HIS FAKE WIFE

"Magkano na kaya pera ko?" Binuksan ni Joanna ang kanyang cellphone at tiningnan ang kanyang financial records. Itinatala niya ang bawat kita at gastos. Mahalagang tandaan kung magkano ang natitira niyang pera dahil malapit na siyang mag-kolehiyo. Katatapos lang ni Joanna sa pagsusulit sa pagpili ng pasukan sa kolehiyo. Dahil sa pagtatrabaho ng part time mula noong siya ay nasa paaralan at paminsan-minsan ay nagtitinda, sa wakas ay nakapag-ipon siya ng pera para sa kolehiyo. Habang nag-aaral, balak niyang magtrabaho ulit mamaya. "Kung ito ay sapat na upang magbayad ng matrikula para sa dalawa o tatlong semestre," tumango si Joanna na may matingkad na ngiti. Pumasok ang dalaga sa isang orphanage. Sa edad na labing-walo, doon pa rin siya nakatira. Habang marami sa kanyang mga kaibigan ang inampon, hanggang ngayon ay walang interesadong ampunin siya. "Jo, pwede bang sumama ka sa akin saglit?" tanong ng caretaker ng orphanage. Tumango si Joanna. Habang naglalakad, iniisip niya kung anong negosyo ang ipinatawag sa kanya ng administrador ng orphanage? "Tara, upo ka dito," sabi ng caretaker, umupo muna siya saka hinila si Joanna paupo sa tabi niya. Sinunod naman ni Joanna. Napakunot-noo ang dalaga sa pagkataranta nang makita ang isang lalaking naka-suit na nakangiti sa kanya. Gayunpaman, sino ang lalaking iyon? Bakit mo siya tinitingnan? "Parehas talaga," ungol ng lalaki nang hindi narinig ni Joanna. "Meet me, this is Mr Andrew. He said he wanted to adopt you," sabi ng caretaker ng orphanage. "Oh?!" sigaw ni Joanna. Syempre nagulat siya, ganito na siya kalaki at may gustong umampon sa kanya? Kadalasan ang mga tao ay mas interesado sa pag-ampon ng maliliit na bata. "Your name is Joanna, right? I'm Andrew," nakangiting sabi ng lalaki. Nagpatuloy sila sa pag-uusap. Unang impresyon ni Joanna kay Andrew, ang lalaki mukhang palakaibigan at nakangiti. Okay lang ba kung tanggapin niyang ampunin siya ng lalaking iyon? Baka gumanda pa ang buhay niya. * Kinabukasan, nagpasya si Joanna na pumayag na ampunin siya ni Andrew. Habang nag-aasikaso ay naghahanda na rin siyang umalis sa ampunan at sumunod kay Andrew. "Hindi mo kailangang magdala ng kahit ano, lahat ay ibibigay ko," sabi ni Andrew, hindi nakakalimutan ang kanyang palakaibigang ngiti. "Salamat," sabi ni Joanna. Ang awkward pa rin sa pakiramdam na kausap si Andrew, pero sigurado si Joanna na unti-unti na niyang magkakakilala. Pagkatapos magpaalam sa lahat sa orphanage, sumakay na si Joanna sa kotse ni Andrew. Wala siyang masyadong dala dahil ibibigay daw ni Andrew, kasama na siguro ang mga damit. Pagsakay sa kotse, hindi pala si Andrew ang nagmamaneho, may isa pang lalaki sa likod ng manibela, tapos umupo si Andrew sa tabi niya.ang driver, habang nasa likod si Joanna. "Go," utos ni Andrew. Napahigpit ang hawak ni Joanna sa kanyang bag. Naramdaman niya ang pagbabago ng kapaligiran. Wala nang ngiti sa mukha ni Andrew, flat face na lang. Parang ibang pigura ang nakikita niya kay Andrew. Pumasok ang sasakyan sa luxury apartment area. Nakanganga si Joanna sa kanya, first time niyang makapasok sa ganitong