CHAPTER 1
1333 Words
"Eat," utos niya sa akin. Tinignan ko ang kaniyang kabuuan ngunit para akong nahuhumaling sa kaniya. Gwapo siya at hindi ko iyon maipagkakaila, ngunit sa gwapo niyang mukha ay may itinatago siyang kademonyohan.
"Busog pa ako," sagot ko at umiwas ng tingin. "Don't f*****g make me mad, Ris." sa pagbabanta niyang iyon ay tumingin nanaman ako sa kaniya. Takot ako, oo. Kung mamatay ako ay mamatay rin ang kapatid ko.
Hindi ako naniniwala na hindi siya napatay ng mga inosenteng tao. Walang pinipili ang isang demonyo.
"Paano ako kakain?! Nakaposas kamay ko!" inis kong sigaw. Hindi ko rin alam kung saan ko nakuha ang katapangan kong isigaw iyon sa kaniya. Kahit siya ay nagulat rin sa aking ginawa. Ibang-iba ang panlalaki ng mata niya ngayon, pero agad rin nag-iba at dumilim ang tingin.
Inilabas niya ang baril at agad na ikinasa.
"Kakain na..." sa malambing at takot kong tono. Kahit naka posas ang isa kong kamay ay pilit kong kinakain ang ibinigay niya sa akin. "Bilisan mo kumain," ani nito bago umalis sa aking kwarto na kung saan niya ako ikinulong.
Makatakas lang ako rito ay magsusumbong agad ako sa polisya. Akala niya ay matatakot niya ako? Mas matakot siya sa batas.
Matapos kong kumain kahit hindi ko naman iyon naubos ay agad na bumukas ang isang pintuan. Ang inaasahan kong papasok ay siyang hindi dumating.
Dali-dali niyang inalis ang plato sa gilid ng kama at inalis ang posas sa aking kamay. Gano'n rin ang kaniyang ginawa sa aking paa.
Ito na ang pagkakataon ko para makatakas pero nanginginig pa rin ang aking mga kamay at paa. Hindi nagbibiro ang lalaking iyon. Matapos kong makita kung paano niya barilin ng walang alinlangan ang lalaking tauhan niya ay naduwag ako.
"Sumunod ka sa akin." napalunok akong tumayo. "Kung gusto mong tumakas ay ipapakita ko sa 'yo kung ilan ang dapat mong takasan." tutulungan niya ba ako?
"Alam mo ba kung nasaan ang kapatid ko? Tulungan mo ako makatakas." tumungo lang siya sa sinabi ko. "Ilalabas kita ng kwarto mo at ikaw na ang bahala kung saan ka pupunta. Dumiretso ka lang at may isang pinto roon na kung saan maraming puno." binibigay niya sa akin ang daan! Thank you, Lord.
"Mauna ka nang lumabas," binitawan niya ang aking braso kaya't nagmadali na akong lumabas ng kwarto. Pagbukas ko ng pinto ay laking gulat ko nang maraming armadong nakatayo sa bawat pader! Hindi lang tatlo, apat, lima! Marami sila!
"It's a prank! You think papakawalan ka namin? Edi pinatay pa kami." iling-iling niya pa at agad na nagtawanan ang ilang mga armadong lalaki.
Sandali lamang nang maraninig namin ang isang pagtunog ng parang takong ng heels sa tiles. Napalingon ako sa aking likod. Iniisip kong magandang babae ang aking makikita ngunit mas matanda pa iyon sa aking inaasahan.
"Kunin niyo na iyan at dalhin niyo sa kung saan nababagay," sabi ng babaeng may katandaan na. Lumapit sa aking ang dalawang babae na siguro ay nasa thirties na ang edad. "Halina po kayo, Ma'am Ris." hindi ako makapaniwala sa tawag nila sa akin.
Isa lamang akong nadakip rito, pero binigyan nila ako ng kagalang-galang na pagtawag.
“S-saan niyo po ako dadalhin?” hindi naman nila ako sinagot at agad na idinala sa isang kwarto na hindi rin kalayuan sa kwartong ikinadena sa akin.
Masama ang tingin sa akin ng isang matandang babae na halos iginagalang at tila parang takot rin ang mga lalaking armado sa kaniya.
Nanay ata ito ng lalaking nakakabwesit. Pero parang ang layo sa mukha nito.
“Nakulong rin ba kayo rito sa loob ng bahay na ito? Pinilit niya ba kayo sumama at pinatay din ang magulang niyo?” marami akong tanong sa dalawang babae na hawak-hawak ang magkabilang braso ko.
Pinagmasdan ko ang kwarto na ito pero doon ko napagtanto na hindi ito kwarto, kung hindi isang banyo.
