บทที่1 ตอนที่5 ประมูล
1007 Words
หลังจากที่เก็นโจทานข้าวเสร็จ เขาก็เดินไปหาสไลม์น้อยที่กำลังพยายามแต่งตัวจนชุดของเขาร่วงหล่นลงพื้นไม้ทันที
พรึ่บ!!!
"อุ๊ฟ..."
เก็นโจมองไปที่ชุดของไคที่ดูเล็กเกินไปจนใส่ไม่ได้ ชุดลัดตัวของเขาขาดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
"ฉันไม่นึกว่านายจะเอาชุดของฉันมาใส่ โทษที" เก็นโจกล่าวอย่างขอโทษ
เจ้าหนูไคกระพริบตาปริบๆ ด้วยความไร้เดียงสา
"มานี่ เดี๋ยวฉันหาให้... ถอดชุดของฉันออกมาก่อนมันจะ..."
ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ กระดุมก็หลุดออกจนชุดขาดกระจุย
"ฉันคงต้องเตรียมงบซื้อชุดใหม่ให้ไคซะแล้ว" เก็นโจคิดในใจ
"เอานี่ชุดสูทมันจะดูเป็นทางการหน่อย... ดีที่พ่อของฉันไม่อยู่ นายใส่ไปก่อนนะ"
เก็นโจยิ้มให้พร้อมกับยื่นชุดให้เจ้าหนู
"ขอบคุณครับ..." ไคกล่าว ขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง
หลังจากไคใส่ชุดเสร็จ โดยรวมเขาดูเหมือนคุณชายผู้ดีมีสกุล ท่าทางก็เหมาะสมกับการเป็นผู้ดีพอสมควร เก็นโจมองไปแล้วรู้สึกได้ถึงความแตกต่างของไคจากที่เคยคิด
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ท่านดูนิ่งไปสักพักแล้ว" ไคถาม
*ตึกตัก ตึกตัก* เก็นโจลุกขึ้นทันที
"ป่าวๆ ไม่มีอะไรหรอก" เก็นโจยิ้มให้
("พอใกล้ชิดแบบนี้ ก็ทำเอารู้สึกประหม่าไม่น้อยเลย")
"เอาเป็นว่าฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ นายช่วยไปยกของขึ้นรถให้ฉันหน่อยนะ"
"ครับท่าน"
("ดูเป็นคนว่าง่ายต่างจากหน้าตาเลย... อึก... เล่นเอาใจสั่นไปไม่เป็น") เก็นโจคิดในใจ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองก็เดินทางไปยังงานประมูล เมื่อถึงงาน เก็นโจยื่นบัตรประชาชนให้กับสตาร์ฟ
"อะ... ลืมไปเลยว่าต้องใช้บัตรประชาชน"
เก็นโจลากไคมาคุยที่มุมหนึ่งที่ไม่มีคนสังเกตเห็น
"นายพอจะมีพลังเสกบัตรให้เป็นของนายออกมาได้ไหม?" เก็นโจถาม
"ผม...ทำไม่ได้ครับ ผมสามารถทำของที่เหมือนกันออกมาได้ แต่การเปลี่ยนรูปร่างยังไม่ถึงระดับนั้นครับ" ไคตอบ
"งั้นสินะ" เก็นโจพยักหน้า
ไคหันหน้ากลับไป รู้สึกเหมือนมีคนแอบฟัง แต่ดูเหมือนจะไม่มีใคร
"ถ้างั้น นายรออยู่ตรงนี้นะ... เมื่อจบงานประมูล ฉันจะกลับมาหา"
"ครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ จุ๊บ♡!"
