LOVING ARMS.

I watched him. Kahit ang lapit lapit lang naman niya sa akin. Ngumiti ako ng tipid ng tumingin siya sa akin at muli niya inabala ang kanyang sarili sa kanyang trabaho. Ganito naman siya sa akin, pero bakit hindi parin ako masanay? Kasama ko siya araw-araw. But I feel alone. After my work, sa kanya ako kaagad nagpupunta para tumambay sa kanyang opisina. Dahil itong ang kagustuhan niyang manyari, na sinunod ko naman. Kakausapin lang naman niya ako, kapag nagtanong na siya. If I'm hungry or bored na ako sa kinakaupuan ko. I'm always said. I'm okay. Kaya madalas natutulog nalang ako sa mahabang sofa niya, kapag nagsawa na akong titigan siya. Alam ko, alam niya ang ginagawa ko sa tuwing nasa opisina niya ako, tinitigan ko siya. Titingin lang naman siya sa akin at ako ay ngingiti ng tipid. Parang kaming tangang dalawa na hindi madalas mag-usap kapag magkasama kami. After ng kanyang work, kakain kami sa labas ng dinner. Pagkatapos namin mag-dinner, ihahatid niya ako sa bahay ko at uuwi na siya. Ganun ang routine namin araw-araw. He not my boyfriend, but he is my friend, pinaka close, kong kaibigan. Kahit hindi halata sa amin dalawa. It's funny to think about, but that's what really comes between the two of us. Ng mahatid niya ako sa bahay ko. Kaagad ako pumasok sa loob. I need to take a bath. Lahat ng suot ko may pagmamadali kung hinubad, na walang pag-aalingan. Because I'm alone in my house. After a take a bath. Nagsuot ako ng simpleng damit. I want to go out alone. Na nakasanayan kuna ginagawa dati pa. Kapag maaga kaming umuwi ng binata, after ng dinner namin. Lumalabas ako ng mag-isa para aluwin ko ang akin sarili na mag-isa. Never ko sinabi sa binata ang ginagawa ko paglabas sa labas. Kasi hindi ko rin naman alam kung ano, ang kanyang ginagawa pagkauwi niya sa bahay niya. I think, na hindi na rin Sakop ng pag-kakaibigan namin kung ano man ang ginagawa ng bawat isa, in outside. Kapag hindi na kami magkasama, nagagawa ko ang lahat ng gusto ko. Pwera nalang kung tatawag siya, sa akin. Madalas din gawin ng binata, kapag nakauwi na ito sa bahay niya. At mag-go-good night said sa akin at pinapaalala sa akin lagi na huwag na huwag akong lalabas ng gabi na lalo na kapag mag-isa ako. Oo, lang sagot sa kanya at I don't listen to him. I have my own decision for myself. Ayaw ko ng kinu-kontrol ako sa mga bagay kung saan ako magiging maligaya. Kahit siya pa ang magsabi. Kasi napagbigyan kuna siya sa kanyang dalawang hiling. Pagkatapos ng trabaho ko diretso ako sa kanya, hanggang sa dinner. 'Yuon, sapat na akin ang bagay na hiniling niya sa akin iyon... Pero sa ibang bagay, sa mga nais kung gawin with out him. Mas gusto kung hindi siya kasama. Para walang control na magaganap sa amin dalawa. Even though I'm used to it, I'm always with him. Pero mas sanay akong nag-iisa na hindi siya kasama.