Again เดิมพันเสน่หา(ยัดเยียด)

ตอนที่ 10 ปะทะ

พิพิมพ์มองแฟ้มเอกสารมากมายบนโต๊ะของเธอพร้อมกับค่อยๆทยอยเปิดอ่านมันและทำความเข้าใจด้วยตัวเอง เธอไม่อยากขอความช่วยเหลือจากปัทมาหากไม่จำเป็น เอกสารพวกนี้หากเป็นพนักงานใหม่ก็คงงงเป็นไก่ตาแตกแต่เพราะเธอมีประสบการณ์มาแล้วจึงพอทำความเข้าใจด้วยตัวเองได้บ้าง

12.00 น.

" นี่เธอไม่พักหรอ เดี๋ยวคุณเวียร์ก็ได้หาว่าฉันใช้งานเธอหนักหน่วงอีก ไม่ใช่ว่าวันนี้มาทำงานพรุ่งนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาล่ะ "

ปัทมาพูดเพียงเท่านั้นก็ยกยื้มด้วยความพอใจที่ได้ข่มพิพิมพ์เพียงเล็กน้อยก็ยังดี เธอเดินออกไปกินข้าวทันทีโดยไม่คิดจะชวนเด็กใหม่อย่างพิมพ์ด้วยซ้ำ

" เฮ้อ! "

คนตัวเล็กถอนหายใจพร้อมกับก้มหน้าก้มตาอ่านแฟ้มเอกสารต่อโดยที่บนโต๊ะของเธอมีเพียงแค่กาแฟแก้วเดียวเท่านั้น จนเวียร์เดินออกมาจากห้องทำงานก็ยังเจอกับเธอที่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านแฟ้มงานอยู่แต่เขาก็ไม่คิดจะสนใจเดินผ่านเธอไปราวกับคนไม่รู้จักกัน ส่วนพิมพ์ก็ได้แต่มองแล้วส่ายหน้าเท่านั้น

ในช่วงบ่ายปัทมาสอนเธอเกี่ยวกับการลงตารางงานของวิชยุตม์ซึ่งมันก็เหมือนกับที่เธอเคยทำมานั่นแหละ แต่เธอก็ตั้งใจเรียนรู้มันอย่างดี เขามีทั้งตารางที่เป็นงานจริงๆพร้อมกับตารางนัดเดทสาวอีกด้วย

" เธอเห็นใช่ไหมว่านี่ไม่ใช่แค่ตารางงานแต่ยังเป็นตารางชีวิตของท่านประธานด้วย "

ปัทมาพูดออกไปติดหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อเห็นในตารางของเขาที่นัดสาวๆเต็มไปหมดวันนี้ก็มี ปัทมาแม้ว่าใจจะแอบมีความหวังเล็กๆว่าเขาจะชายตามองเธอบ้างแต่ถ้ามองตามความเป็นจริงแล้วเขาไม่แม้แต่จะสนใจคนแบบเธอด้วยซ้ำ

" ปกติแล้วถ้าท่านประธานโทรหาเลขาอย่างเธอตอนกลางคืนนั่นแปลว่าเธอมีหน้าที่เก็บกวาดผู้หญิงที่คุณเวียร์ใช้แล้วไม่ให้เธอเหล่านั้นเข้ามาวุ่นวายกับคุณเวียร์ได้อีก "

ปัทมาบอกออกไปและจงใจใส่บรรดารารายชื่อดารา นางแบบ ตัวท็อปของวงการลงไปในเดือนนี้ให้ได้มากที่สุดเพื่อที่พิพิมพ์จะได้ไม่ต้องมีความคิดที่จะยุ่งเกี่ยวกับคุณเวียร์อีก ดูซิว่าเขามีผู้หญิงรอบกายขนาดนี้ยังจะอ่อยเขาลงอีกไหม

กริ๊ง กริ๊ง....

" คุณพิมพ์เข้ามาหาผมที่ห้อง "

คำสั่งจากด้านในทำให้พิมพ์ลุกในทันที ส่วนปัทม์ก็ทำเพียงแค่กำมือแน่นพร้อมกับส่งสายตาคาดโทษไปให้พิมพ์ ปกติคุณเวียร์จะเรียกใช้งานเธอตลอด แต่แม่นี่มาวันแรกเธอก็แทบไม่มีบทบาทแล้ว เพราะตั้งแต่เช้าคุณเวียร์เรียกมันไปใช้งานตั้ง 3 รอบแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ขออนุญาตค่ะ ท่านประธานมีอะไรให้ดิฉันรับใช้หรอคะ "

พิพิมพ์ถามออกไปเพราะเขาเรียกเธอเข้าๆออกๆห้องนี้มา 3 รอบแล้ว เอาดีๆเขาก็จู้จี้จุกจิกเหมือนกันนะเนี่ย 2 รอบแรกกับอีแค่จัดวางเอกสารที่เขาเซ็นต์เสร็จแล้วกับยังไม่ได้เซ็นต์ออกจากกันจริงๆเขาทำเองได้ใช้เวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำแต่ก็ใช้ให้เธอมาทำ แล้วครั้งนี้จะแกล้งอะไรเธออีกล่ะ

" เดินเข้ามาใกล้ๆผม ผมมีงานให้คุณเอาออกไปแก้ก่อนการประชุมจะเริ่มขึ้นพรุ่งนี้ "

