To Love Beyond Madness

Chapter 6

Kaagad na nagsalubong ang kilay ko nang mapansin na walang bantay o kahit na sino ang namamalagi sa tapat ng kwarto ni Sin.

Mabilis ang tahip ng puso ko at hindi ko maipaliwanag ang kabang nararamdaman nang maisip na baka tumakas si s'ya.

Ngayong araw na dapat ang huli pagpunta ko sa kanya bilang doctor n'ya, he's fine. Magaling na ang mga sugat n'ya at halos pahilom na 'yon.

He gained his strength back and tomorrow will be the trial for his cases.

Mabilis ang hakbang na tinungo ko ang pintuan at mabilis 'yong binuksan. Mas lalo pang tumindi ang kabang nararamdaman ko nang makita na wala ng tao sa loob.

Wala namang bakas ng gulo do'n, o kahit na anong makapagsasabi na may kaguluhang naganap habang wala ako.

The room's door pushed openned creating a noise that gained my attention. Isang janitor kasama ang mga gamit n'yang panglinis ang pumasok mula sa pintuan.

Kumurba ang ngiti ni Manang sa isang tipid na ngisi. "Kayo po pala, Doktora, ano po bang ginagawa n'yo dito?" Pumihit ako nang tuluyan paharap sa kanya at naglakad.

"Iyong pasyente ko dito, alam n'yo po ba kung ano ang nangyari sa kanya? O kung saan s'ya dinala." Within a blink of an eye gone was the smile in his lip, it was now pressed on a thin line.

"Ah 'yong kriminal ba?— Crimson o  Sin may pangalan 'yong tao 'yon ang itawag n'yo sa kanya!" Asik ko sa malakas na boses na umani ng pangungunot ng noo n'ya.

Umayos s'ya nang tayo at seryosong sinalubong ang mga titig ko sa kanya. "Alam kong may pangalan s'ya pero mas bagay pa din na kriminal o demonyo ang itawag sa kanya, dahil 'yon naman talaga s'ya." Pakiramdam ko sasabog na ang mga ugat ko sa leeg dahil sa sinabi n'ya.

I should be finding where he is right now, why am I even buying this petty conversation with this janitor.

Inayos ko ang pagkakasukbit ng sling bag ko sa 'king balikat saka s'ya pinaningkitan ng mata.

"Be careful calling someone a devil, you would not want them to get pissed and bring the hell to you." Sambit ko saka s'ya binangga sa balikat at nilampasan.

Without a heavy breathing like I would explode out of anger any moment, I walked passed through everyone and went to his office.

Sigurado akong alam ni Papa kung nasaan si Sin ngayon.

Bubuksan ko na sana ang seradura ng pintuan nang mapansin na nakaawang 'yon. I saw his supervising officer seated on his swivel chair. Nakatayo s'ya sa tapat ng mesa n'ya at matikas na nakaharap sa mas nakakataas n'yang opisyal.

I was taught way back then not to eavessrop on someone else conversation that I am ready to closed the door but the next thing I heard from that official stopped me from doing so.

"Made sure that after his trial tomorrow, that Crimson Cruorem will leave this world."

"Patayin n'yo s'ya sa b'yahe pabalik dito at palabasin na lang na nanlaban s'ya at pinagtanggol n'yo lang ang sarili n'yo kaya n'yo s'ya napatay. Ako na ang bahala kumausap sa mga taga-human rights para hindi na nila silipin ang kaso n'ya, after all that criminal do not deserve a consideration." Unexplainable anger sipped through my system.

Ang tanging pinanghahawakan ko na lang ngayon para hindi sumugod basta-basta sa loob ay ang alam kong paninindigan ni Papa na ayaw n'yang inilalagay sa kamay n'ya ang batas.

"Are we clear, Detective Belmont?" His officer asked in a serious and dangerous manner. H'wag kang papayag, Papa. H'wag kang papayag.

"Yes, Sir." He muttered with firmness, para akong hinagisan ng bomba sa narinig at hindi na napigilan pa ang sarili kong tuluyan nang pumasok sa loob ng opisina n'ya.

"You can't do that! He don't deserve to die! Handa naman 'yong tao na pagbayaran na ang mga kasalan n'ya." Pahisterya kong sinabi. Gulat na napatayo 'yong kausap ni Papa ngunit sumeryoso ulit nang tingin sa 'kin ng makabawi s'ya.

"Artemis, kanina ka pa nand'yan?" Sinamaan ko nang tingin si Papa kung p'wede ko lang na pilipitan din s'ya nag braso'y baka nagawa ko na.

