บทที่ 11 รีบจีบนะคะ
1050 Words
" แล้ววันนี้นึกยังไงมาหาคุณแม่เหรอคะ" คุณวารินถามบุตรชาย
" ก็คิดถึงนะสิครับ" วาโยตอบมารดาออกมาอย่างอ้อนๆ
" แล้วหนูปุยฝ้ายยังดูเด็กอยู่เลยเรียนจบแล้วเหรอคะอายุเท่าไหร่กันลูก" คุณวารินถามออกมาอย่างอยากรู้
" หนูอยู่ปี 4 ค่ะคุณป้าตอนนี้กำลังฝึกงานกับพี่วาโยอยู่ อายุ 22 ค่ะ" ปุยฝ้ายตอบออกมาอย่างตรงไปตรงมา
" อ๋ออย่างนี้นี่เอง" คุณวารินพูดออกมายิ้มๆแล้วก็มองหน้าบุตรชายอย่างรู้ทัน
" แล้วมาฝึกได้นาน แล้วเหรอคะลูก" คุณวารินยังคงถามต่ออย่างสนใจ
" เพิ่งมาฝึกวันนี้วันแรกค่ะคุณป้า" ปุยฝ้ายตอบออกมาตามความจริง
" ฝึกวันแรกก็พามาหาแม่เลยหรอคะลูกชาย" คุณวารินถามออกมาอย่างมีเลศนัย
" พามาทำความรู้จักไงครับแปลกตรงไหนครับคุณแม่" วาโยตอบออกมาอย่างมีพิรุธ
" ค่ะแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ค่ะ" คุณวารินตอบบุตรชายยิ้มๆ
" แล้วเป็นยังไงคะหนูปุยฝ้ายฝึกงานสนุกไหม พี่เขาใช้แรงงานเยอะหรือเปล่า" คุณวารินหันมาชวนปุยฝ้ายคุย
" วันแรกก็สนุกดีค่ะคุณป้า มีอะไรให้เรียนรู้เยอะเลยค่ะ" ปุยฝ้ายที่เริ่มคลายความตื่นเต้น เริ่มพูดคุยอย่างเป็นกันเอง เธอเป็นเด็กที่น่ารัก คุณวารินชอบในตัวเธอตั้งแต่แรกเห็น เธอเองไม่แปลกใจเลยถ้าลูกชายของเธอจะชอบ
" ดีค่ะลูก ถ้าฝึกจนจบแล้วทำงานร่วมกันได้ ก็ทำกับพี่ไปเรื่อยๆเลยนะคะลูก" คุณวารินชงเข้มอย่างรู้ใจบุตรชาย
วาโยมองมารดายิ้มๆอย่างถูกใจกับคำพูดของมารดา
" เสียดายนะคะที่วันนี้คุณลุงไม่อยู่ไม่งั้นจะได้เจอกันพร้อมหน้า คุณลุงเองก็ใจดี ถ้าเจอหนูปุยฝ้ายเหมือนคุณป้า ก็คงจะชอบหนูปุยฝ้ายเหมือนกัน" คุณวารินพูดออกมา ปุยฝ้ายเองก็ยิ้มออกมาให้คุณป้าบางๆ
" ถ้าพี่เขาดุเมื่อไหร่มาฟ้องคุณป้าได้เลยนะคะหนูปุยฝ้าย คุณป้าจะตีพี่ให้เอง" คุณวารินบอกกับปุยฝ้าย เล่นเอาปุยฝ้ายหัวเราะออกมาเบาๆ
" ได้ไงล่ะครับคุณแม่ผมโตแล้วนะจะมาตีผมได้ยังไงกัน" วาโยงอแงกับแม่ราวกับเด็กน้อย
ปุยฝ้ายหัวเราะออกมากับท่าทางของพี่วาโย เธอเองเพิ่งเคยเห็น แล้วเธอคิดว่าที่พี่เป็นแบบนี้น่ารักมากๆ
" ขำอะไรหะเด็กน้อย" วาโยถามปุยฝ้ายออกมาพร้อมกับยิ้มกว้าง
"แหะ ก็ขำพี่วาโยนะสิทำตัวเหมือนเด็กน้อยเลย" ปุยฝ้ายตอบออกมาพร้อมกับยังขำอยู่
" ขนาดนั้น" วาโยถามออกมาเพียงเท่านั้น
" ใช่น่ารักดีนะคะ ดูต่างจากตอนอยู่บนเวทีเป็นอีกมุมที่พี่น่ารักดี" ปุยฝ้ายตอบออกมาตามที่เธอรู้สึกไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ทว่าวาโยนั้น กลับชอบในสิ่งที่เธอพูดเอามากๆ
