พรึบ พรึบ พรึบ
ตึก ตึก ตึก
“กอยๆๆๆ”
“กองกอยๆๆๆๆ”
เสียงฝีเท้าหนักๆพร้อมกับเสียงร้องที่เล็กแหลมจนรู้สึกแสบเเก้วหูกำลังดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆผมก็หันซ้ายหันขวาด้วยความหวาดระแวงและรอดูว่าเจ้าของเสียงนี้มันคือตัวอะไรกันแน่
พรึบๆๆๆๆๆ
“กองกอยๆๆๆๆ”
ผมเบิกตาโตขึ้นด้วยความตื่นตกใจเมื่อผมมองตรงไปด้านหน้าของผมในตอนนี้และพบกับดวงไฟสีแดงหลายๆดวงที่อยู่ล้อมๆรอบๆตัวของผมในตอนนี้ทุกทิศทุกมุมมุกทางปิดทางเดินผมไม่ให้ผมเดินไปจากตรงนี้ได้เสียสนิท และดูเหมือนว่าดวงไฟสีแดงนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆและในที่สุดผมก็พบเห็นว่าร่างกายของมันทำให้ผมแทบจะอาเจียนออกมา กลิ่นเหม็นสาปคละคลุ้งจนผมแทบจะหายใจไม่ออกและหายใจไม่ได้
แสงไฟจากตะเกียงส่องสว่างไปทั่วบริเวณใกล้ๆและส่องสว่างไปที่เจ้าของดวงไฟสีแดงนั้นให้ผมได้เห็นชัดเจนขึ้น มันเป็นตัวเหมือนคนแต่มีขาเดียวผมยาวหยิกจนยุ่งเหยิงมันมีดวงตาและริมฝีปากรูปร่างคล้ายคนแต่ ท้องของมั
