Konaklarına gideceğiz sanmıştım, ama o bir benzinliğe çekti arabayı. Yüzüne bile bakmayıp çatık kaşlarla önüme bakıyordum öylece.
"Ben şimdi benzin çektireceğim arabaya, marketten bir şeyler alıp geleceğim. İnme arabadan, kimse yüzünü görmesin, rezil oluruz yoksa!"
Sadece öfkeyle bakmakla yetindim, ardından geri önüme döndüm. Sanki yeterince uğraşmamış gibi durup düşünüyordu başka ne söylesem diye.
"Anamın sana verdiği kemeri de tak, çulsuz gibi gezme!"
Yine sustum. Konuşmak içimden gelmiyordu bir türlü, sadece susup hakaretlerini dinlemek yetiyordu.
Eşyalarımı yollarlar sanmıştım, ama Ferman konağımızdan kimsenin evimize gelmesini istemediğini söylemişti orada. Anında tüm bavul ve bohçalarım onun arabasına yüklenmişti.
Abim bu durumu o kadar hızlı kabul etmişti ki konaktan çıkıp ne
