4 | Strangers
3701 Words
ENJOY READING! (/>o "Ginagamit ka lang ni Lorenzo para makuha niya na ang mana niya sa matapobre niyang ama at para pagtiyagaan habang hindi pa ako ang kasama niya..." "I couldn't believe myself making love with another woman when she's not even my girlfriend!"
"Why dou you think I with this marriage?... I my self hate this idea..." <
Mababakas talaga sa tinig nito ang galit at pagkamuhi habang sinasambit ang mga katagang iyon.
But, why he wants to explain to her what Tiffany said earlier? She saw in his eyes that there is sadness at the same time worriness habang nakatitig ito sa kanya.
'What are you up to Lorenzo?' Tanong niya sa isisp
Naputol ang pagmumuni-muni niya nang makarinig ng ugong ng sasakyan sa labas. Tumayo siya at hinawi ang kurtina sa bintana. Kotse iyon ni Lorenzo!
Agad niyang kinuha ang roba na nakasabit sa cabinet saka sinuot ang tsinelas saka dali-daling bumaba. Nasa hagdanan pa lamang siya nang bumukas ang pinto at iniluwa ang basang-basa'ng si Lorenzo. Mabilis siyang bumaba ng hagdan at nilapitan ito.
"L-Lorenzo..." Nag-aalalang tumingin siya dito. Amoy na amoy niya ang matapang na amoy ng alkohol sa bibig nito dahil sa mabigat nitong paghinga. Sinara niya ang pinto at inalalayan si Lorenzo.
"S-saan ka ba galing? B-basang-basa ka." Tinanggal niya ang jacket na suot nito.
"I... I'm so-so sorry love..." Bigla siya nitong niyakap. Lahat ata ng bigat nito ay napasa sa kanya nang muntikan na itong matumba. "I'm so sorry..." Isinubsob nito ang mukha sa kanayng leeg at mahigpit siyang niyakap.
"I-it's okay..." Nag-aalangan siyang yumakap pabalik at hindi alintana ang pagkabasa ng kasuotan dahil sa basa nitong katawan.
"I will prove to you that Tiffany was wrong." Hinawakan ni Lorenzo ang magkabila niyang balikat at mataman na tumingin sa kanyang mata. "It's true that Iㅡwe planned it... What she said earlier b-but I already made things clear between us."
"It's okay Lorenzo, I understand you and Faith." Tatanggalin niya na sana ang mga kamay ni Lorenzo sa kanyang balikat nang mas higpitan pa lalo nito ang pagkakahawak sa kanya.
"No." Madiin nitong sabi habang nakatitig parin sa kanya. "We're done, Faith..." Seryosong wika nito.
"What do you mean?" Naguguluhan niyang tanong kay Lorenzo.
"We're done because I chose you, I chose not to hurt you again."
Nakatitig lang siya kay Lorenzo. Hindi niya lubos maisip na sinasabi iyon ni Lorenzo sa kanya nang harapa.
"Why? I-i mean why did you do that?"
"I... I want to make it with you Mrs. Faith Alba Zembrano."
Naguunahang tumulo ang mga luha ni Faith sa narinig. 'Totoo ba ito?' Hindi siya makapaniwalang si Lorenzo ay...
Hinawakan siya ni Lorenzo sa kanyang pisngi at hinapit papalapit dito. Titig na titig sila sa isa't isa. Dumako ang mga mata ni Lorenzo sa kanyang labi at unti-unting yumuko. Pipikit na sana si Faith nang bigla itong nawalan ng malay na agad niya namang sinalo.
"Lorenzo... Lorenzo." Tapik niya sa likod habang pilit na itinatayo ang mabigat nitong katawan. "M-martha! Seli!" Tawag niya sa dalawang katiwala.
"SeñoriㅡSeñorito!" Agad na lumapit ang mga ito at tinulungan siya.
"Tulungan ninyo akong maiakyat siya sa taas." Tumango ang mga ito at inakay ang walang malay na lalaki.
Nang maihiga si Lorenzo sa kama ay agad niyang sinapo ang noo nito.
"N-naku..." Aniya nang maramdamang mainit ito.
"Señorita, gusto niyo bang tumawag kami ng ambulansya?" Tanong ni Seli.
"Hindi ma. Ikuha niyo nalang ako ng planggana at malamig na tubig." Ngiti niya sa mga ito.
"Sige po, tawagin niyo nalang po kami kunga may kailangan pa po kayo." Saad ni Martha at lumabas ng kwarto kasama si Seli.
Nang maihatid ang ipinakuha ay isa-sa niya nang tinanggal ang basang suot ni Lorenzo. Una niyang hinubad ang sapatos nito at kumuha ng towel sa drawer. Sunod niyang hinubad ang polo at dinampian ang leeg nito ng basang bimpo. Nung una at iwinawaksi nito ang kamay niyang may hawak ng bimpo ngunit nang matinigan siya nito ay nagpaubaya na ito sa kanya.
Sunod niyang tinanggal ang basa nitong pants. Napalunok si Faith nang makita ang nakaumbok sa gitanang bahago ng katawan nito na may saplot pa.
'Nahiya ka pa eh ilang beses mo nang natikman ang kamandag niyan.' Ani ng kanyang isipan. Naipilig niya ang ulo. 'Gaga ka Faith. Umayos ka nga! Kitang may sakit na yung tao naisipan mo pa ng kalaswaan at kalibugan mo.' Pagalit niya sa sarili.
Kinuha niya ang kumot sa gilid at tinakpan ang bahaging iyong. Dahan-dahan niyang hinila iyon ng pababa at tuluyang tinanggal.
Binihisan niya ito ng bagong damit matapos punasan ang katawan. Nilagyan niya ang noo ng basang towel saka kinolekta ang mga basang damit at inilagay sa basket.
Inayos niya ang kumot nito at kinuha ang mga ginamit upang ibalik nang biglang nay kamay na pumigil sa kanya.
"D-don't go..." Mahinang anas ni Lorenzo.
"I won't. Ibabalik ko lang ito at kukuha ng gamot mo." Muli siya nitong pinigilan.
"Don't go... Stay here..." Nagmulat ito ng mata at tumingin sa kanya.
Napabuntong hiniga siya at inilapag ang hawak sa night table. Umupo siya sa gilid ng kama. Ipinikit na ni Lorenzo ang mga mata nito habang hawak pari ang kanyang kamay.
'Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa mga sinabi mo Lorenzo. Natatakot akong sumugal ulit dahil ayokong masaktan, pero hindi ko maipapangako sa sarili ko na iwasang mahalin ka dahil alam kong hindi ko kayang pigilan iyon...' Aniya sa sarili at pinakatitigan ang natutulog na asawa.
Ilang minutong nasa ganoon siyang posisyon habang tinititigan si Lorenzo hanggang sa hindi na niya namalayang nakatulog narin siya at hindi parin binibitawan ang kamay ng isa't isa...
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
Itutuloy...
Hope you enjoyed! Don't forget to rate★ and leave a comment~
- Writer