"ทำอะไรนะ!?" เก็นโจตกใจจนหัวใจเต้นตึกตัก
"คิดซะว่านี่เป็นเครื่องรางละกันนะครับ" ไคยิ้มให้เก็นโจพร้อมกับจุ๊บแก้มเขาเบาๆ
เก็นโจรู้สึกตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไร
"เจ้าบ้า..." แก้มของเก็นโจแดงขึ้นทันที เขารีบจุ๊บแก้มไคเบาๆ กลับไป
"ห้ามไปไหนนะโอเค?" เก็นโจสั่ง
ไคยกมือปิดปากตัวเอง ก่อนจะหลบสายตา ด้วยความรู้สึกว่าโดนดาเมจไปเต็มๆ
"อืม..." ไคตอบเสียงเบา
เมื่อถึงเวลางานประมูล สตาร์ฟก็ยกของมาเพื่อประมูล ซึ่งเริ่มต้นที่ 1 ล้านเยน
งานประมูลผ่านไปไม่นาน ของงานศิลปะที่มีลายเซ็นของเก็นโจถูกนำมาประมูล
"ผมขอประมูลที่ 10 ล้าน งานนี้เหมาะสำหรับการนำมาตั้งโชว์ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสไตล์ยุโรปของผมมากๆ" เก็นโจยื่นป้ายประมูล
"10 ล้านครั้งที่ 1" เสียงกรรมการประกาศ
จากนั้นเสียงการประมูลก็เริ่มดังขึ้น "12 ล้าน" ผู้หญิงคนหนึ่งชูป้ายขึ้น
"12 ล้านครั้งที่ 1" กรรมการนับ
"16 ล้านมีใครจะสู้ไหม!?" เสียงของชายชาวอังกฤษดังขึ้น
"หึ... 20 ล้าน" เสียงของชายชาวไต้หวันดังขึ้นมา
"20 ล้านครั้งที่ 1... 20 ล้านครั้งที่ 2"
"25 ล้าน!" ชายหนุ่มชาวอังกฤษไม่ยอมแพ้ ยกป้ายขึ้นไปอีก
"25 ล้านครั้งที่ 1... 25 ล้านครั้งที่ 2... 25 ล้านครั้งที่ 3!" เสียงกรรมการประกาศปิดประมูล
"ขอแสดงความยินดีครับ ผู้ประมูลงานศิลปะในราค 25 ล้านเยน"
งานประมูลจบลงเมื่อถึงเวลาที่กำหนด เก็นโจได้บัตรเครดิตมาในมูลค่ามากถึง 24 ล้านเยน
หลังจากงานเสร็จสิ้น เขาเดินไปหาคุณไคที่หลับอยู่
"ไค..." เก็นโจนั่งลงข้างๆ ไค ลูบหัวเขาเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
"ตื่นได้แล้ว... ขอบคุณที่รอ ฉันเสร็จแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ"
"ฮ่าว... เก็นโจ ท่านมาแล้วหรอ ข้าคิดถึงท่านมากเลย" ไคลุกขึ้นทันทีและโอบกอดเก็นโจ
"อะ อย่ากอดสิ" เก็นโจพยายามยิ้มทั้งที่ใจเต้นตึกตัก
"จริงสิ! มาห้างทั้งทีเราควรไปซื้อชุดใหม่ก่อนกลับดีไหม?" เก็นโจถาม
"ท่านจะซื้อให้ผมหรือ?" ไคถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"อะแฮ่ม... ใช่ ฉันรับเลี้ยงนายแล้วก็ควรจะดูแลนายให้ดีที่สุดทุกๆ ด้าน จริงไหม?" เก็นโจตอบยิ้มๆ
ไคพยักหน้า ก่อนจะลูบหลังหัวอย่างประหม่า
"ไม่เคยมีใครมอบสิ่งดีๆ ให้ผมมากขนาดนี้มาก่อนเลย... รวมถึงครอบครัวผมด้วย... เป็นมนุษย์นี่ดีจริงๆ"
แววตาของไคดูเศร้าหมอง เก็นโจไม่อยากให้บรรยากาศนั้นเครียดเกินไป จึงดึงแขนไคไปยังร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมแห่งหนึ่ง
"ผมว่าชุดนี้น่าจะดูดีนะ สีฟ้าเข้ากับนายดีเลย" เก็นโจกล่าวพร้อมกับยื่นเสื้อผ้าให้
"มันเยอะไปไหมครับ?" ไคถาม
เก็นโจหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยิ้ม "พอก่อนเถอะ เดี๋ยวเราไปซื้อชุดใหม่ที่บ้านอีกที"
หลังจากจ่ายเงินและถือของกลับบ้าน ไคพูดขึ้นด้วยความประหม่า
"นายท่าน ข้าไม่รู้จะพูดอย่างไรดี... แต่ท่านอยากได้อะไรไหม? ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไรดี..."
"ถ้างั้น... คืนนี้..." เก็นโจพูดพร้อมกับแววตาที่แฝงไปด้วยตัณหา ก่อนจะใช้นิ้วลูบแขนไคเบาๆ
[รอติดตามตอนต่อไป]
- Writer
