Staram się stłumić w sobie chęć wykrzyczenia światu o swoim odkryciu i przybliżam się do niej jeszcze bardziej, mówiąc szeptem: «IUL, a następnie na końcu wiersza można wyraźnie odczytać O, która jest ostatnią literą w celowniku nazwiska imperatora: Iuliano!» Wracam palcem do drugiego wiersza, już utraconego: «Tu z pewnością znajdowała się reszta imienia i nazwiska imperatora oraz jego tytuł rodowy. Inskrypcja brzmiałaby następująco:
D(omino) n(ostro) [Flavio Claudio] Iul[ian]o.
Być może w kolejnych wierszach było napisane coś jeszcze, ale zostało utracone.»
«Krótko mówiąc: znaleźliśmy go!» wykrzykuje Chiara.
«Inskrypcja prawie nieczytelna i fakt, że powszechnie wiadomo było, że Julian został pochowany w mieście Tarsus, nie doprowadziły dotychczas do hipotezy, że to mógłby być jego pra
