SWEET DESIRES

CHAPTER 6

Estella exited the bathroom wearing a black knee-length t-shirt even though it was intended for men. She brushed her hair while looking in the mirror to examine her face. She dropped off the comb when she was finished, then hurriedly went down.

Tingin doon, tingin dito, kaliwa’t-kanan na para bang may tinataguan na kung sino. Napangiti siya ng hindi makita ang bulto ng binata kaya’t dumiretso siya kitchen dahil naudlot ang pagkain niya kanina ng maamoy ang sarili niyang amoy na hindi na kanais-nais.

“Shems, ang sarap nito! Buti na lang maraming pagkain sa ref.” Puno ang bibig na sabi ni Estella habang nilalantakan ang menudo na galing sa ref.

Estella was enjoying her meal when the doorbell rang outside, and her heart pounded at the thought that someone was coming again; what if it was the police, and the young man would let her go? What if... She is experiencing so many unfavorable thoughts.

"Estella, go inside the room." She was startled when she heard the young man's voice. "Faster, Estella! Bring what you eat."

"O-okay.."

Mabilis siyang tumakbo bitbit ang pagkain na nilalantakan niya patungo sa kwarto at mabilis niyang ni-lock ang pinto sa isipang ipapahuli siya ng binata. Pero kung ipapahuli niya ako, bakit pinagtatago niya ako? Imbis na ituloy ang kinakain ay binitawan na lamang niya ito sa mini table at saka humawak sa dibdib niya na malakas ang kabog.

"Lucius! Your name has already been ruined; are you just chilling here?" His manager said he could see it was stressful.

Tiningnan niya lang ang manager niya. Hindi kasi nito alam na kasama niya si Estella at ayaw niyang ipaalam kahit kanino sa kadahilanang gusto niya manggaling mismo ang cenfession mula sa dalaga, hindi rin niya alam pero kasi nakakaramdam siya ng awa para sa dalaga. Wala siya sa lugar upang husgahan ito at bigyang paratang kung hindi niya alam ang buong dahilan.

"Are you still paying attention, Lucius? You're disregarding this problem. What if-"

"Calm down, okay? Your beauty will be ruined, beks. Let me handle it alone." He stated he was speaking up and intervening because if he didn't, a lot of trouble would arise, and he didn't want that to happen.

Huminga ng malalim ang kanyang manager at ramdam niya ang stress nito pero ayaw naman niyang issurender ang dalaga rito kasi alam niya ang susunod na mangyayari.

"OK, I'll let you handle it, but if this problem isn't solved in a month, I'll handle it and make sure that girl is caught; too bad she's really beautiful," his manager said, disappointed.

“Mas maganda ka, beks.” Pambobola niya sa manager at hindi siya nagkamali dahil mukhang panandaliang nawala ito sa wisyo.

“Hmp! Landi mo talaga.” Anito sabay hawi sa buhok na Ipinagawa lamang nito para magmukhang babae. Alam na alam niya ang kiliti nito kaya walang kahirap-hirap na mauuto niya ito. “But that girl, magaling siya at maganda. Estella Velazquez tunog pa lang ng name ni girl mukhang sisikat.”

Hindi alam ni Lucius kung hanggang anong oras balak mag-stay nitong manager niya. Kinukutuban na lang niya kung aalis na ba ito panay kasi ang kwento at salita nito.

Tumayo na ang manager niya at nakahinga siya nang maluwag. Inihatid niya ito hanggang sa gate at nang tuluyang makaalis ay kaagad siyang nagtungo sa silid upang i-check ang dalaga. Nadatnan niyang nakaupo ang dalaga sa gilid ng kama at mukhang balisa ito.

“Are you okay?” He inquired.

Kitang-kita ni Lucius ang kabang nakaplasta sa mukha ng dalaga, walang sagot siyang natanggap mula rito. Nakatingin lamang ito sa kanya na para bang nangungusap ang mga mata. Hindi niya alam kung bakit, pero nakaramdam siya ng awa rito kaya’t lumapit siya upang iparating sa dalaga na dapat wala itong ikabahala o ikatakot.

“Hey, are you okay?” Nagtanong muli si Lucius. Sa ikalawang pagkakataon wala ulit siyang sagot na nakuha mula sa dalaga. Nag-aalangan man siyang hawakan ito, ginawa pa rin niya upang malaman kung ayos lang ba talaga ito, ramdam niya ang lamig ng katawan nito. “Estella? Don’t worry hindi naman kita-”

“Hu-hulihin na ba nila ako?” Sa wakas ay nagsalita na ito.

Tama ang hinala niya natatakot ang dalaga.

Umiling-iling siya at nang sa gayon ay kumalma na ito. “No, calm down. Hindi naman ako ganun kasamang tao. Alam kong sasabihin mo rin ang totoo sa tamang oras pag handa ka na.”

The woman smiled, and the nervousness on her face gradually disappeared. The heavy feeling he had earlier was replaced by a light feeling. He shouldn't have protected the woman, but why did he feel the need to protect her?

“Salamat, at patawad, patawad kasi nasisira ka na sa publiko. Bakit mo pa rin ako tinutulungan? Bakit ganyan ka sa kabila ng kaguluhang dinulot ko?” Tanong ng dalaga sa kanya.

Maging siya ay hindi niya alam ang sagot, wala naman siyang pakialam dapat sa dalaga pero sa tuwing nakikita niya ang takot sa mga mata nito pakiramdam niya kailangan niya itong protektahan.

When the woman stood up, he noticed she was dressed in a black t-shirt. It appeared to the woman to be a dress because it was knee length, but it was sexy despite its size. Because of her charming possessions, the woman cannot be mistaken for poor or in need of money.

What the hell? Bakit nararamdaman niyang gusto kumawala ng alaga niya sa isipang suot ng dalaga ang t-shirt niya dagdagan mo pa ng mabangong amoy nito na nakakapag-dagdag sa init niya.

Mukhang napansin ng dalaga kung saan siya nakatuon kaya’t naupo muli ito sa hindi kalayuan sa kanya. “Pasensya na kung pinakealaman ko ang damitan mo. Wala kasi akong makita na pambabaeng damit.” Paghingi nito ng pasensya.

“It’s okay. Kumain ka na lang diyan at alamin ang sukat mo."

“Huh? Sukat ko? Anong susukatin ko?” Naguguluhan nitong tanong.

Hindi na niya matatagalan pa ang pag-stay sa silid kasama ang dalaga, tapos hindi pa nito naintindihan ang ibig niyang sabihin. Alangan naman puro t-shirt niya ang gamitin nito.

“Ah, kumain ka na ba?” Tanong nito bigla sa nag-iisip niyang diwa.

Bakit iba ang nasa isip niya? Sa tanong ng dalaga? Delikado na talaga siya.

“Kumain ka na lang diyan.” Nasabi na lang niya sa dalaga bago tumayo at lumabas ng silid.