lugar. "Ito ay isang cellphone para sa iyo. Mula ngayon, gamitin mo itong cellphone," ani Andrew sabay abot sa kanya ng bagong box ng cellphone. "Wow salamat!" sabi ni Joanna sabay ngiti. Napanganga na naman si Joanna sa pagkuha ng bagong cellphone, lalo na't isa itong mamahaling brand ng cellphone na nagkakahalaga ng sampung milyon. Never pa siyang nakahawak ng cellphone na ganito kamahal. Bumaba si Joanna sa sasakyan kasunod si Andrew, saka pumasok sa elevator. Pagdating sa harap ng isang apartment unit, pumasok silang dalawa sa loob."Ito ang apartment unit mo," sabi ni Andrew. "Para sa akin?ako?!" Nagulat si Joanna. "More precisely, sayo na yan." Napalunok si Joanna. Nung una ay magiging masaya ito, ngunit ngayon ay nagiging goosebumps para sa kaniya. Bakit parang nakakatakot si Andrew? Bigla siyang tinitigan ng matalim ng lalaki habang naglalakad palapit sa kanya. Napaatras si Joanna. Napasigaw siya sa gulat nang itulak siya hanggang sa mahulog siya sa sofa. "Anong ginagawa mo?" gulat na tanong ni Joanna. "Umupo ka diyan!" utos ni Andrew. Inilabas ni Andrew ang kanyang cell phone saka ipinakita ang isang video ng isang walang malay na babae na nakahiga sa tulong ng isang breathing apparatus at nakakabit sa isang IV tube. Hindi alam ni Joanna kung nasaan siya, ang malinaw ay nasa kwarto ito ng ospital. "Nakikita mo ba ang babae sa video na ito?" tanong ni Andrew. Tumango si Joanna."Siya ang biological mother mo." "A-ano?!" sigaw ni Joanna. "May biological parents pa ako?" Agad na hinablot ni Joanna ang cellphone ni Andrew at tiningnang mabuti ang video ng sinabi nitong ina niya. Ang babaeng nakahiga at walang malay sa ospital ang kanyang ina? "I've found out before. Inabandona ka nung baby ka palang , walang pera ang nanay mo, patay na ang tatay mo," paliwanag ni Andrew. "Kung gayon nasaan ang aking ina ngayon? Gusto ko siyang makita!" tanong ni Joanna. "Nasa kamay ko ang nanay mo. Hinding-hindi na kita isasama sa nanay mo kung hindi ka sumunod sa mga sinasabi ko," sabi ni Andrew. Nanlaki ang mata ni Joanna nang marinig iyon. Hindi ba talaga siya ampon bilang isang bata, ngunit gagamitin ng isang tao? “May karamdaman ang nanay mo, at ako lang ang nakakaalam ng lokasyon ng ospital, dahil ako ang nagbayad. Ikaw “Kailangan mo lang akong sundin, para ligtas na kayo ng nanay mo,” sabi ni Andrew. "Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Joanna. "Una, kailangan mong gumanap bilang Jessica," sabi ni Andrew. Kumunot ang noo ni Joanna. "Sino si Jessica?" Ipinakita ni Andrew kay Joanna ang larawan ng isang babae. Nang makita ang larawan, biglang nanlaki ang mga mata ni Joanna sa gulat. Kamukha nya talaga! Kahit pareho! Ang pinagkaiba lang, casual lang ang suot niya, habang ang babaeng nasa litrato ay nakasuot ng marangya at may mamahaling aura. "Sino yun? Bakit kamukha ko yung mukha niya?" tanong ni Joanna. "Yan ang kambal mo," sagot ni Andrew. "Kambal?!" sigaw ni Joanna. "Ngayon mo lang nalaman na may kambal ka?" tanong ni Andrew. "Oo. Hindi ko alam kanina." Sa pagkakaalala ni Joanna, sabi ng caretaker ng orphanage natagpuan siya sa isang sanggol na estado, at