน" ปุยฝ้ายกล่าวทักทายเมื่อเจอ ผู้จัดการส่วนตัวของวาโยที่เธอต้องเรียนรู้งานด้วย
" สวัสดีจ๊ะไปไงมาไงถึงได้มาพร้อมคุณวาโย" เชอร์รีนอดถามออกมาอย่างแปลกใจไม่ได้
"ออ"
" ไม่จำเป็นที่เธอต้องรู้"
ยังไม่ทันที่ปุยฝ้ายจะได้ตอบจบ วาโยเองชิงพูดตัดบทเสียก่อน
" อ๋อค่ะคุณวาโย"เชอร์รีนรับคำเสียงอ่อย
" เดี๋ยวสักพักตามเข้ามาที่ห้องทำงานด้วย" วาโยบอกเชอร์รีนเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปบอกปุยฝ้าย
" ส่วนเธอตามฉันเข้ามา" พูดจบเขาก็เดินนำเข้าห้องทำงานส่วนตัวของเขาเลย
" นั่งสิ" เมื่อเข้ามาในห้องวาโยบอกให้ปุยฝ้ายนั่งในฝั่งตรงข้ามเขา ซึ่งปุยฝ้ายก็ทำตามแต่โดยดี
" เธอพร้อมเริ่มงานเลยไหม" วาโยยิงคำถาม
" พร้อมค่ะ"
" ดี เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นนักร้อง บางครั้งก็ต้องมีเดินทางต่างจังหวัด คุณผู้จัดการส่วนตัวต้องตัวติดฉันตลอดเวลา ข้อนี้เธอรู้ไหม"
" ก็พอทราบค่ะ"
" เวลาเริ่มงานของเธอจะไม่แน่นอน และเวลาเลิกงานของเธอก็ไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับฉัน แต่ค่าตอบแทนของเธอ ฉันจะไม่เอาเปรียบเธอแน่นอน เธอยินดีที่จะทำงานนี้ไหม เธอทำงานนี้ไหวไหม"
" ยังไม่รู้หรอกค่ะว่าไหวไหม ก็ต้องลองดู แต่ส่วนตัวคิดว่าน่าจะไหวนะคะ" คำตอบของปุยฝ้ายเล่นวาโยยิ้มกว้างออกมาอย่างถูกใจ
ก๊อก ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่นานเชอร์รีนก็เปิดประตูเข้ามา
" มาแล้วค่ะคุณวาโย"
"ปุยฝ้ายเธอพร้อมทำงานแล้ววันนี้เลย" วาโยบอกผู้จัดการส่วนตัวของเขา
" โอเคค่ะงั้นเชอร์รีนเริ่มสอนงานเลยนะคะ"
" เชิญ"วาโยอนุญาต
" ไปกันค่ะน้องปุยฝ้าย" เชอร์รีนหันมาชวนปุยฝ้ายด้วยน้ำเสียงใจดี
ปุยฝ้ายลุกขึ้นเดินตามเชอร์รีนออกไปเรียนรู้งาน โดยไม่รู้เลยว่าวาโยนั้นมองเธอจนเดินลับสายตาออกจากห้องไป
" เอาล่ะนี่คือโต๊ะทำงานของหนูนะปุยฝ้าย ตรงนี้คุณวาโยจะมองเห็นเราตลอดเวลา ถ้าเขาเปิดม่าน วันนี้จะสอนรับงานและดูตารางงาน
ในแต่ละเดือน คุณวาโยจะบอกวันที่ต้องการหยุดมาล่วงหน้า เราต้องไม่รับงานในวันที่เขาบอกว่าจะหยุด และอีกอย่างนะจ๊ะ ถ้าในวันเดียวกัน มีงานในโซนใกล้ๆกัน เราก็อาจจะสามารถรับได้ต้องดูเวลาอีกทีนึง อันนี้เดี๋ยวพี่ค่อยๆสอนอีกที แล้วจะมีโทรศัพท์สำหรับรับงานโดยเฉพาะเราจะไม่ใช้โทรศัพท์ส่วนตัว แต่จะเป็นมือถือเบอร์กลางที่จะเปิดแค่ในเวลาที่เราเขียนไว้เท่านั้น แล้วอีกอย่างอันนี้สำคัญนะ น้องปุยฝ้ายต้องเรียกคุณวาโย ว่าคุณวาโยไม่ใช่พี่วาโย และแทนตัวเองว่าดิฉันไม่ใช่หนู โอเคไหม" เชอร์รีนอธิบายปุยฝ้ายอย่างเอ็นดู เธอค่อยๆอธิบายโดยละเอียด และทำความเข้าใจกับน้องไปเรื่อยๆ
วาโยเองนั้นเฝ้ามองดูภายในห้องตัวเอง ในการเรียนรู้งานของปุยฝ้าย แล้วเขาก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
" มาน้องปุยฝ้ายพี่จะสอนทำเครื่องดื่มให้คุณ วาโยนะ ถ้าเขาบอกว่าขอนม หมายถึงนมอุ่น น้องปุยฝ้ายต้องเอานมมาอุ่นในไมโครเวฟ แล้วเสริฟพร้อมกับคุกกี้ แต่ถ้าคุณวาโยบอกว่าขอกาแฟ หมายถึงลาเต้เย็น น้องปุยฝ้ายต้องเสิร์ฟคู่กับขนมเค้ก 1 ชิ้น พอจะจำได้ไหม" เชอร์รีนถามปุยฝ้ายออกมาพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้
" คิดว่าจำได้นะคะพี่เชอร์รีน" ปุยฝ้ายตอบออกมาอย่างมั่นใจ
" งั้นดีมากเมื่อครู่พี่ให้คนเข้าไปถามแล้ว คุณวาโยจะทานนม เดี๋ยวน้องปุยฝ้ายทำเข้าไปให้ เลยนะ จำได้ใช่ไหม"
" ได้ค่ะพี่เชอร์รีน สบายมากๆ" ปุยฝ้ายตอบออกมาพร้อมกับรอยยิ้มหวานสดใส แล้วก็ลงมือทำนมอุ่นให้เจ้านาย พร้อมกับเตรียมคุกกี้ตามที่พี่เชอร์รีนบอก
- Writer
