Bernadette's Pov:
Wala sa sariling napangiti ako nang maalala ang tagpong namagitan sa amin ni Queven sa clinic.
Ilang beses akong pagising-gising pero sa lahat ng iyon, nanatili s'yang nasa tabi ko at nakabantay sa akin.
Ni hindi n'ya binitawan ang kamay ko.
"Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na nakahiga ka dito sa clinic o ano. Hindi man magandang pakinggan,pero natutuwa akong wala kang magawa. Na hindi ka makatakbo palayo sa akin. I can hold you, I can touch you, without you running from me."
Naalala ko pang sabi n'ya. His words melt my heart pero wala akong magawa. Hindi ko gustong idamay pa s'ya kahit na alam kong sa simula pa lang ay damay na talaga s'ya.
Walang naging pag-uusap sa pagitan namin pero alam kong sapat ng nakatulog akong hawak hawak ang kamay nya. Nan
