3 วันต่อมา
และแล้วก็ถึงวันเดินทาง นักศึกษาที่ไม่เข้าร่วมกิจกรรมมีถึง 100 ชีวิต รวมรถบัสของมหาลัยจอดเรียงรายกันถึง 3 คัน ร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยกางเกงยีนส์ขาเดฟสีซีดบนศีรษะสวมหมวกแก๊ปที่วิ่งตาตื่นหอบแดกมาหยุดที่รถบัสคันที่ 3
“เฮ้ย...นิลฉันคิดว่าแกจะมาไม่ทันซะแล้ว” เสียงของยัยโปรเกลหันมาขณะที่นางยืนรอฉัน ไม่สายคงไม่ใช่นานิลสินะ โปรเกลได้แต่คิดและส่ายหัวให้กับเพื่อน
“ก็แท็กซี่บ้านะสิ ไปส่งฉันที่ประตูหลังมอ ดูสิฉันลากกระเป๋ามาไกลเป็นกิโล” สภาพเหงื่อชื้นตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแถมอากาศก็ร้อนตั้งแต่เช้า ทำเอาคนจะไปเที่ยวถึวกับหมดอารมณ์
“ยับกิ๊บจองที่นั่งไว้ให้แล้ว รีบเถอะแก” เมื่อส่งกระเป๋าให้พี่ๆ คนรถแล้วนั้น ทั้งสองสาวถึงกับรีบขึ้นรถบัสของมหาลัยทันที นานิลที่พึ่งจะก้าวขาขึ้นรถนั้น แต่จู่ๆ กับมีเสียงของรุ่นพี่งานสโมสรประกาศดังขึ้นมา
“ขอให้นักศึกษาทุกคนนั่งประจำที่ด้วยค่ะ จะไ
