I realized that I shouldn't have underestimated my own heart, especially if it concerns you… ~ Florence Joyce
xxxxxx
[Relaina]
SA KAWALAN ng direksiyong patutunguhan, namalayan ko na lang ang sarili kong papalapit sa ilalim ng puno ng mangga na madalas kong pagtambayan. Sa pahingahan ko.
Pero hindi naman iyon kalayuan sa venue ng ball. Isang department building lang siguro ang nakapagitan.
Liwanag ng buwan sa kalangitan ang tanging liwanag sa tinatahak kong daan. Sana lang ay walang magkamali sa akin doon na white lady or else, magiging usap-usapan na naman ito sa school. Ang bilis pa man ding kumalat ng mga balita – or should I say, walang katapusang tsismis – sa school na 'yon.
Sa gulat ko, biglang nagliwanag ang puno ng mangga. Pinalibutan iyon ng paper lanterns at Christmas light
