พ่อหนุ่มจิตรกร กับ สไลม์ผู้โลภมาก Lv.1

หมู่บ้านใต้ทะเลลึก ที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตสไลม์ ทุกสิ่งในที่นี้ล้วนเป็นสไลม์ทั้งสิ้น ไม่มีสัตว์หรือปีศาจชนิดอื่นอาศัยอยู่เลย...เพราะถ้ามีสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นหลุดรอดเข้ามาในเขตนี้ จะถูกรุมล้อมโดยสไลม์นับไม่ถ้วน จนกลายเป็นหายนะของเหยื่อใน หมู่บ้านเจลลี่ดีปซี ที่ตั้งอยู่ในใต้ทะเลลึก "ขอกินด้วยสิ! ข้า...ข้าหิว!" เสียงของสไลม์ตัวน้อยดังขึ้นจากหลังบ้าน หิวจนท้องร้อง "ไม่ได้! ใครเร็วใครได้!" เสียงตอบกลับมาอย่างเย็นชา ขณะที่สไลม์พี่หันไปสะบัดหน้าหนีไปพร้อมกับอาหารในมือ "แต่ว่า! ข้ายังไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วนะ..." เจ้าสไลม์ตัวน้อยเสียงสั่น น้ำตาคลอเบ้า มันดูเหมือนจะเศร้าใจที่คำพูดของพี่ชายทำให้มันรู้สึกผิดหวัง "บอกแล้วไง! ใครเร็วใครได้! ถ้าแกอยู่ไม่ได้ก็ออกไปจากเมืองนี้ซะ!" คำพูดที่รุนแรงและไม่ใยดีของพี่ชายทำให้เจ้าสไลม์ตัวน้อยสะดุ้ง มันไม่เคยคิดเลยว่าพี่ชายที่เคยมองเป็นครอบครัวจะพูดจากับมันแบบนี้ "ทุกคนที่นี่เก่งกันหมด แต่ฉัน...ยังแค่ Lv.1 ยังไม่มีใครยอมแบ่งอาหารให้ฉันเลย..." เจ้าตัวน้อยคิดในใจ สถานการณ์ที่ยากลำบากทำให้มันรู้สึกเหงาและสิ้นหวัง "ก็ได้...ถ้าคิดว่าที่นี้ดีสำหรับพี่ๆ แล้วละก็...ขอให้พี่ๆ อยู่ที่นี่เถอะ ผมจะไปแล้ว" เจ้าสไลม์ตัวน้อยพูดออกมาเสียงเบา ก่อนจะหันหลังเดินจากไป พี่ชายและพี่ๆ อื่นๆ หัวเราะกันเบาๆ ไม่คิดว่ามันจะเอาจริงเอาจังขนาดนี้ "เฮอะ...อย่าคิดว่าจะทำอะไรได้หรอกน้อง...ที่นี่มันไม่ใช่ที่สำหรับคนอ่อนแออย่างเธอ" คำพูดหมิ่นประมาทที่ทำร้ายจิตใจเจ้าตัวน้อยอย่างลึกซึ้ง "ได้! ถ้าพี่ๆ คิดว่าอยู่ที่นี่ดีกว่าก็อยู่ไปเถอะ...แต่ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว" เจ้าสไลม์ตัวน้อยตัดสินใจแล้ว กระเด้งขึ้นจากพื้นน้ำอย่างรวดเร็ว ร่างกลมๆ ของมันพุ่งออกจากหมู่บ้านไปจนถึงผิวน้ำของทะเล ท้องฟ้าในยามค่ำคืนมืดมิดเต็มไปด้วยหมู่ดาวที่ระยิบระยับ เจ้าหนูยิ้มกว้าง ขอบคุณที่ได้เห็นดวงดาวเป็นครั้งแรกในชีวิต ทะเลที่กว้างใหญ่ทำให้มันรู้สึกเป็นอิสระจากทุกสิ่ง "ที่นี่มันงดงามจริงๆ มันกว้างใหญ่เหมือนกับไม่มีที่สิ้นสุดเลย~" เจ้าหนูพูดกับตัวเองอย่างมีความสุข ขณะลอยตัวไปตามคลื่นทะเลที่พัดพามันไปอย่างช้าๆ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา ท้องฟ้าข้างบนเปลี่ยนเป็นสีทองระยิบระยับ ทันใดนั้นเจ้าสไลม์ก็พบว่าตัวเองมาอยู่บนชายหาดที่แปลกตา หาดทรายขาวสะอาด เสียงของสัตว์ป่าและธรรมชาติอยู่รอบๆ ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่ห่างไกลจากที่เคยอยู่ ขณะเดินสำรวจในเกาะ เจ้าหนูได้ยินเสียงหมูป่าดังขึ้น พร้อมกับเสียงการต่อสู้ เสียงหอบหายใจของหมูป่าและเสียงกระต่ายป่าถูกล้มลง "โครกคราก~" เจ้าหนูรีบซ่อนตัวในพุ่มไม้เพื่อไม่ให้ถูกค้นพบ ขณะที่หมูป่ากำลังเขมือบกระต่ายป่าอย่างหิวโหย "อย่าเข้ามานะ! ไม่แย่งแล้วครับ!" เจ้าหนูตะโกนออกไปอย่างตกใจ ขณะกระโดดหนีไปในทิศทางตรงข้าม หมูป่าที่เห็นเจ้าสไลม์น้อยวิ่งหนีจึงไล่ตามไปอย่างเร็ว แต่เจ้าหนูที่มีความคล่องตัวสูง กระโดดหลบไปตามต้นไม้จนไปเจอกับ ประตูมิติ ที่เปิดอยู่ "ห๊ะ...?!" มันพุ่งเข้าไปโดยไม่ทันคิด จนกระทั่งประตูมิติได้ปิดลงและแตกออกจากการใช้แรงกระทบอย่างรุนแรง "โชคดีที่หนีมาได้..." เจ้าหนูถอนหายใจ แต่โชคดีที่มันหลุดพ้นจากการไล่ล่า สถานที่ใหม่ที่มันปรากฏตัวดูแตกต่างจากที่มันผ่านมาอย่างสิ้นเชิง มันเริ่มสำรวจโดยรอบ เห็นเศษใบไม้ ขี้ดิน ขี้ผงกระจัดกระจายไปทั่ว จนมันได้กลิ่นหอมหวานลอยมาเข้าจมูก "อาหาร!!" เจ้าหนูตื่นเต้นและรีบวิ่งตามกลิ่นไป เมื่อไปถึงห้องมันก็พบกับ กระดาษทิชชูยับยู่ยี่ ที่เต็มห้อง มันรีบกลืนกินอย่างไม่รอช้า ดูเหมือนกระดาษนี้มีสารบางอย่างที่ช่วยเพิ่มพลังให้กับมัน เจ้าหนูเริ่มรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง พลังของมันเพิ่มขึ้นจนกลายเป็น Lv.3 และปลดล็อคทักษะใหม่ๆ ทั้งสองทักษะที่ได้คือ: 1. ทักษะพาสซีฟล็อคการดื่มอสุจิของเหยื่อต่างๆ: จะไม่สามารถดื่มสิ่งใดจากใครได้ ถ้าผู้ถูกดื่มยังไม่สิ้นลมหายใจ 2. ทักษะการเขมือบ: เมื่อเขมือบสิ่งใดเข้าไปแล้ว สามารถก็อปปี้และสร้างออกมาเป็นจำนวนมากได้ เจ้าหนูรู้สึกภูมิใจในความสามารถใหม่ของตัวเอง แต่ก็ยังคงรู้สึกหิว ขณะที่มันกำลังสำรวจต่อไป ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้... เจ้าหนูรีบซ่อนตัวใต้โต๊ะและเฝ้าดู "ห๋าห่า~" ชายหนุ่มหน้าตาสวยเหมือนผู้หญิง กำลังหอบหายใจและหันมองไปรอบๆ ห้อง คิ้วขมวดด้วยความสงสัย "ทำไมทริชชูยับยู่ยี่มันหายไปไหนหมด...?" เขาบ่นขณะเดินไปที่เก้าอี้และนั่งลงพร้อมเปิดแอพเกม "เฮ็นไต" ขึ้นมา เจ้าหนูที่ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะหันมองไปยังชายหนุ่มและรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่ครุ่นเคยจากเขา มันจ้องไม่กระพริบตา รอจังหวะ... [โปรดติดตามตอนต่อไป]