To Love Beyond Madness

Chapter 5

Artemis Thaleia's Pov

"Do we really have to put that restrain? Bibihisan lang naman s'ya." Seryoso kong tanong sa agent na naglalagay ng restrain sa paa ni Sin, take note na nakatali pa 'yong binti n'ya sa upuan.

Pakiramdam ko sobra-sobra naman na ata 'yon. I don't think he's capable of running away considering his state now. Magdadalawang linggo na s'ya halos dito sa nbi quarter. He gained back some of his strength but that won't be enough for him to escape from here.

Isa pa, andami kayang nagbabantay sa paligid.

Sumulyap s'ya sa 'kin. Nag-iwas kaagad ako ng tingin sa kan'ya. He don't really like talking that much. Minsan kinakausap n'ya lang ako kapag kaming dalawa na lang ang nasa kwarto sa t'wing nililinis ko 'yong mga sugat n'ya, pero mabibilang ko lang rin ang sinasabi n'ya sa mga daliri ko.

He's man of few words.

"Ms. Belmont, utos po 'to sa 'min sinusunod lang namin. Tsaka isa pa wala namang nakakaawa sa gagong 'yan! Kahit nga buhusan pa 'yan ng asido papabor ako." Asik nung isang agent saka s'ya umayos ng tayo matapos n'yang mailagay 'yong restrain. Tinaasang kilay ko lamang s'ya bago ko nilapag sa may lamesa ang medical supplies na kakailanganin ko.

"Ano pang hinihintay n'yo? Lumabas na kayo." I managed to say those in between gritted teeth as they stand by my side and failed to do any movements.

Nagkatinginan silang dalawa noong isa pang agent at napakamot na lang sa kani-kanilang mga batok.

"Sabi ni Detective. Belmont h'wag na daw namin kayo hayaan na mag-isa lang kapag may gagawin kayo kay Sin." Dire-diretso n'yang sinabi na lalo ko lang na kinainis. Ano na naman ang pakulong 'to ni Papa?

Pabalang kong inilapag ang stethoscope sa lamesa na nagdulot ng ingay. I looked up to them and furrowed my eyebrows.

"Kung ayaw n'yong lumabas ng kwartong 'to edi ako ang lalabas. Kayo ang bahalang magbihis kay Sin at maglinis sa mga sugat n'ya." Pinameywangan ko silang dalawa.

Hindi pa rin sila kumilos. I snatched my bag from the table and was about to leave the room when they stop me. Napangiti ako ng dahil do'n.

"Lalabas na kami, basta bilisan mo lang 'yan." Inirapan ko lang silang dalawa saka itinuro 'yong pinto.

"Just leave and let me do my work." I mumbled as I was wearing my gloves and mask. Tumalikod na 'ko para ihanda ang mga gagamitin ko at mayamaya pa'y narinig ko na ang pagbukas at sara ng pintuan.

Susunod rin pala.

I choked and breathe heavily as Crimson raised his hand on the air. Ilang beses pa 'kong napakurap kurap saka hinawakan ang laylayan ng t-shirt na suot n'ya at hinila pataas. Ipinatong ko rin 'yon sa lamesa.

Hindi ata talaga ako masasanay na nakabalandra sa 'kin ang katawan n'ya. His chiseled chest, that 8 pack abs, his torso as well as his biceps is too much for me to handle.

"You're much more better now, sa susunod na linggo na raw ang trial mo." Panimula ko nang pag-uusap sa pagitan naming dalawa. Saglit akong tumigil sa pagpapalit ng benda sa may sugat n'ya sa kanyang tagiliran para tingnan s'ya.

Our eyes locked in for a moment and I froze as I felt the same drastic beating of my heart I would feel whenever he'll cross my mind.

Nag-iwas din kaagad ako ng tingin sa kanya at pinagpatuloy ang ginagawa ko.

"Sigurado akong makukulong na 'ko, they didn't offer me a chance to get my own layer to defend me. Isang pepechuging abogado galing lang sa PAO ang ibinigay nila sa 'kin." Panicky, as his breathing became heavy I stared at him for a moment.

Sa dami ng mga kasong kahaharapin n'ya sigurado naman talaga akong makukulong s'ya, 'yon dapat ang mangyari, 'yon din ang gusto kong mangyari pero hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng inis sa nalaman na hindi nila hinayaang kumuha si Sin ng sarili n'yang abogado. That is so unfair!

But on the second thought, no lawyer on their sane mind would accept his case and defend him. Kinamumuhian ng buong bansa ang King of Sins, kung may pagkakataon nga sila ay baka sila na mismo ang papatay sa kanya.