Ano ang gagawin ko sa banyo? Hindi naman ako naiihi o natatae?
“Hubarin niyo na po ang damit niyo, Ma’am Ris…” napaurong ako saglit. “H-hindi… teka…” balak na nilang alisin ang damit ko at ako lamang itong nagpipigil sa kanila.
“Take off your clothes, Lady.” kagat-kagat ang labi kong sinulyap ang matandang babae. Baka nga nanay ito ng lalaking iyon. Parehas na parehas sila ng ugali na nakakatakot.
Dahil sa utos nito ay sumunod na lang ako kaysa mamatay pa ako.
“P-pwede niyo po ba akong tulungan? Dinakip niya po ako. Pinatay niya ang pamilya ko at hawak niya po ang kapatid ko.” wala na akong balak na umiyak, dahil isa na lang ang gusto. Iyon ang makatakas ako sa bahay na ito.
“Lady, magpasalamat ka na lang sa ginawa niya. Hindi mo masusuklian ng pera ang ginawa niya sa ‘yo.” kumurap-kurap ako. Bakit parang kailangan ko pa magpasalamat na dinakip niya ako? “Gagawin niya po akong parausan! Bata pa po ako!” tila nabigla ang matanda sa sinabi ko.
“Kung ikaw ang nagsabi ay hindi niya na kasalanan iyon. Hindi gano’n na tao si Trevano.” umigting ang panga ko sa galit. Ang sinasabi niya ba ay mabait na tao ang lalaking iyon? May mabait bang pumapatay ng tao?
“Paliguan niyo na iyan at dalhin sa kwarto na sinasabi ni Trevano.”
“Opo, Ma’am Lorna,” sagot ng dalawang babae at yumuko sa matanda. Lorna pala ang kaniyang pangalan. “Maligo na po kayo, Ma’am Ris.”
“Tulungan niyo akong makatakas rito. Ipinapangako kong makakaalis rin kayo rito. Pinapahirapan niya kayo, hindi ba?” nagtataka ang dalawang babae sa tanong ko na hindi ko maintindihan. Bakit parang wala lang ito sa kanila.
“Human trafficking ang ginagawa niya sa akin at sa inyo! Na kidnap ako!” nagtawanan lang silang dalawa ng umiling sa akin.
Sa panghihina ko ay hinayaan ko na lang sila na hilurin ang katawan ko. Kita nila ang lahat sa akin mula sa bathtub.
Binihisan ng isang magandang damit at agad na idinala sa isang kwarto.
Pagbukas ko pa lamang ay agad kong nakita si Trevano kung hindi ako nagkakamali. May ilang armadong lalaki sa gilid ng pinto ngunit sa loob ng office nito ay wala na. Tanging siya lamang habang nainom ng isang alak at nakapatong ang magkabilang paa sa mesa.
“Sit, Doris.” turo niya sa upuan habang itinaas ang baso nito. Huminga ako ng malalim at sinunod ang gusto niya. “Sign it,” utos nito nang ibigay ang papel.
“I didn’t expect that you will offer me something, Ris.” walang ngiti sa labi niya at siya lamang itong nakatingin sa akin. “I know what you are thinking. Human trafficking? Kidnapping? Murder?”
“Slavery? Sa pagkakatanda ko ay ikaw mismo ang nag-offer sa akin n’yan.” napapikit ako. Kasalanan ko talaga ang lahat. “Wala naman akong sinasabi na papatayin ko ang kapatid mo. I didn’t kill you. Ikaw lang itong nagbigay ng offer.” masakip sa dibdib.
“Paano kung hindi ko ito pirmahan?”
“You will see.” sumilaw ang isang ngiwi niya. Ang ngiwi na iyong ang nakita ko matapos niyang patayin ang isa sa mga tauhan niya. Dali-dali kong kinuha ang ballpen at wala na akong pakialam kung ano ang mga nakasulat doon.
“Are you sure you’re not gonna read it first?” sa anim na papel na iyon ay pinirmahan ko na lamang lahat. Isinarado ko ang ballpen at tumingin sa kaniya. “Para saan pa. Papatayin mo rin naman ako.” naningkit ang mata niya.
“Here’s the deal. I will f**k you hard and rough. You’re not a virgin, and you will undergo general check up. Ayokong magkasakit.”
“Wala akong sakit.”
“Hindi nagagamot ang katanghan at isa ‘yon sa sakit mo.” nainis ako sa kaniyang sinabi. “E, ako? Dapat alam ko rin kung may sakit ka! Kailangan ay fair tayo!” galit niyang ibinaba ang baso sa babasagin nitong lamesa.
“Fine. I’ll come with you.”
- Writer
