Camdan dışarıya baktığımda yağmur damlalarının dışarıdaki ışıkları mücevherlere benzettiğini fark ettim. Hava tam da içimdeki dünyayı yansıtıyor gibiydi. Hüzün dolu ve de kasvetli… Hafta sonunun bu kadar çabuk gelmesi haksızlıktı çünkü bu akşam dışarıya çıkmak gelmiyordu içimden. Oysaki kalabalık ortamları ve gece hayatını seviyordum ama bu akşam tek ihtiyacım olan şey evde kalıp film izlemekmiş gibi hissediyordum. Sanırım psikolojim iyice dibe vurmak üzereydi.
“Hala hazırlanmadın mı?”
Kocamın sabırsız sesiyle başımı çevirdim ve kapıda bana anlamsızca bakan bir çift yeşil gözle karşılaştım.
“Yine neyin var?” Kesinlikle insanın halinden anlamayan bir adamdı. Cesaretimi toplayarak konuştum.
“Canım pek dışarı çıkmak istemiyor” dedim ve tekrar pencereden dışarıya bakmaya başladım. Kocamın