I breathe deeply and released it afterwards as I continued cleaning his wounds.

"Kailangan mong makulong at pagbayaran ang mga kasalanan mo, madami 'yon. Who knows this might be your chance to change yourself to become a better person, everyone is capable of changing." Nilingon ko s'ya muli para lang makita ang kulay tsokolate n'yang mata na seryosong nakatingin sa 'kin.

"Doctor, people like me, we don't really change. We change our persona to deceive others but not because we wanted to change ourselves to become better. We don't get better, we become more evil." May talim at diin sa bawat salitang sinabi n'ya. Napaawang ang labi ko ng dahil don.

He openly admits that he isn't capable of changing but I think that's quite impossible...ngayon n'ya lang 'yan nasasabi.

"If you want me to pay for my sins, to get retribution of, for killing your mother and all those other people then kill me yourselve. Patayin mo na lang ako Thrace." Kalmado at nakapikit n'yang sinabi.

Natigilan ako pakiramdam ko may kung anong kumirot sa dibdib ko sa kaisipang papatayin ko s'ya, hindi ko alam kung bakit hindi ko na kayang isipin na gagawin ko 'yon samantalang iyon ang gustong-gusto kong gawin sa kanya dati.

Anong nangyayari sa 'kin?

"Why would you want me to kill you instead? Bakit sa isang babae mo isusuko ang buhay mo ngayon Mr. C samantalang handa kang pumatay ng maraming tao wag ka lang kantiin." The moment he open his eyes, letting me see an emotion in his eyes. My knees tremble and go week.

Tumayo ako at isinangkala ang kamay ko sa lamesa saka ko inalis ang gloves at mask na suot ko.

"Ikaw ang kauna-unahang taong nakaintindi sa 'kin. You tried to understand me beyond of what you can actually do. I wanna surrender my life to someone whom I like...that's you, Doctor." Para akong sinabugan ng bomba sa mukha dahil sa narinig.

Impossible!

Marahas akong lumingon sa kanya. "I won't do that Sin, hindi kita papatayin...ayokong mamatay ka." Those words came out from my mouth smootly.

Hinablot ko ang bag ko na nasa lamesa at dire-diretso nang naglakad paalis ng kwarto. Ang bilis-bilis ng puso ko lalo dahil sa sinabi n'ya.

"Tapos na po, Ms. Belmont?" Maagap na tanong sa 'kin noong isa sa dalawang agent na nagbabantay sa may pinto. Tumango na lang ako at tinahak na ang daan palabas ng building.

"Sandali nga, Doctor. Artemis Thaleia  Belmont, sinasabi mo ba sa 'kin ngayon na sa mata mo'y inosente si Sin?" Naihilamos ko muna ang palad ko sa 'king mukha saka hinarap si Saffron.

Nasa condo n'ya kami ngayon, dito muna ako umuuwi pansamantala sa kanya habang hindi pa ko nakakahanap ng sarili kong unit. I really can't stand my father's presence anymore. Ayoko naman na madagdagan pa ang samaan namin ng loob kaya mas ayos na rin muna ang gan'to sa ngayon.

"Not exactly innocent, but he's a psychopath I think..." She gave me questionning look.

"You think? Hindi ka sigurado?"

"I mean who the hell in their sane my mind would bomb a train station for no good reason — Si Crimson Cruorem, 'yong pasyente mo." Sansala n'ya sa sinasabi ko. Napairap ako.

"I've seen him having a nightmare, natrauma s'ya noon nung pinapatay sa kanya ng Daddy n'ya 'yong Mommy n'ya." Halos sumayad ang panga n'ya sa sahig dahil sa sinabi ko.

"That could be the reason of his mental illness." Napatango-tango s'ya na para bang sang-ayon s'ya sa mga sinabi ko.

"Kapag nakatunayan sa korte na may sakit s'ya sa pag-iisip, hindi na s'ya makukulong at sa halip ay sa mental facility na lang s'ya ipapadala para maipagamot." Pagpapatuloy ko pa.

She narrowed her eyes on me once more. Tinaasana ko rin s'ya ng kilay.

"Thaleia, it sounds to me like you don't want him to be put on jail anymore. Samantalang dati lang halos ipagkasundo mo ang sarili mo sa demonyo para lang mahuli na s'ya." Nangunot ang noo ko dahil don.

"Gusto ko pa rin na makulong s'ya, I want him to pay for his sin." I declared and look at her.

Tumango lang s'ya sa 'kin ulit saka kinuha ang bag ng chips na hawak ko. "Mabuti kung gano'n, sabi mo nga di ba impossible na magustuhan mo s'ya di ba? There's no way you'd fall for him." She murmured that made my smile fade.