🃏 เกมเปิดไฟ

1982 Words

🃏 ห้องผิด ไฟที่ไม่ควรลุก ลิฟต์ปิดลง เสียงโลหะกระแทกกันเบา ๆ ก้องอยู่ในความเงียบ เพลงพิณเอนตัวพิงผนังลิฟต์ เอาหัวแนบกับกระจกเย็น ๆ เหงื่อซึมตรงขมับ ทั้งที่อากาศข้างในเย็นจนหนาว เธอเมา เวียนหัว โลกทั้งใบเหมือนหมุน ไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองจะล้มลงเมื่อไหร่ เพลงพิณหลับตา พยายามหายใจให้เป็นจังหวะ แต่กลิ่นเหล้ายังวนอยู่ในจมูก แสบคอ และร้อนวูบวาบไม่หาย ตรงข้ามกัน— ขุนเขายืนพิงผนังอีกฝั่ง สูทดำหลวม ๆ เนกไทคลาย กระดุมบนถูกปลดออกสองเม็ด แนวคอและไหปลาร้าโผล่ให้เห็นชัด ดวงตาคมวาววับ ไม่ใช่แววของคนเมา แต่เหมือนคนที่กำลังกดอะไรบางอย่างไว้แน่น เขามองตรงมา ไม่หลบสายตา ไม่มีอะไรให้ซ่อน สายตาไล่ตั้งแต่ใบหน้า ลงมาช้า ๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ 🚪 ประตูลิฟต์เปิด ชั้นบนสุดเงียบกริบ ไฟสลัว พรมหนานุ่มจนเสียงฝีเท้าแทบไม่ดัง คนขับรถยื่นกุญแจ พร้อมพูดถึง “ห้องฝั่งซ้าย” แต่ไม่มีใครสนใจฟัง เพลงพิณเดินนำ ส้นสูงอยู่ในมือ อีกข้างควานหาคีย์การ์ด พอถึงหน้าห้อง มือสั่นนิดเดียวตอนเสียบการ์ดเข้าไป ปี๊บ ‼️ ไฟเขียวขึ้น เธอเปิดประตูเข้าไป ไม่เหลียวกลับ ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าใครเดินตามมาหรือเปล่า ในห้องอุ่นกว่าด้านนอก กลิ่นสะอาดแบบโรงแรมหรูเจือกลิ่นเหล้าจาง ๆ เพลงพิณถอดส้นสูง ขว้างทิ้งอย่างไม่แคร์ ก่อนทิ้งตัวลงโซฟา เหยียดกายอย่างหมดแรง “สบายฉิบ—” ลมหายใจหลุดออกมาพร้อมเสียง ปึง! เสียงประตูปิดดังจนเธอสะดุ้ง หันขวับทันที สัญชาตญาณเตือนแรงกล้า “ใครอนุญาตให้เข้าห้องฉัน” เสียงต่ำดังจากด้านหลัง ไม่ต้องตะโกน ไม่มีคำหยาบ แต่หนักแน่นพอทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นมาเอง เพลงพิณหันไปช้า ๆ หัวใจเต้นระรัวโดยไม่รู้ตัว ขุนเขาพิงประตู แขนกอดอก ท่าทางสบาย ๆ เหมือนห้องนี้เป็นของเขา สายตาเขากวาดมองตั้งแต่ใบหน้า ไล่ลงมาที่คอ จนถึงไหล่เปลือย ไม่คิดปิดบังอะไรเลย “ห้องนาย?” เธอยิ้มเยาะ เสียงแหบเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ “คิดเหมือนกันเหรอ อย่ามาเนียน” เขาไม่ตอบ แค่ดันตัวออกจากประตู แล้วเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว ช้า ๆ ราวกับตั้งใจให้อีกฝ่ายใจสั่น กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ กลิ่นผู้ชาย ปะปนกันจนรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด “เมาแล้วปากดีใช่ไหม” เสียงเขาหนาหนัก “รู้หรือเปล่าว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่” เพลงพิณเชิดหน้า สบตาอย่างไม่ยอมแพ้ “แล้วนายคิดว่าตัวเองเป็นใคร” เธอหัวเราะเบา ๆ “เจ้าของโลกเหรอ” มือเขายกขึ้น ไม่ได้แตะตัวเธอ แค่กางแขนข้างศีรษะ กักเธอไว้กับโซฟา ช่องว่างระหว่างกันหายไปในพริบตา ความกดดันถาโถมเข้ามา ทั้งจากสายตา และจากอารมณ์ที่ปะทะกัน “อย่าทำหน้าแบบนั้น” เขางับฟัน เสียงต่ำ “มันยั่วฉิบหาย” ประโยคนี้ควรทำให้เธอผลักเขาออก ควรลุกหนีไปให้พ้น แต่ร่างกายกลับไม่เชื่อหัว ริมฝีปากชนกัน แรง เร็ว ไม่มีคำเตือน ไม่มีการพูดพร่ำทำเพลง เสียงสบถหลุดออกมาพร้อมลมหายใจร้อนที่ปะทะกัน ทุกอย่างควบคุมไม่ได้แม้แต่นิดเดียว มือที่ไม่ควรแตะ กลับยิ่งแตะหนักขึ้น รุนแรงเหมือนจะฉีกทุกอย่างทิ้ง ขุนเขาดูคลั่ง แต่ยังไม่ปล่อยตัวเองหลุด ขบฟันแน่น เหมือนสัตว์ป่าที่กำลังคุมเหยื่อ “แม่ง…” เสียงเขาหอบหนักข้างหู “หยุดซะ ถ้าไม่อยากโดนมากกว่านี้” เพลงพิณหัวเราะ ทั้งที่หายใจไม่ทัน เสียงสั่นนิดเดียว “ถ้ากลัวนัก…ก็ปล่อยดิ” คำท้านั้นเหมือนมีดฟันเส้นสุดท้าย ไฟในห้องดับ ความมืดกลืนทุกอย่าง เหลือเพียงเสียงหายใจ และหัวใจที่เต้นแรงจนแทบระเบิด คืนนี้ไม่มีคำว่ารัก ไม่มีคำว่าค่อย ๆ มีแต่ความอยาก รุนแรง และไม่มีใครยอมถอย ขุนเขาก้มลงจนหน้าผากเกือบแตะกัน เขาหลับตาเพียงเสี้ยววินาที เหมือนคนที่กำลังฝืนควบคุมตัวเองไม่ให้ระเบิดออกมาตรงนั้น มือเขาค่อย ๆ เลื่อนไปแตะเอวเธอ ดึงให้เธอขยับเข้าใกล้เขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขามองเธอ จนดวงตาของเธอร้อนตาม “อยากให้ฉันหยุดไหม” เพลงพิณกัดริมฝีปาก “ฉัน…ไม่ได้พูดว่าให้หยุด” แววตาขุนเขาเปลี่ยน จากหงุดหงิด เป็นลุกไหม้ “ฉันจะคุมไม่อยู่แล้ว” เขาประคองท้ายทอยเธอ ดึงเข้ามาใกล้ “ดี” เสียงเขาหอบ “เพราะฉันก็ไม่อยากหยุด” ริมฝีปากเขาประกบลงมาอีกครั้ง แรง และเร่าร้อน เหมือนคนที่เก็บความโหยหามานาน เธอถอยหลังจนแนบกับขอบโต๊ะ มือเผลอกำเสื้อเขาแน่น และเพลิงก็ยิ่งโหมแรงขึ้นเมื่อเขารู้ว่าเธอตอบสนอง เขาไล้จูบจากมุมปากลงมาที่ลำคอ ในระดับที่ยังไม่ข้ามเส้น แต่เพียงแค่นั้น ก็ทำให้เธอแทบทรุด คืนนี้ ไม่มีคำว่ารัก ไม่มีคำว่าค่อย ๆ มีแต่ความอยาก รุนแรง และไม่มีใครยอมถอย ขุนเขาก้มลงจนหน้าผาก เขาหลับตาเพียงเสี้ยววินาที เหมือนคนกำลังควบคุมแรงปรารถนาไม่ให้ระเบิดออกมาตรงนั้น ขุนเขาค่อย ๆ เลื่อนมือแตะเอวเธอ ให้เธอขยับเข้าใกล้เขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขามองเธอ จนตาเธอร้อนตาม “อยากให้ฉันหยุดไหม” เพลงพิณ กัดริมฝีปาก “ฉัน… ไม่ได้พูดว่าให้หยุด…” แววตาขุนเขาเปลี่ยนจากหงุดหงิด เป็นลุกไหม้ จากคุมตัวเองได้ “จะคุมไม่อยู่แล้ว” เขาประคองท้ายทอยเธอ ดึงเธอเข้าหาเขา “ดี” เสียงเขาหอบ “เพราะฉันก็ไม่อยากหยุด” ริมฝีปากเขาประกบลงมาในจังหวะที่พอดี แรง เร่าร้อน เหมือนคนที่เก็บความโหยหามานาน เธอถอยจนหลังแนบขอบโต๊ะแน่น มือเผลอกำเสื้อเขา แต่เพลิงกลับยิ่งกดจูบหนักขึ้นเมื่อเห็นเธอตอบสนอง เขาไล้ริมฝีปากลงมาตามมุมปาก และไล่ต่ำลงที่ลำคอในระดับที่ยังไม่ล้ำเส้น แต่สัมผัสของเขา มันทำให้เธอแทบทรุดกับโต๊ะ ขุนเขายกเอวเธอขึ้นนิด ให้อยู่ระดับที่เขาจะกอดเธอได้แน่นขึ้น เขาจูบสั้น ๆ ที่หน้าผาก มือเขาลูบแผ่นหลังเธอ ช้า ๆ เลื่อนลงทีละนิด หยุดตรงใต้เข็มขัด ทำให้เธอหายใจติดขัด ตอนนี้เธอเริ่มอยู่ไม่สุข นิ้วเรียวยาวเริ่มจิกไปที่โซฟา ขาเริ่มถูเบียดเสียดกัน มือเล็กบีบขยำที่เต้าอวบของตัวเอง "ฉันไม่ไหวแล้ว...เร็ว ๆ นะ" เริ่มขยำเต้าอวบตัวเอง จนขุนเขาต้องรีบเร่งทำลูบไล้เร็ว เร่งจังหวะขึ้นอีก เพลงพิณเชิดหน้าขึ้น และส่งเสียงครางออกมาในลำคอ ผิวขาวราวแสงนีออนทำเอาขุนเขาที่กำลังคลึงจนมือสั่น ตาคมดุจ้องเพลงพิณด้วยความต้องการ เธอมองหน้าเขาอย่างยั่ว เบียดเสียดคนตรงหน้าให้ใกล้ที่สุด "เร็วนาย ฉันไม่ไหวแล้วช่วยใช้อย่างอื่นแทนนิ้วของนายได้ไหม" เธอรู้ว่าตัวเองกำลังต้องการอะไร ถึงได้อ้อนวอนคนตรงหน้า ทั้งที่รู้ว่ามันน่าอาย แต่ความต้องการกลับเหนือสิ่งอื่นใด ขุนเขาก็ต้องการเธอมากเช่นกัน ก่อนตัวเล็กจะโดนสองแขนแกร่งอุ้มขึ้น สองแขนเรียวกอดคอเขาเอาไว้แน่นโดยอัตโนมัติ เพราะกลัวตก สายตาคู่คมมองสองเต้าอวบของเพลงพิณ มือเขาค่อยๆ เลื่อนไปขยำเต้าอวบและขาวอมชมพู เขาสัมผัสก้อนกลมๆ นั้น "อืม...อาส์ ~ นาย" ขุนเขาเพียงสัมผัส เพลงพิณก็ร้องด้วยความเสียว มันเสียวซ่านจนเธออธิบายไม่ถูก ก่อนที่อกอวบจะแอ่นรับตามความเสียว มือเขาบีบคลึงไปที่เต้ากลมกลึงเด้งสู้มือใหญ่ ขุนเขาใช้ปากโน้มลงมาสัมผัสที่เต้าอวบ ดูดตวัดใช้ปลายลิ้นเขี่ยยอดจุดนั้นอย่างพริ้วไหว "อ๊า...~ ~" เพียงแค่ปลายลิ้นสัมผัส มือเล็กจิกไหล่กว้างเอาไว้แน่นจนเขารู้สึกเจ็บแสบ แต่ก็ปล่อยให้เธอ ปากเขาประกบไปที่ปากบางของเพลงพิณมันหอมหวาน เกินคาดเขาจูบต่อไม่หยุด ลิ้นตวัดไล่ต้อนลิ้นเล็ก พันกันระรัว เขาดูดกลืนครั้งแล้วครั้งเล่าความหวานติดตรึงที่ปลายลิ้น เพลงพิณผละออก มือเรียวเล็กผละหน้าขุนเขาไปที่ร่องน้ำเยื้อมที่เนินสาวนูนขาวสะอาด ก่อนจะพบว่าตรงนั้นของเธอมันเฉอะแฉะไปหมด แล้วก้มต่ำไปที่กลีบสวยอวบอูมนั้นลองลิ้มชิมรส แผลบ แผลบ "อ้า...