siya ay nag-iisa, walang ibang mga sanggol. "Ampon din si Jessica na nanggaling sa ampunan, pero ibang ampunan. Matagal na siyang inampon ng kapatid ko. Pagkatapos kong hanapin, may kambal pala siya, ikaw, at nakita ko rin ang nanay mo, "paliwanag ni Andrew. Nakaramdam ng ginhawa kay Joanna, may kambal pala siya na mas maganda ang buhay. Sana ay matulungan sila ng kanyang kambal mamaya. "Kung gayon nasaan si Jessica?" tanong ni Joanna. At bakit mo ako hiniling na gumanap bilang aking kambal?” "Hindi mo na kailangang malaman kung nasaan ang totoong Jessica," sabi ni Andrew na tila walang pakialam. "I want you to play Jessica para may magawa ako." "Ma-anong nangyayari?" kinakabahang tanong ni Joanna. Hindi ko alam kung bakit hindi maganda ang pakiramdam niya. Ngumisi si Andrew. "Away." Pinisil ni Joanna ang kanyang mga kamay na nababalot ng malamig na pawis. Parang ginawa niya lang makipagkilala sa isang baliw na lalaki. Gusto niyang tumakas, ngunit nasa kamay ni Andrew ang kanyang ina at kambal, maaari silang malagay sa panganib kapag tumanggi ito sa utos ni Andrew. "Mula ngayon, ikaw na ang manika ko," sabi ni Andrew, sabay hawak sa leeg ni Joanna. "Tawagin mo akong Uncle, dahil Uncle mo na ako." Tumango si Joanna na may nakakatakot na tingin. "Sundin mo lahat ng sasabihin ko kung gusto mong manatiling buhay ang iyong ina. Understand?" "Y-yes, Uncle," tumango si Joanna. "Mabuti!" 'Malas! Nakapasok na pala siya sa yungib ng leon!' Napaisip si Joanna. Gayunpaman, okay lang, sigurado siyang malalampasan niya ito. Umaasa siyang hindi siya magtatagal sa ganitong kalagayan, at malapit nang makilala ang kanyang biological na ina at kambal. "Bakit kailangan kong maging Jessica?" tanong ni Joanna. Naglakad si Andrew sa nightstand saka kumuha ng file at ibinigay sa kanya "Basahin mo ito," sabi ni Andrew. Kinuha ito ni Joanna, binuksan ang unang papel at ito pala ay impormasyon tungkol sa isang lalaking nagngangalang Jonathan na ang propesyon ay isang lecturer. "Ipapareha si Jessica sa lalaking iyon, at ang trabaho mo ay palitan si Jessica sa pagpapakasal kay Jonathan," ani Andrew. Ipinaliwanag ni Andrew na noon pa man ay patuloy na tumanggi si Jessica na pakasalan si Jonathan dahil ang lalaki ay biyudo na may isang anak. Ilang beses na nakilala ni Jessica si Jonathan at ipinakita ang kanyang pagkaayaw. "Kailangan kong maging fake wife niya at palitan si Jessica?" tanong ni Joanna. "Hindi lang trabaho mo. Pero may pangunahing layunin din," ani Andrew. "Ano yan?" "Patayin siya." Nanlaki ang mata ni Joanna sa gulat. Kailangan niyang patayin ang lalaking iyon na nagngangalang Jonathan?!“Mas mabuti pa kung kaya mo siyang mapaibig sa iyo,” sabi ni Andrew. Naninigas si Joanna. Hindi niya inaasahan na ganito kabaliw ang mga utos ni Andrew. "Patayin mo si Jonathan kahit anong mangyari. Iyon ang pangunahing layunin ko sa pagpasok sa iyo sa pamilyang ito. Mamuhay bilang asawa niya at magpanggap na si Jessica." Umiling si Joanna. "S-sira yan! Hindi totoo! Hindi pwede!" Sinamaan ng tingin ni Andrew si Joanna. "Patayin mo siya baka mapatay ang nanay mo! Gusto mong makilala si