NAPAMAANG si Ara kay Zeph nang sinapo na lang nito ang balikat niya at matiim siyang tinitigan sa mga mata.
“No,” mariing sabi nito. “You’ll stay with me. We had a deal, Ara. Pumayag ka, ‘di ba? May natitira pang ilang araw sa usapan natin. Hindi ka puwedeng umalis ngayon.”
Napakurap-kurap ang dalaga. “H-Hindi pa naman talaga ako aalis,” nagtaka siya sa kilos ni Zeph. “Tatapusin ko ang usapan natin, Zeph.”
Tila natauhan naman ang lalaki. Unti-unting lumuwang ang hawak nito sa kanya.
“Good,” binitiwan na siya nito. “Akala ko, iiwan mo ako nang ganoon lang.”
“Sa sitwasyon namin ngayon ni Ed, mas ligtas kung nakakulong lang ako sa dito sa silid mo. Wala sa mga alipores ni Mami ang mag-iisip na nasa isang ganitong lugar ako. Hindi rin kasi ako puwedeng sumama kay Ed. Mas mahir
