เรือลำใหญ่กำลังลอยเคว้งอยู่กลางน้ำ ประดับประดาไฟดวงเล็กๆ มากมายจนคล้ายย้ายเอาดาวบนฟ้า จับมาห้อยตกแต่ง มีเสียงดนตรีคลาสสิกดังแว่วมาแต่ไกล ขณะที่ชิงเกอกับคนอื่นนั่งอยู่บนเรือเล็กเพื่อลงเรือใหญ่ ไม่นานเรือโดยสารเข้าเทียบท่า มีพนักงานรอต้อนรับอย่างสุภาพ คอยประคองลูกค้าลงเรือไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ
“สวัสดีครับ เชิญคุณเยว่ทางด้านนี้” พนักงานต้อนรับผายมือเชิญอย่างสุภาพ
พวกเขาอาจไม่รู้จักเยว่ชิงเกอ แต่เพื่อความไม่ผิดพลาดผู้จัดการได้ส่องดูข้อมูลจนรู้ว่าผู้ใดคือเธอยังกำชับพนักงานให้จดจำรูปลักษณ์ที่ไม่สะดุดตา อย่าเผลอทักคนผิดเด็ดขาด เพราะมันจะทำลายความประทับใจที่มี
ชิงเกอพยักหน้ายิ้มน้อยๆ เธอไม่คิดว่าจะเป็นชีหวายอันที่กำชับ ตั้งแต่หลี่หยางหยางกลับมาเขาไม่ได้ให้ความสำคัญเธอนัก แต่คนร้านนี้บริการดีจริงๆ พวกเขารู้จักหาข้อมูลเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด
“ขอบคุณค่ะ รบกวนแล้ว”
“คุณเยว่อย่าได้เกรงใจครับ วันน