Jessica diba? Ako, kasi ako lang ang nakakaalam kung nasaan si Jessica." Nanlumo si Joanna. Naging ganito ang buhay niya sa loob lang ng ilang araw. "Bakit hindi mo pinatay sa sarili mo? Bakit kailangang ako pa?" tanong ni Joanna. "Mas makapangyarihan ang pamilya ni Jonathan kaysa sa pamilya ko, hindi madaling pumatay ng isang tulad niya. Dapat may tao sa loob na pinagkakatiwalaan at tinitirhan niya, halimbawa bilang asawa," paliwanag ni Andrew. “At saka, ayoko dudumihan ang sariling mga kamay." Saglit na napabuntong hininga si Joanna. "Bakit ang agresibo mo kay Mr Jonathan?" tanong ni Joanna. Hindi niya kilala kung sino si Jonathan, pero naawa siya dito. "Hindi mo kailangang malaman ang dahilan!" bulalas ni Andrew at biglang nagmukhang galit. Na-curious si Joanna kung anong pagkakamali ang ginawa ni Jonathan para magmukhang galit na galit si Andrew. * Pumasok si Joanna sa kwarto ni Jessica sa apartment. Hindi niya mapigilang mamangha sa karangyang ito. Nang tingnan niya ang laman ng walk-in closet ay may mga magagarang damit na mukhang mamahalin, na hindi pa naisuot ni Joanna. Kinuha ni Joanna ang bag at nagsuot ng pampalit na damit. Sinabihan siya ni Andrew na gawin iyon, sa anumang dahilan. "Si Jessica ay inampon ng isang mayamang pamilya," ungol ni Joanna. Napakaswerte ng kambal niya. Nagpalit ng damit si Joanna, kumuha isa sa mga damit doon. Ngayon ay dinala siya ni Andrew sa isang lugar upang maakit ang atensyon ni Jonathan. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin nun. Lumabas si Joanna sa apartment unit, nakita si Andrew na naghihintay doon. Sumabay siya kay Andrew at pumasok sa sasakyan. "Kailangan mong maging malapit kay Jonathan para magtiwala siya sa'yo. Mamaya ipapa-aral kita sa campus kung saan nagtuturo si Jonathan," ani Andrew. Natahimik si Joanna. "Tandaan mo. Simula ngayon, ikaw na si Jessica," sabi ni Andrew. Tahimik pa rin si Joanna. Pinaandar ni Andrew ang sasakyan sa kung saan. Pagdating sa lokasyon, ipinarada niya ang sasakyan saka lumingon kay Joanna. "Swimming pool?" Nataranta si Joanna. "Si Jonathan ay lumalangoy sa lugar na ito kasama ang kanyang anak. Pumasok ka doon at papuntahin si Jonathan sa iyo," sabi ni Andrew. "paano ito gawin?" "Magkunwaring mahulog ka sa swimming pool, siguradong ililigtas ka niya dahil nakilala niya si Jessica." Dagdag ni Andrew. "You have to remember one thing, hindi marunong lumangoy si Jessica." Ah, kaya pala pinadala ako ng pampalit na damit. Bumaba si Joanna sa sasakyan at pumasok sa swimming pool area. Ini-scan niya ang mga taong nakapaligid sa kanya, saka ibinaba ang kanyang bag. Naglakad si Joanna palapit sa malalim na swimming pool saka nagkunwaring nadulas at ibinagsak ang sarili sa pool. "T-TULONG!" sigaw ni Joanna na kunwari hindi marunong lumangoy. Nalunod si Joanna. Kahit marunong siyang lumangoy, para magpanggap na si Jessica na hindi marunong lumangoy, kailangan niyang maging ganito. Noong una ay nagkunwari lang siyang nalulunod, ngunit sa huli ay nawalan na talaga ng malay si Joanna. Bago iyon, mahina niyang narinig ang tunog ng isang bata na sumisigaw."Papa! May nalulunod!"