Tuvaletten çıkıp gittiğinde az önceki güçlü görüntüm bir anda büyük bir yıkıma uğramıştı. Ayakta durabilmek için sırtımı duvara dayadım. Aldığım nefes yetmiyordu ve sanki son anlarımı yaşıyormuşum gibi hissediyordum. Kesinlikle kalbim birazdan buraya kadar diyecek ve atmayı bırakacaktı. Gözlerimi kapadım ve güzel şeyler düşünmeye çalıştım. Hadi kızım bunu başarabilirsin.
Sahil kenarındaydım ve karşımdaysa alabildiğine berrak bir deniz uzanıyordu. Masmavi ve pırıl pırıldı. Arkamda ise yemyeşil bir orman ve ikisinin ortasında kalın direklerin üzerine kondurulmuş ahşap bir ev bulunuyordu. İçeriden gelen çocuk seslerini duydum. Sanki her zaman aşina olduğum seslerdi, bunu yüzümde oluşan kocaman mutlu tebessümden anlamıştım. İlk defa hayalimde çocuk barınıyordu bunun şaşkınlığıyla gözlerimi aç
