"องค์รักฮ้าว" หญิงสาวรีบวิ่งมาหาองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋อง
"พระชายา" องครักษ์ฮ้าวทำความเคารพ
"ท่านอ๋องกลับมาแล้วหรือ" หญิงสาวชะเง้อหาผู้เป็นสามี
"ยังพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์ฮ้าวตอบพลางหลบตาผู้เป็นนายหญิงของจวน
"ทำไมล่ะ" สีหน้าดีใจของหญิงสาวเมื่อคู่หายไป ตอนนี้หน้าสวยถูกแทนที่ด้วยแววตาเศร้าที่ปนไปด้วยความผิดหวัง
"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับท่านอ๋องหรือเปล่า" อิงฟ้าซักไซ้องครักษ์ฮ้าว
"หามิได้พ่ะย่ะค่ะ เพียงแค่ช่วงนี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นที่กรมยุติธรรมพ่ะย่ะค่ะ"
"ท่านอ๋องไม่เป็นอะไรใช่ไหม" เธอเอ่ยขึ้นด้วยความห่วงใย
"ท่านอ๋องสบายดีพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่ช่วงนี้อาจไม่สะดวกกลับจวนท่านอ๋องเลยให้กระหม่อมมาเอาเสื้อผ้าให้พ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ใช่ว่าท่านอ๋องไม่อยากเจอหน้าข้าหรอกหรือ" หญิงสาวพูดด้วยเสียงเบาปนเศร้าแต่กระนั้นคนฟังก็ยังฟังออก
"หามิได้พ่ะย่ะค่ะ"
"ช่างเถอะ ข้าเข้าใจแล้ว วันหน้าองครักษ์ฮ้าวไม่ต้องลำ