"Eh paano 'yong mga pinatay n'ya? Iyong Mama mo na lang, sila ba deserve nilang mamatay?" The officer cut what Papa was saying off.

I have never been this angry in my entire life that it urges me to kill someone. Pakiramdam ko isang maling salita pa na mangaling sa kahit na kanila ay mawawalan na 'ko ng kontrol sa 'king sarili.

"His life is nothing compared to those that he has taken." Dagdag na asik n'ya.

Mabilis ang bawat paghinga na binawi ko ang braso kong matikas na hinahawakan ni Papa para pigilan akong makipagsagutan mula sa nakatataas n'yang opisyal.

"He didn't mean to do that, may mental condition s'ya. Mapapatunayan ko 'yon sa korte at kapag nangyari 'yon mawawalan ng bisa ang mga kaso sa kanya. He need to get treated!" I shouted once more earning a terrifying laugh from him.

"Artemis, tumigil ka na!" Singhal ni Papa habang pilit akong hinihila palabas ng opisina n'ya. Marahas kong binawi ulit ang braso ko mula sa kanya saka naglakad papunta sa nakatindig na lalaki.

"Hindi ako papayag na patayin mo si Sin!" I hissed

Once more he laughed with no hint of humor as he clapped his hand in a slow motion.

"Looks like Crimson Cruorem, King of Sins don't have to bribe your daughter anymore, Detective Belmont. Nakikita at naririnig mo ba ang sinasabi ng anak mo sa'yo? I gave you a warning before, no one says no to Sin, she wasn't curing him, he wasn't behaving. He was manipulating your daughter, he made her fall for him so this filthy daughter of yours would help him for escape!" Malakas n'yang sigaw sa 'kin.

Bago pa man n'ya makuha ang baril n'ya mula sa kanyang tagiliran ay nakuha ko na at naikasa 'yon sa 'kin.

Walang bakas na ano mang takot o pag-iisip na kung sakaling iputok ko 'to sa kanya ngayon ay masisira ang buhay ko. I only know one thing right now, my anger is taking over and controlling me.

"Artemis, kumalma ka at ibaba mo 'yan." Sambit ni Papa sa mas kalmadong tono. Hindi ko s'ya pinansin at sa halip ay mas lumapit pa sa opisyal n'ya.

The tip of my gun was now kissing his forehead. Nakataas ang kamay n'ya sa ere at pilit na tinatanya ang kasunod kong gagawin.

"Artemis— Shut the f**k off! No one, will lay their fingers on him, walang papatay kay Sin dahil sisiguraduhin ko na bago magawa ng mga tauhan mo ang inuutos mo kani-kanina lang ay dugo mo muna ang unang kakalat dito." The tension between us intensifies as Papa  tried to reached my hand and twist it, but then I managed to quickly kick him in his guts making him took a step back.

"Please, just do what I say so. I get crazy when I'm mad, and you don't want that to happen. This country doesn't need another terrible criminal, do not push me to become one." Nakangising sinabi ko sa kanila saka  malakas na inihampas ang hawakan ng baril sa ulo noong opisyal na hindi na alam pa kung ano ang dapat n'yang gawin.

Bumagsak s'ya sa sahig at nawalan ng malay.

I must acknowledge it now, during those days that I have talked to him, and hear the story that pushes him to became like that, wala ako sa tabi n'ya para makisimpatya.

I was there, cause I was falling in love with him.

Alam ko na dati pa lang palagi kong iniisip ang kalalabasan ng mga ginagawa ngayon, pero sa pagkakataong ito wala na 'kong pakialam. I didn't know that it'll feels good to hit an official with a high rank, if ever I had a chance. I'll do that again.

That official shouldn't have said those, he shouldn't have triggered that side of me even I doesn't want to show.

Taas noong naglakad palabas ng opisina ni Papa dire-diretso sa parking lot hanggang sa isang kulay puting maserati ang tumigil sa harapan ko.

Mula ro'n ay bumaba ang isang lalaking nakasuot ng long-sleeve na kulay itim at slacks.

Mabilis na nagsalubong ang kilay ko dahil sa biglaan n'yang pagngiti sa 'kin.

"You are Doctor. Artemis Thaleia Belmont, right?' He asked using his baritone voice as he wear off his aviator glasses.

Tumango ako na mas lalong nagpalapad ng ngiti n'ya.

"I'm Lorcan Silvano and I think we do share the same idea now." His greyish eyes spark in mischief making me frown even more.

"I don't think so— I'm Sin's right hand man." Agap n'ya sa sinasabi kong nagpatahimik sa 'kin.

If that's the case then I guess we do share the same idea.