Annemin evine kadar yürüdüm. Ne kadar sürdüğü hakkında hiçbir fikrim yok. Oldukça yorulmuştum ama iyi tarafını düşünecek olursak yürümek beni inanılmaz rahatlatmıştı. Temiz hava yüzüme çarparken hiç olmadığım kadar özgür hissediyordum kendimi. Eve vardığımda zile basmakta tereddüt etsem de başka çarem yoktu çünkü anahtarım çantamda kalmıştı. Agata teyze kapıyı açtığında, beni görmesiyle dehşete düşerek konuşması bir oldu.
"Aman Tanrım sana ne oldu kızım?" Tuttuğum gözyaşlarımı sonunda özgür bıraktım ve hıçkırarak onun boynuna doladım kollarımı. Karşılığında eliyle sırtımı sıvazladı.
"Tamam canım geçti artık. Hadi içeriye girelim." Eve girdiğimizde salonda oturduk. Ben sakinleşinceye kadar Agata teyze onun göğsünde ağlamama izin verdi.
"Sormaya korkuyorum kızım ama sana bunu Arthur yaptı
