Onlar konuşurken Ayda kolumdan tutarak dikkatimi ona yöneltmemi sağladı.
"Hadi gidelim canım."
Ayda'nın sesiyle onun ardından yürüdüm ve çıkmadan önce Kevın'a döndüm çok fazla üzgündü ve iki kardeş kavga edecek gibi görünüyordu. Yol boyunca ikimizin ağzını da bıçak açmadı. İyi geceler dileyip arabadan indim. Kendimi hiç olmadığım kadar yorgun hissediyordum. Anahtarımla dış kapıyı açarken izleniyormuş hissine kapılıp başımı çevirdim ve korkuyla etrafıma bakındım fakat kimseleri göremedim. İçime çöreklenen evhamlarla kendimi odama attım ve makyajımı temizleyip üzerimi değiştirmeden yatağıma uzandım. Düşünceli bir şekilde tavanı seyre koyulduğum da tek bildiğim hayatımın oldukça karmaşada olduğuydu.
*
O gün ve ondan sonraki gün Kevın işe gelmedi. İlk defa şahit oluyordum işi aksatmasına.