" คุณผู้หญิงคะช่างทำเล็บที่คุณผู้หญิงนัดมาถึงแล้วค่ะ" ป้าแจ่มหัวหน้าแม่บ้านเดินมาเรียนนายหญิงของบ้าน
" พอดีเลยหนูปุยฝ้ายทำเล็บกับคุณป้านะคะคุณป้านัดช่างมาแล้ว พี่วาโยคะเด็กฝึกงานมาทำเล็บกับคุณแม่ไม่ว่ากันนะคะ" คุณวารินแกล้งถามบุตรชาย
" ใครจะไปกล้ามีปัญหากับคุณวาริน เมียมาเฟียใหญ่อย่างคุณโยธาละครับ" วาโยตอบมารดาแล้วก็ขำ
" ดีมากค่ะเพราะคุณโยธาบิดาของลูก ที่ว่าเป็นมาเฟียใหญ่นักใหญ่หนา ก็แพ้ราบคาบให้กับคุณแม่นี่ละค่ะ" คุณวารินตอบลูกชายแล้วก็ยิ้ม
" สวัสดีค่ะคุณวาริน มาแล้วค่ะ" ช่างทำเล็บเดินเข้ามาทักทาย
" สวัสดีค่ะ เดี๋ยววันนี้ มีสาวน้อยมาทำด้วยอีก 1 คนนะคะ" คุณวารินบอกช่างอย่างอารมณ์ดี
" ได้สิคะคุณวาริน ยินดีมากๆเลยค่ะ" ช่างบอกคุณวารินออกมา แล้วก็ยิ้มที่มีลูกค้าเพิ่ม
" น้องปุยฝ้ายคิดว่าคุณป้าทำสีอะไรดีคะ" คุณวารินยกชาร์จเล็บ ที่มีโทนสีชมพูและสีแดง ให้ปุยฝ้ายช่วยเลือก
" สีแดงก็สวยนะคะคุณป้า ขับผิวคุณป้ามากๆเลย" ปุยฝ้ายบอกพร้อมกับชี้สีแดงสดให้คุณป้าดู
" โอเคงั้นเอาสีนี้เลยค่ะช่าง" คุณวารินเห็นชอบตามปุยฝ้าย
" พี่วาโยมาช่วยน้องเลือกสีเล็บระหว่างรอคุณแม่เลยค่ะ" คุณวารินบอกบุตรชาย
" ได้ครับคุณแม่" วาโยบอกมารดาแล้วก็ขยับมานั่งใกล้ๆปุยฝ้าย เขาจับมือปุยฝ้ายอย่างถือวิสาสะแล้วเอานิ้วเธอมาเทียบกับชาร์จเล็บ
ปุยฝ้ายได้แต่ใจเต้นแรงเป็นรอบที่ล้านแล้วของวันนี้ ที่พี่วาโยทำกับเธอ เล่นเอาเธอใจเต้นแทบนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
"อืม ฉันว่าเอาสีชมพูลูกแก้ว ก็สวยดีนะ เธอว่าไง"วาโยถามปุยฝ้ายแล้วมองหน้าเธออย่างรอคำตอบ
"แหะ ได้ค่ะสวยดีเหมือนกัน" ปุยฝ้ายตอบออกมายิ้มๆ
" เชื่อฟังดีมาก" วาโยพูดออกมาแล้วยกมือลูบหัวปุยฝ้ายเบาๆอย่างอดไม่ได้ ด้วยความเอ็นดู
ปุยฝ้ายสะดุ้งนิดนึงเพราะตกใจ แต่เธอก็ไม่ว่าอะไร มีเพียงแต่รอยยิ้มตอบกลับพี่
"อะแห่ม เสร็จแล้วค่ะเด็กๆ พี่วาโยปล่อยน้องมาทำเล็บได้แล้วมั้งคะลูก"คุณวารินแซวบุตรชายออกมาแล้วหัวเราะ
"ไปสิ"วาโยปล่อยมือทั้งสองออกจากมือและหัวของปุยฝ้าย
"แหะ ค่ะ"ปุยฝ้ายตอบออกมาแล้วเดินไปนั่งทำเล็บ
ส่วนคุณวารินเดินมาหาบุตรชาย
"เบาๆค่ะลูกชายเสียอาการมาก"คุณวารินแซวบุตรชาย
"ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอครับคุณแม่"วาโยถามมารดาออกมาอย่างไม่ปกปิด
มารดาของเขาพยักหน้าก่อนจะบอกว่า
"รีบจีบนะคะ น้องน่ารักขนาดนี้ เดี๋ยวคนอื่นคาบไปกิน"มารดาพูดออกมายิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
- Writer
