พรึบ
“อื้อออ…”ผมร้องท้วงพี่เข้มออกมาเมื่อสายตาของผมเหลือบไปเห็นดวงไฟดวงเล็กปริศนาสีแดงก่ำที่อยู่บนต้นไม้นับหลายสิบดวงทำให้ผมนึกถึงฝูงผีป่ากองกอยเมื่อกี้นี้
“อื้ออออี้เอ้ม!”ผมร้องท้วงพี่เข้มอีกครั้งที่เขาไม่ฟังเสียงร้องท้วงของผมแต่กลับยิ่งดูดดื่มริมฝีปากของผมหนักหน่วงมากไปกว่าเดิม สองมือแกร่งของเขาก็เริ่มโอบเอวสอบของผมไปด้วยจนแสงไฟสีแดงก่ำนั้นมันใกล้เข้าเข้ามาเรื่อยๆ
พรึบ
โพล๊ะ
“โอ้ย!”พี่เข้มร้องเสียงหลงที่ผมทนไม่ไหวจึงออกแรงทั้งหมดผลักร่างของพี่เข้มให้ถอยห่างของไปจากผมและเรียกสติเขาให้กลับมา ไม่งั้นมีหวังดวงไฟสีแดงนั้นคืบคลานมาถึงตัวผมกับพี่เข้มก่อนเป็นแน่
“เอ็งผลักข้าทำไม?!”พี่เข้มที่ทรงตัวได้แล้วก็มองหน้าผมพร้อมกับเอ่ยถามผมออกมาอย่างไม่เข้าใจ ผมก็หน้าเสียใบหน้าร้อนผ่าวสายตาเหลือบมองขึ้นไปยังต้นไม้ใหญ่ต้นตรงหน้าของผมที่อยู่ด้านหลังของพี่เข้ม
พร้อมกับกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่าง
