วันนี้อากาศแจ่มใส่ ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าใสไร้เมฆหมอก ลมเย็นพัดผ่านเบาๆ ราวกับกำลังหยอกล้อกับใบไม้บนต้นไม้ เสียงของใบไม้ที่กระทบกันเบาๆ ยิ่งทำให้บรรยากาศดูสงบและสดชื่น ในขณะที่ไคยืนนิ่งอยู่หน้ากระดานเป้า มือถือธนูแน่น รู้สึกถึงความรู้สึกเย็นจากลมที่พัดผ่าน ใบหน้าเขาจึงแสดงความตั้งใจอย่างจริงจัง เมื่อเขาผ่อนลมหายใจแล้วปล่อยลูกธนูไป
*พึบ!!*
ลูกธนูพุ่งตรงและปักลงใจกลางของเป้า เสียงกระทบดังขึ้นพร้อมกับลมที่ยังคงพัดผ่านอย่างสม่ำเสมอ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบ ไม่มีใครรู้ว่าโทระและเก็นโจหายไปไหนในวันนี้.
"ไม่เบานี้เจ้าสไลม์สามันชนผู้อ่อนแอ...."
เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นพร้อมกับการปรบมือที่ดังจนดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น เจ้าชายยิ้มกว้างจนแทบจะเห็นเขี้ยวที่แหลมคม ในขณะที่ร่างของเขาค่อยๆ ก้าวเดินมาใกล้ราวกับเสือที่กำลังจะกลืนเหยื่อ น้ำเสียงของเขาฟังดูเหมือนคำปรามาสที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจ แต่กลับมีความหยอ
