CHAPTER 16: WHISPERS IN THE BOARDROOM
750 Words
Ang araw ay malamlam pa lang nang pumasok si Jance sa Alcoveza headquarters. Tahimik ang hallway, parang naghihintay ng hudyat bago magsimula ang laban. Kahit simpleng blazer lang ang suot niya, ramdam niya ang aura ng puwersa sa paligid—hindi lang yaman, kundi katalinuhan at kontrol.
Habang naglalakad, napansin niya si Hanna sa reception area, nag-aayos ng mga documents. Hindi siya lumapit agad; naghintay muna, tahimik na pagmamasid. May kakaibang init sa dibdib niya sa tuwing nakikita ang maliit, pero determined na ngiti niya.
“Good morning, Mr. Sebastian,” bati ni Hanna, halos hindi maramdaman sa tensyon ng opisina. Ngunit sa tono, may halo ng relief.
“Morning, Ms. Alcoveza,” sagot niya, may bahagyang curve sa labi, halos hindi niya maipaliwanag. Nagkatinginan sila ng ilang segundo na parang tumigil ang oras—kahit ang malakas na tunog ng printers at hum ng aircon, nagiging background lang.
Sa boardroom, nagtipon ang mga top executives. Don Rico nakatayo sa dulo, parang sentro ng gravitational pull ng lahat. Habang nagsisimula ang discussion tungkol sa bagong investment strategy, napansin ni Jance ang subtle exchange ng tingin ni Hanna sa kanya tuwing may mahirap na desisyon na kailangan gawin. Parang silent encouragement lang, pero sapat para magpatibok ng puso.
Bawat minuto sa boardroom ay laro ng obserbasyon at instinct. Jance, kahit nakatutok sa charts at numbers, hindi nakalilimutan ang presence ni Hanna sa tabi niya—parang nagbibigay ito ng maliit na edge sa kanya.
“Mr. Sebastian, any input on the new merger projections?” tanong ni Don Rico, mata’y nakatutok.
Tumango si Jance, dahan-dahang lumapit sa screen. “Kung titingnan natin ang cash flow at potential synergy… may risk sa short-term liquidity. Pero long-term, strategic positioning ng kumpanya sa Southeast Asia market is ideal.”
May pause sa room, lahat nakikinig. Ang confidence na ito, kahit simple ang salita, may bigat. Napansin ni Jance na may bahagyang ngiti si Hanna, parang silent applause lang.
Matapos ang tatlong oras ng intense deliberation, may pause. Don Rico tumingin kay Jance, bahagyang ngiti, parang may kasamang acknowledgement.
Outside the meeting room, naglakad silang magkasama sa hallway. Ang lamig ng aircon, ang tahimik na hakbang, lahat ay sumasalamin sa tension na unti-unting lumalambot sa bawat salita.
“Ang dami ng pressure sa loob,” sabi ni Hanna, bahagyang laugh. “Pero parang… hindi ka natatakot.”
Jance tiningnan siya, bahagyang lumapit. “Hindi ako natatakot… basta andiyan ka sa tabi ko.”
Sandaling katahimikan. Ang mga mata nila nagtagpo—walang words needed. Parang sabay nilang naramdaman: sa gitna ng corporate battlefield at personal ambition, may maliit na puwang na tanging kanila lang.
Ngunit bago pa man lumalim ang moment, bumukas ang door ng main conference room. Ang paparating na email alert sa phone ni Jance nagbigay ng mabilis na electric jolt: urgent transaction, suspicious movement sa demo account.
Tumango siya kay Hanna, seryoso: “Kailangan ko nang ayusin ito. Pero… salamat.”
Sa kanyang puso, kahit sa gitna ng strategiya at panganib, alam niyang may silent anchor siya—isang koneksyon na kahit hindi nakikita ng iba, nagpapaalala sa kanya kung bakit siya naglalaro ng laro hindi lang para sa yaman, kundi para sa kinabukasan.
Pagdating niya sa kanyang office, mabilis niyang binuksan ang laptop. Ang demo account, na dati ay tila under control, biglang nag-alarm. Ang pattern ng transactions ay kakaiba—mabilis, parang sinusubukan siyang guluhin.
Habang tinitignan ang charts at alerts, may lumapit sa doorway—si Hanna. “Jance, parang may nangyayari. Anong nakikita mo?”
Tumango siya, focus pa rin sa screen. “Someone’s testing me… pero hindi nila alam na nakikita ko lahat. Kailangan kong maging mabilis, pero maingat.”
Hanna humarap sa kanya, mahigpit ang titig. “Be careful… hindi lang ito laro ng numero. May mga taong handang gawin ang lahat para pigilan ka.”
Jance tumingin sa kanya, bahagyang ngiti, pero ang mata’y seryoso. “I know. Pero… I’m ready. At alam kong andiyan ka, silently backing me up.”
May bahagyang paghinga ng katahimikan bago siya lumiko pabalik sa screen. Ang cursor blinked, parang heartbeat sa dilim.
Ngunit bago pa man siya makapag-react sa susunod na trade, biglang may notification: “Unauthorized access detected. Tracing location…”
At sa sandaling iyon, ramdam ni Jance ang malamig na hangin sa likod niya, hindi lang sa office, kundi sa buong corporate world na pinapasok niya.
Sa isipan ni Jance ay sino kaya ang nagta-target sa kanya? At hanggang saan aabot ang kanilang laro ng kapangyarihan?
- Writer
