GILMARIE POV
Nang dumating ang tanghali at wala na akong naririnig sa labas ay naisipan ko na ulit na lumabas ng kwarto ko. Maybe now, Alphrase and I can talk. Paglabas ko ay naghahanda na ito ng pagkain sa mesa. Wala naman siyang sinasabi pa rin sa akin at tila inaabala lang ang sarili na parang hindi niya napapansin ang presensya ko.
I took a deep breath at saka naglakas loob na lumapit sa kinaroroonan niya. "Can we talk?" full of courage, I asked. Natigilan naman ito sa ginagawa at saka napatingin sa akin bago bumuntong-hininga. What now? Abala na rin ba pati ang pakikipag-usap ko sa kaniya?
"Anong pag-uusapan?" he asked na parang wala pa siyang ideya sa gusto kong pag-usapan. Huminga naman ako nang malalim at saka lihim na naikuyom ang kamay ko. He's really making me feel so frust
