ด้านนานิลหลังจากที่ร่างบางวิ่งมาถึงที่หน้าเต็นท์พักของตนก็เจอกับเนเน่ที่อยู่ในชุดพร้อมนอน
“อ้าวนานิล พึ่งกลับมาเหรอ” ด้านนานิลที่เหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีจะเป็นเวลา 4 ทุ่ม ร่างบางได้แต่พยักหน้าให้คนถาม
“งานสโมสรเขาประกาสยกเลิกกิจกรรมตั้งแต่ฝนเทลงมา 20 นาทีแรกแล้ว ทั้งลมทั้งฝนตกหนักแบบนี้ ใครจะไปวิ่งตามหารางวัลบ้าๆ แบบนั้นกัน คนคิดกิจกรรมไม่ได้เรื่อง” เนเน่ได้แต่เอ่ยขึ้นมา นานิลถึงกับเหว๋อ
“หึ...ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“เธอคงออกไปไกลเลยละสิ พอดีตอนนี้งานสโมสรประกาศฉันอยู่แถวนั้นพอดี เลยได้ยิน แต่ก็มีเพื่อนๆ คนอื่นๆ นะที่ติดฝนยังมาไม่ได้เหมือนเธอ” เนเน่บอกฉันมา
“โล่งไปที พอดีวิ่งอยู่ดีๆ ผ้าผูกมือคู่ฉันดันขาด พัดหลงกัน รางวัลอะไรนั้นก็หาไปเจอ พอเธอบอกแบบนี้โล่งมาก กลัวจะโดนทำโทษ” นานิลจำใจโกหกรูมเมทของเธอทั้งที่จริงที่เธอวิ่งหนีโรมมาเพราะกลัวโดนเขาทำอย่างอื่นมากกว่า เมื่อเป็นเช
