ด้านนานิลขณะที่ร่างบางเดินออกมาจากห้องอาหารแต่กับไม่รู้ว่ามีใครบางคนที่เดินตามออกมา นานิลมุ่งหน้าไปยังเต็นท์ที่พักของตนโดยไม่คิดจะสนใจอะไร แต่ขณะที่ร่างบางกำลังจะเลี้ยวไปยังทางเต็นท์นั้น
!! หมับ !! เรียวแขนเล็กกับถูกมือหนาของใครบางคนกระชากด้วยความแรง คนที่ถูกกระชากแขนจากด้านหลังตาเรียวเล็กถึงกับเปิดกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ
“โรม...”
“ยังดีที่เธอพอยังจำชื่อฉันได้” ร่างสูงกดเสียงไม่น่าฟังกระชากคนตัวเล็กมาที่ใต้ต้นไม้ด้านหลังมุมที่ลับตาคน ด้านนานิลที่สังเกตุเป็นสีหน้าและแววดุร้ายขุนเขืองของโรมในตอนนี้ร่างบางถึงกับถอยหลัง แผ่นหลังบางติดกับต้นไม้ขนาดใหญ่ที่สามารถปิดบังสายตาผู้คนได้
“นะ...นายมีเรื่องอะไร” นานิลเอ่ยถามเสียงสั่น แต่นั้นคนถูกถามกับผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมา ราวกับทำให้คนตัวเล็กนั้นกลัวตน ท่าทางสีหน้าแววตานิ่งดุร้ายกาจเช่นนี้มันเหมือนตอนที่อยู่ห้องพยายบาลไม่ผิด
แขนหนาตั้งสองข้า
