รถยนต์สุดหรูขับเข้ามาจอดหน้าบ้านท้ายซอยหลังหนึ่ง ก้าวขายาวลงจากรถ สายตาคมกริบปรายมองเข้าไปในบ้านด้วยแววตาเรียบนิ่ง ไม่บ่งบอกความรู้สึกใด ๆ แต่ภายในใจกลับอัดแน่นไปด้วยโทสะ เพราะคนในนั้นเป็นต้นเหตุทำให้เขาโดนตำหนิจากคนเป็นพ่อและแม่ไม่หยุด
ร่างสูงส่งสายตาให้เลขากดออดหน้าบ้านแบบรัว ๆ ส่งผลให้ร่างบางที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าถึงกับคิ้วเรียวขมวดมุ่น จนนึกรำคาญใจกับเสียงออดที่ดังไม่พัก
อริญรดารู้ในทันทีว่าเป็นฝีมือของใคร เธอทำเป็นไม่ยี่หระ ค่อย ๆ จัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าอย่างประณีตจนดูเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ก็ต้องสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงแข็งกร้าวตะโกนเสียงดังมาจากทางหน้าบ้าน
“อริญรดา รีบออกมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว!”
ได้ยินเช่นนั้นอริญรดาก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด แล้วดันตัวลุกขึ้นและเดินลากกระเป๋าออกไปเปิดประตูให้คนด้านนอกด้วยสีหน้าราบเรียบราวกับไม่ได้ทุกข์ร้อนใด
