Canımın acısına aldırmadan ayağa kalktım ve eve girdim. Bir yandan dua ediyordum kimseyle karşılaşmamak için. Odama gitmek için merdivenleri çıkarken bayan Eleanor anında yanımda yer aldı.
“Bayan Julietta siz iyi misiniz efendim?” Sesi oldukça telaşlı geliyordu.
“Sizin için çok endişelendik.”
“Sorun yok ben iyiyim.” Koluma girdi ve odaya çıkıncaya kadar beni bırakmadı. Yatağın ucuna oturmamı sağladı ve aceleyle banyoya gidip küveti doldurdu. Tekrar yanıma geldiğinde ayakkabılarımı çıkarmak için önümde eğildiğini görünce onu omzundan tutup durdurdum.
“Buna gerek yok. Kendim halledebilirim… Teşekkür ederim...” Sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdi. Arthur dışındaki herkesin beni böylesine düşünmesi olacak iş değildi.
“O halde sizi yalnız bırakayım. İhtiyacınız olursa dışarıda bekliyor
