Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum sonunda kendimde yerden kalkma cesareti buldum ve ayağa kalktım. Yavaş adımlarla banyoya girdim. Attığım her bir adımda bana ıstırap veren acılar duyuyordum. Duş almalı ve kendimi en hızlı şekilde toparlamalıydım. Bu şekilde beni yıldırmasına asla izin veremezdim. Soyunmaya başladığımda gözüm karşımdaki aynaya takıldı, gördüğüm manzarayla nefesimi tuttum. Yüzümü ve vücudumun birçok yerini kaplayan kızarıklar moraracağa benziyordu üstelik yüzüm ve gözlerim ağlamaktan dolayı şiştiği için neredeyse tanınmayacak hale gelmiştim. Kesinlikle berbat görünüyordum. Şimdiye kadar yaşadıklarımızın en kötüsüyle karşı karşıyaydım. Ellerimi lavabonun kenarına koydum ve bir süre öylece aynadaki görüntüme baktım. Uzun zamandır bu şekilde ağlamadığımı hatırladım. Yakla
