INTRODUCTION

1720 Words

เรื่องมันเริ่มขึ้นจากตรงนี้.... แอมแปร์ หญิงสาวรูปร่างเพอร์เฟกต์กำลังจอดรถที่ลานจอดของคอนโดด้วยรอยยิ้มหวานเพราะทุกอย่างมันกำลังดำเนินไปตามแผนที่เธอวางไว้หวังจะเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มที่คบกันมานานกว่าแปดปี ร่างบางเอี้ยวตัวไปหยิบช่อดอกลิลลี่สีขาวซึ่งแสดงถึงความรัก ความจริงใจ และเทิดทูนเปรียบเสมือนความรู้สึกที่เจ้าตัวมีต่อพี่ซีแฟนหนุ่มของเธอ เซอร์ไพรส์ครั้งนี้เนื่องจากเป็นวันเกิดของพี่ซีและเธอก็กลับจากการไปเยี่ยมแม่ที่อังกฤษไวกว่ากำหนด ซึ่งเขาไม่มีทางรู้แน่นอนว่าเธอจะกลับมาทันเซอร์ไพรส์ในวันนี้ สองเท้าย่างก้าวเข้าไปยังตัวคอนโดด้วยความมาดมั่นอย่างเช่น ทุกครั้ง ก่อนจะพาตัวเองขึ้นลิฟต์และเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องพัก ซึ่งนั่นก็คือห้องของเธอ โดยห้องนี้แฟนหนุ่มซื้อให้แอมแปร์เป็นของขวัญวันเรียนจบและถือว่าเป็นรังรักของทั้งคู่ก็ไม่ผิด ติ๊ด คีย์การ์ดแตะเข้าที่เครื่องสแกนก่อนเธอจะเปิดและปิดประตูอย่างเบามือ โดยที่ไม่ลืมล้วงกล่องนาฬิกายี่ห้อหรูออกมาเตรียมเซอร์ไพรส์ เพียงแค่เห็นว่าพี่ซีบอกว่านาฬิการุ่นนี้สวยเธอก็พร้อมจะหามาประเคนให้แทบจะทันที สองเท้าค่อยๆเดินเข้าไปอย่างระแวดระวังเกรงว่าแฟนหนุ่มจะรู้ตัว เสียก่อนแล้วจะอดเซอร์ไพรส์กันพอดี “อ๊า อ๊า” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านใน แอมแปร์เดินเข้าไปยังโซนรับแขกซึ่งเป็นใจกลางของห้องแต่ก็ไม่พบแฟนหนุ่มของเธออยู่ดี “อื้อ อ๊ะ...” หน้าสวยหันหลังมามองเมื่อเสียงประหลาดนั่นดังขึ้นอีกครั้ง และทันทีที่เห็นภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าร่างกายของเธอก็ชาวาบขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ “พะ พี่ซี...” เสียงเรียกผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมันแผ่วเบาเหลือเกิน หัวใจมันปวดหนึบเหมือนมีเข็มนับพันเล่มทิ่มแทงที่เห็นแฟนของตัวเองกำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นในห้องนอนของเรา พวกเขามีอะไรกันบนเตียงของเรา... บนผ้าปูที่นอนสีโปรดของแฟนหนุ่มที่เธอเป็นคนซื้อ... มีอะไรกันต่อหน้ารูปคู่ของเราที่แขวนไว้กับผนังห้อง... มองจากตรงนี้มันเป็นมุมที่เห็นทุกอย่างชัดเจนเนื่องจากพวกเขาไม่ได้ปิดประตูห้องนอน ร่างหนาเคลื่อนไหวอยู่ด้านบนประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะ จดจ่อเพียงกันและกันบนเตียงกว้างที่เธอคุ้นเคยโดยไม่รู้เลยว่าขณะนี้มีอีกคนยืนมองการกระทำสารเลวของทั้งคู่อยู่ แอมแปร์เป็นสาวค่อนข้างเด็ดขาด เธอไม่ได้มีคำถามอยู่ในหัวถึงการกระทำครั้งนี้ของคนที่เธอรัก แต่เธอมีเพียงคำตอบเดียวคือจบความ สัมพันธ์กันตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ร่างบางสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดและเก็บความรู้สึกทุกอย่างเอาไว้ภายใน แอมแปร์ถอดรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่กองไว้ที่พื้นแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา ดอกไม้และกล่องนาฬิการาคาแพงระยับถูกวางไว้บนโต๊ะกระจกใสเบื้องหน้า ตาคมยังคงจ้องมองความร้อนแรงภายในห้องนอนนั่นไม่วางตา เคยเจ็บจนร้องไห้ไม่ออกไหม? อยากจะโมโห อยากเดินเข้าไปกระชากด้วยซ้ำแต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะต่อให้เธอเข้าไปตบตีคนทั้งคู่มันก็ไม่ทำให้ราคีบนเตียงนั่นหายไปอยู่ดี สู้เธอตัดใจและมองการกระทำเลวๆนั่นเพื่อตอกย้ำความชั่วของผู้ชายที่เธอรักมากจะดีกว่า เพราะคนอย่างแอมแปร์คงยอมโง่ได้แค่ครั้งเดียว... เธอนั่งกอดอกมองเข้าไปภายในห้องนอนด้วยความเจ็บปวด มองคนที่รักกันมาถึงแปดปีและมีแพลนจะแต่งงานกันในปลายปีนี้ เขาตอบแทนเธอแบบนี้เองสินะ ตอบแทนความรักความเทิดทูนที่เธอมีให้ด้วยการกระทำไม่มียางอายแบบนี้เองน่ะเหรอที่เรียกว่าความรัก ทุกท่วงท่าที่เขากระทำกันมันล้วนเกิดขึ้นกับเธอแล้วทั้งสิ้น นี่เธออาจจะซ้ำรอยใครมากี่คนแล้วก็ไม่รู้ ไม่รู้เลยว่าพี่ซีทำเรื่องต่ำๆลับหลังเธอแบบนี้มาแล้วกี่คน แค่อยากจะมาเซอร์ไพรส์วันเกิด แต่กลับโดนเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า.. เนิ่นนานจนกิจกรรมบนเตียงสงบลง หัวใจของเธอบีบเต้นแรงกว่าปกติเมื่อรู้ว่ากำลังจะได้เผชิญหน้ากับคนที่อยู่ในห้องนอน เป็นการเผชิญหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป มือเรียวกำเข้าหากันแน่นที่หน้าตักเมื่อเห็นร่างสูงลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างไว้ก่อนจะดึงร่างบางให้ลุกขึ้นมาด้วยกันแล้วดึงมาหอมแก้ม ภาพที่เห็นมันบาดทั้งตาและบาดทั้งใจ “แอมป์...” เมื่อหน้าหล่อหันมาเจอหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โซฟาก็รีบผละออกมาจากร่างบางตรงหน้าก่อนจะเอ่ยชื่อที่คุ้นเคยด้วยเสียงแผ่วเบา เขารีบเดินออกมาหาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ “ก็แอมป์เองน่ะสิ” “มันไม่ใช่อย่างที่แอมป์คิดนะ คือพี่...” คำแรกที่หลุดออกจากปากเขามันคือคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเอาซะเลย มันไม่ใช่อย่างที่แอมป์คิดนะ.. เห็นกับตาขนาดนี้มันชัดเจนจนแทบไม่ต้องใช้สมองคิดเลยด้วยซ้ำไป มือใหญ่เอื้อมมาจับแขนบางทว่าเธอก็สะบัดออกเสียก่อน “อย่ามาจับ สกปรก!! เก็บข้าวของออกไปจากห้องฉันได้แล้ว เรื่องระหว่างเรามันจบลงแล้วพี่ซี” “ไม่ แอมป์ฟังพี่ก่อน” เขาทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างอ้อนวอน ทว่าความเด็ดเดี่ยวของเธอทำให้เธอลุกขึ้นทันทีก่อนจะเดินไปลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาโยนเสื้อผ้าพี่ซีใส่ลงไปแล้วลากมันออกไปไว้ที่หน้าประตูห้อง “เชิญออกไปทั้งคู่นั่นล่ะ เหม็นคาว จะอ้วก” “พี่ไม่ยอมเลิกกับเราหรอกนะ พี่ไม่ไปไหนด้วย เรารักกันมาตั้งแปดปีนะแอมป์” เมื่อเขาพูดถึงช่วงเวลาดีๆที่ผ่านมาแอมแปร์ก็แทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ใช่ คบกันมาตั้งแปดปีแต่ไม่รู้ว่าเธอโดนสวมเขามากี่ปี “ถ้าพี่รู้จักฉันดีพอ พี่จะรู้ว่าฉันพูดจริงๆ ออกไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก