"เจ้ากำลังทำอะไรอยู่" เกอมูจินเดินฝ่าฝูงแกะเข้ามาหาหญิงสาวที่กำลังทำท่าก้มๆ เงยๆ อยู่กลางทุ่งหญ้า เขาเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย
"เจ้าทำข้าตกใจหมดเลย ทำไมชอบมาเงียบๆ ตลอด" อิงฟ้าสะดุ้งตกใจเพราะมัวคิดเรื่อยเปื่อยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง
"เจ้ากำลังทำอะไร" เขาเดินเข้ามาพร้อมกับทิ้งตัวลงข้างเธอ
"ข้าเบื่อ ข้าก็เลยออกมาวาดรูปคลายเครียด" เธอหันมาทำหน้าเซ็งให้ชายหนุ่ม
"ไหนให้ข้าดูฝีมือเจ้าหน่อย" เกอมูจินดึงภาพวาดจากมือหญิงสาวมาดู
"ข้ายังวาดไม่เสร็จเลย" เธอเอ่ยกับเขาเพราะภาพยังวาดไม่เสร็จสมบูรณ์
ชายหนุ่มแย่งกระดาษในมือเธอที่ถูกแต่งแต้มด้วยน้ำหมึกหลากสี น้ำหมึกที่ถูกทำมาจากสิ่งของรอบตัวของเธอไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ ใบไม้ เปลือกไม้และอื่นๆ อีกมากมายถูกวางกองอยู่ข้างๆ เธอ สิ่งของเพียงเท่านี้ก็ทำให้ภาพของเธอวิจิตรงดงามยิ่งกว่าจิตรกรคนใดที่เขาเคยพบเห็น
"นี่เจ้าวาดเองหรือ" มูจินมองภาพวาดสลับกับใบหน้าของหญิงส