~ นายฉันเสียว..." เธอก็ร้องครางออกมาด้วยความเสียว ขุนเขาตวัดไปมาตามกลีบสวย สองมือจับขาเรียวเล็กให้กว้างอีก ก่อนที่เพลงพิณจะกระตุกเกร็งไปทั้งตัว "อ๊า...อืม...~~" เขาใช้เพียงลิ้นก็ทำให้เธอแตะถึงสวรรค์เสียแล้ว "นี่เธอ...เสร็จแล้วเหรอ" หลังจากที่เขาทำเธอเสร็จไปหนึ่งรอบ ด้วยลิ้นของเขา เพลงพิณเสียว มือเรียวยาวชักรูดท่อนแข็งอันใหญ่ มือเรียวยาวจับรูดท่อนเอ็น แล้วแย่ไปตรงกลางระหว่างขา จากนั้นก็ค่อยๆ ดันแท่งเอ็นแข็งใหญ่เข้าไป สวบ!! "อ๊า...นาย ฉันเจ็บ..." มือเรียวเล็กดันไว้ที่หน้าท้องด้วยความเจ็บ "ทนอีกหน่อยได้ไหม เดี๋ยวมันก็จะไม่เจ็บ" ขุนเขาก้มลงไปจูบที่ปาก เพื่อทำให้เธอเลิกสนใจ ก่อนที่เธอจะจูบตอบกลับ พรวด!! ท่อนอุ่นแข็งใหญ่ถูกเขาดันเข้าไปอย่างแรง "กรี๊ด!!!อ๊า...โอ้ยมันเริ่มโอเค มันเริ่มฟินแล้วอ่า" ริมฝีปากขุนเขายังจูบเธอเอาไว้ พร้อมร่างที่เริ่มขยับ "อืม...อาส์...~~" เพลงพิณร้องเสียว แต่มันก็ปะปนด้วยความเสียวมากขึ้นไปอีก พับ พับ พับ "อ๊า....นาย เรียกชื่อฉัน..." "อ้า...เธอชื่อ...อืม...ฉันเสียว..." พับ พับ พับ "อาส์.." ขุนเขาใช้เอวหนากระแทกซอยไม่หยุด เขาจับขาเรียวข้างหนึ่งไปพาดไว้บนบ่า เขาขบกรามแน่นส่งเสียงครางต่ำในลำคอออกมา “เสียวอ่าส์ จะแตก" “แตกเลยอ๊ะๆ ฉันก็จะไม่ไหวแล้ว” ปัก ปัก ปัก! มือใหญ่สองข้างบีบเต้าเนินขาวอวบใหญ่ เขากระแทกทั้งตอกเอ็นเข้าใส่ร่องแฉะอย่างบ้าคลั่งจนร่างบางครางเสียงหลง "อ๊ะ อ๊างง ไม่ไหว ฮื่ออ” “เสียว?” “อะ อื้อ อ๊า~” เขาโน้มตัวลงซุกที่ซอกคอหอมประคองกอดร่างบางไว้แน่นแล้วเร่งเอวกระแทกลำเอ็นเข้าออกในร่องอุ่นถี่เร็ว ลึกๆ เน้นๆ "เธอ อูย จะเสร็จแล้วๆ อ๊ะ อ๊าางง” “อีกนิด ซี๊ดส์ จะแตกแล้ว" ร่างบางขยุ้มมือกำเส้นผม ซึ่งเธอก็อ้าขาออกกว้างปล่อยให้เขากระแทกต่อจนเสร็จ ป็อก! "เสียว ซี๊ดส์ แตกแล้ว ฮึ่ม...” เธอซบหน้าลงหอบหายใจกับเตียงนอนนุ่มอย่างหมดแรง ☀️ เช้า แดดลอดผ้าม่านหนาเข้ามาเต็มห้อง เพลงพิณลืมตา ตัวหนัก หัวปวด ความทรงจำเมื่อคืนตีกลับจนแทบหยุดหายใจ เธอลุกขึ้น คว้าเสื้อใส่แบบลวก ๆ มองรอบห้อง ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เดินออกไป ปิดประตูเบา ๆ แต่ชัดเจน ขุนเขาตื่นขึ้นมาช้า ๆ จ้องเพดาน กรามขบแน่น “ชิบหาย...” เขาไม่ตาม ไม่ตะโกน ไม่รั้ง แต่ข้างใน ไฟมันยังลุกท่วม และเขารู้ดี ว่าถ้าได้เจอผู้หญิงคนนี้อีก เขาอาจไม่ปล่อยเหมือนเมื่อคืนแน่ 😏⚙️🃏

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more