ทำเรื่องเลวๆลับหลังฉันแบบนี้ฉันคงไม่เก็บไว้หรอก!!” ผู้หญิงคนนั้นรีบเดินออกไปหลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่สำหรับคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าที่สุดในตอนนี้กลับดื้อดึงไม่ยอมที่จะไป “พี่รักแอมป์ รักมาก แอมป์ก็รู้ แล้วจะเลิกกับพี่ทำไม ไม่เลิกไม่ได้เหรอ?” “สองชั่วโมงก่อนฉันยังเข้าใจว่าพี่รักฉันอยู่เลย แต่ไม่กี่สิบนาทีที่ผ่านมา สิ่งที่ฉันเห็นมันไม่ใช่สิ่งที่คนรักเขาตอบแทนกัน” “แต่พี่รัก...” “ออกไปได้แล้ว ฉันต้องซื้อเตียงใหม่อีก ไม่อยากเสียเวลาคุยกับคนอย่างพี่นานกว่านี้ เปลืองเวลาชีวิตฉันเปล่าๆ” แอมแปร์หักคีย์การ์ดของแฟนหนุ่มก่อนจะโยนออกไปนอกห้อง เท้าข้างหนึ่งยกขึ้นถีบกระเป๋าใบใหญ่ให้กระเด็นออกไปด้านนอกเช่นกัน มือเรียวผลักร่างสูงออกไปทั้งสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว เธอรีบปิดประตูแล้วคล้องโซ่จากด้านในไว้ เสียงเรียกที่คุ้นเคยคอยเรียกหาเธอและพยายามจะเปิดประตูเข้ามาทว่ามันก็ไร้ประโยชน์ เธออยู่ด้านในคอยมองจากตาแมวของประตูออกไปด้านนอกเห็น สีหน้าว้าวุ่นของคนรักกำลังพยายามจะเข้ามา จนมันไม่สำเร็จเขาก็จากไป ร่างบางทรุดตัวลงนั่งที่หน้าประตูก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาแบบสุดจะกลั้น เธอทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งๆที่ผ่านมามันมีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นระหว่างเรา จนเธอคิดจะฝากชีวิตทั้งชีวิตให้เขาแล้วแท้ๆ พอเกิดเรื่องสารเลวนี้ขึ้นทำไมไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด ยังจะหาเรื่องแก้ตัวได้น้ำขุ่นๆ แอมแปร์ได้รับการกระทำที่เกินให้อภัย ผู้ชายคนนั้นทำให้ความรักแปดปีกลายเป็นแปดวันได้โดยไม่นึกถึงใจเธอเลย ถ้าหากไม่กลับมาก่อนกำหนดก็คงไม่รู้อะไรเลย เธอคิดว่าที่ผ่านมาคือรักแท้ แต่ในความเป็นจริงมันคงไม่ใช่ รักแท้มันไม่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้หรอก!! รักแท้ที่คาดหวังมาตลอด รักแท้ที่คิดว่าเจอแล้วเพิ่งรู้ว่ามันไม่เรียกว่ารักด้วยซ้ำ ความรักที่ทำให้ใครอีกคนเสียใจมันไม่ได้เรียกว่าความรักหรอก เขาเรียกว่ารักตัวเอง ความเจ็บปวดที่เจอวันนี้ทำให้เธอเกลียดพี่ซี เกลียดตัวเองที่ต้องกลายเป็นผู้หญิงหน้าโง่ เธอจะทำให้รู้... ว่าอย่าเชื่อในรักแท้เพราะจะกลายเป็นคนโง่โดยไม่รู้ตัว แล้วจะพิสูจน์ให้ดู ว่าผู้ชายมันก็ใจง่ายกันทุกคน สุดท้ายคนที่เจ็บปวดก็ไม่พ้นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ในเมื่อเธอเจ็บปวดคนอื่นก็ต้องเจ็บปวดไม่ต่างกันงั้นมาลองดูกันว่าคนอย่างฉันจะอ่อยแฟนชาวบ้านเขาสำเร็จกี่ราย? เจ็บปวดด้วยการถูกแทงข้างหลัง ก็ต้องแทงข้างหลังคนอื่นบ้าง มันถึงจะสะใจ ถือว่าเป็นการช่วยผู้หญิงหน้าโง่ให้หลุดพ้นจากพันธนาการของผู้ชายเลวๆ ซึ่งมันก็เลวทุกคน ทำให้ได้รู้ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนไม่มักมาก ทำให้รู้... ว่ารักแท้และความจริงใจมันไม่มีบนโลกใบนี้ เพียงแค่ความคิดอยากเอาชนะและต้องการพิสูจน์ความจริงของเธอ อาจทำให้ชีวิตใครหลายคนเปลี่ยนไป รวมทั้งตัวเธอเอง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more