"พระชายาเป็นเช่นไรบ้างท่านหมอ" เซี่ยหยางเอ่ยถามท่านหมออย่างกระวนกระวายใจ
ท่านหมอได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับท่าทางเป็นกังวล
"หม่อมฉันรักษาสุดความสามารถแล้วพ่ะย่ะค่ะ แต่บาดแผลฉกรรจ์กว่าที่คิดอีกทั้งเสียเลือดมากซ้ำร้ายร่างกายพระชายาทรงอ่อนแอเจ็บหนัก" ท่านหมอส่ายหน้าอีกครั้ง
"หากผ่านคืนนี้ไปได้ก็ทรงรอดพ้นภัยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทำสุดความสามารถแล้วที่เหลือขอเพียงสวรรค์เมตตาพ่ะย่ะค่ะ"
คำพูดของท่านหมอเหมือนมีดนับพันที่ทั้งทิ่มแทง กรีดหัวใจคนฟังซ้ำแล้วซ้ำอีก
มือเรียวของเซี่ยหยางกุมมือของชายาไว้แน่น สายตาที่เคยเย็นชายตอนนี้กลับอ่อนโยนสั่นระริกเพราะน้ำที่เอ่อมาคลอเบ้า
"รายงานพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาภายใน
ชายหนุ่มหันหน้าตามเสียงองครักษ์ ใบหน้าอ่อนโยนเมื่อครู่หายไปกลับกลายเป็นใบหน้าเกรี้ยวกราดดุดัน
"จับตัวพวกมันได้หรือไม่"
"ยังจับไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ"
"บัดซบ!" เสียงดุดันเหี้ยมเกรียมสบถขึ้น