พิพิมพ์รีบเดินเข้าไปหาเขาทันที เธออ้อมโต๊ะไปยืนข้างกับเขาที่กำลังนั่งอยู่พร้อมกันกับก้มหน้าลงมาเพื่อดูความผิดพลาดของเอกสารนั้น

จังหวะที่ยัยตัวเล็กไซส์มินินี่ก้มลงมาจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกันกับเขาทำให้เขาได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ และเขาก็ดันเผลอสูดดมมันเข้าไปเต็มๆ จากที่คิดว่าจะแค่สั่งงานไอ้มือไม่รักดีของเขามันก็เกี่ยวเอวของเธอพร้อมกับตวัดให้เธอลงมานั่งบนตักอย่างรวดเร็ว

" อ๊ะ! ทะ..ท่านประธานจะทำอะไรคะ ปล่อยนะ "

พิพิมพ์บอกออกมาอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆเขาก็ตวัดร่างเธอให้มานั่งตักเขาแบบนี้ เธอหรือก็หลงกลเดินมาดูเอกสารใกล้ๆกับเขา

" อย่าดิ้น "

เวียร์บอกออกไปสั้นๆพร้อมกับหลับตาข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้ พิมพ์เองก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างดุนดันอยู่ที่สะโพกงามของเธอแล้วเธอก็ไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้ว่ามันคืออะไรจากนั้นจึงหยุดดิ้นทันที มันแปลกตรงที่เจ้านายเก่าของเธอเคยทำแบบนี้กับเธอมาแล้ว แต่ตอนนั้นเธอขัดขืนจนสำเร็จด้วยความรังเกียจ แต่ทำไมตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันกลับแปลกออกไปเธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาเลยสักนิด มันน่าตีตัวเองให้ตายนัก

เวียร์เมื่อเห็นคนตัวเล็กตรงหน้าหยุดดิ้นแล้วเขาจึงหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับบอกจุดที่เธอจะต้องเอาไปแก้และหลังจากนั้นก็รีบพับเก็บเอกสารลงแต่ยังไม่ยอมให้เธอลงจากตัก

" ท่านประธานปล่อยดิฉันลงได้แล้วค่ะจะรีบไปทำงาน ถ้ามีอารมณ์มากโปรดรอคืนนี้นะคะ ในตารางคุณนัดนางแบบคนหนึ่งเอาไว้ "

พิมพ์รีบบอกออกไปทันที แต่เวียร์ก็ไม่คิดจะสนใจ

" เรียกผมว่าคุณเวียร์แล้วก็แทนช่วยตัวเองว่าพิมพ์ เรียกเหมือนที่คุณพูดออกมามันดูห่างเหินจนใจหาย "

เวียร์พูดออกมาพร้อมกับพิมพ์ที่กลอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย แต่ก็ยอมทำตามที่เขาสั่งอยู่ดีเธอถือคติที่ว่าทำงานใหญ่ใจมันต้องนิ่งเข้าไว้

" ค่ะ คุณเวียร์ ปล่อยได้หรือยังคะ "

" แล้วถ้าผมไม่อยากปล่อยล่ะ "

เมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่ค่อยน่าที่ภิรมย์เท่าไหร่นักพิมพ์จึงใช้ไม้เด็ดเพื่อให้เขาปล่อยกอดเธอ โดยการใช้แรงทั้งหมดที่มีส่งเท้าเล็กๆไปค้ำขอบโต๊ะแล้วกระดกตัวขึ้นจากนั้นก็นั่งลงมาที่ตักของวิชยุตม์อย่างแรง จนเขาจำต้องปล่อยเธอออกมาแบบอัตโนมัติด้วยความจุก

อึ๊บ!!!!

" โอ้ย!!! ยัยตัวแสบ นั่งทับลงมาได้ผมจุกนะ "

พิมพ์เมื่อลุกขึ้นยืนได้เต็มความสูงเธอก็เผยรอยยิ้มมุมปากที่แสนร้ายกาจออกมาให้เขาได้เห็นทันที พร้อมกับบอกออกไปอย่างไม่เกรงกลัว

" ก็คุณอยากหื่นกามเองทำไม คุณเป็นคนบอกเองนะว่าไม่อยากยุ่งกับฉันอีกเพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิ์ปกป้องตัวเอง "

" ถ้าลูกชายฉันมันสืบพันธุ์ไม่ได้เธอต้องรับผิดชอบ "

เวียร์พูดออกมาอย่างคาดโทษที่ไม่คิดว่าตัวเล็กๆแบบเธอจะทำให้เขาจุกจนไปไม่เป็นแบบนี้

" ไม่ค่ะ ถ้าคืนนี้ลูกชายของคุณมันจะไม่มีประสิทธิภาพก็เสียใจด้วยนะคะเพราะคุณทำตัวเอง "

พิมพ์เดินเข้าไปหยิบแฟ้มเอกสารแล้วรีบวิ่งออกมาทันทีท่ามกลางคนตัวโตกว่าที่ตอนนี้หน้าเขียวหน้าแดงไปหมด

" ยัยตัวแสบ เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่ เธอนั่นแหละที่ต้องรับผิดชอบคืนนี้ "

วิชยุตม์พูดออกมาอย่างคาดโทษพร้อมกับไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหนด้วยความจุกเสียด ทีแรกเขากะแค่จะแกล้งเธอเล่นแต่เธอก็ฤทธิ์เยอะเหลือเกินเพราะฉะนั้นคืนนี้เขาจะกำราบพยศเจ้าหล่อนให้ได้เลย